Types of Liberalism. Άρθρο… κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ο φασισμός, η τρομακτική ερμηνεία που επιβάλλει τις ποινές της θανάτωσης… (το πρώτο επεισόδιο)

Άρθρο του Σωτήρη Τσατταλιού. Επιμέλεια με τον προορισμό στη μελέτη του Σωτήρη Τσατταλιού                    

 

 

Η αλληλοδιαδοχή, σε αυτά τα δύο αντιδημοκρατικά τάγματα των ανεπίσημων αυτοκαθορισμών που μας βγαίνουν σε τέσσερα, είναι η φρίκη του φασιστικού ολοκληρωτισμού με τα φονικά όπλα που εγκαθιδρύει την αυταρχική τους διακυβέρνηση ή αναζητούν την άγνοια σας για τη βολεμένη θέση τους, για τον τρόπο ζωής μας θα ‘ναι των απεχθειών. Συνεχίζεται ο λόγος, ο γραπτός λόγος, για να εκφράζουν τη μεγάλη αντιφασιστική έκθεση που βασίζεται στην ελευθερία. (Πιο περιεκτικά, πρέπει ν’ αποφεύγεται την απειλή που περιορίζει τη ζωή, θα ‘ναι με όλα τα κοινωνικά προβλήματα που πρέπει να λύσουμε.)

 

Ο φιλελευθερισμός του πολιτεύματος ή στην πολιτική φιλοσοφία, είναι δίχως την τυραννίδα, οστά, αίμα, μυαλό, είναι διαρκώς της βάθυνσης προς την καρδιά και η ψυχή μας, θα ‘ναι η αγάπη διαρκώς για τα βαθιά με το νόημα, τα πάντα είναι τα μέσα μας, πάντοτε τα εξωτερικά είναι τα ρηχά των αντιδιανοητικών, για την ελευθερία σε όλους τους ανθρώπους και την ισότητα ενώπιον του νόμου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

 

Σε οτιδήποτε μας ανήκει, σε κινητά και ακίνητα δίχως ν’ αδικούμαστε, με τον ορισμό της «ελευθερίας» με μεγάλη έκταση σε όλα τα ζητήματα… των πολιτικών δικαιωμάτων, των τρόπων σκέψης, των μέσων

ενημέρωσης, της συντακτικής ανεξαρτησίας, με την αρχή της ανεξιθρησκίας δίχως τον περιορισμό των θρησκειών, των αθεϊσμών, και με τα υπόλοιπα -με τους κανονισμούς των δικαιωμάτων για την προστασία των ιδεώδών, και δίχως να σου αλλάζουν τις ιστορίες της ζωής σου- οι φιλελεύθεροι στηρίζονται σε διαφορετικά θεμέλια, στη δημιουργία, στην ερμηνεία, ο φιλελεύθερος διαδραματίζει για να δίνει τον σημαντικό ρόλο με το απόλυτο δικαίωμα ν’ αρνηθεί. Είναι υπερβολικά αρνητικοί για την τυραννίδα οι φιλελευθερισμοί, είναι οι διηνεκείς αντίπαλοι για τους μόνιμους των συστηματικών της αρνητικότητας του φασισμού. Κοντολογίς, είναι αλήτες μαζί με την ευθύνη του πεισμένου, οι υποκρισίες έχουν σκοπό να δημιουργήσουν τη γνώμη κάποιου άλλου υποκριτή για τους πειθήνιους, τους δελεάζει δίχως τα επιχειρήματα, για ν’ αλλάζουν άποψη αλλοιώνοντας τις γνώμες σας.

Οι φιλελεύθεροι αντιμετωπίζουν με τη σοβαρότητα της επισημότητας ένα ευρύ φάσμα στις αρχές της φιλελεύθερης ιδεολογίας του εκπαιδευτικού συστήματος της. Ο φιλελευθερισμός είναι με παροχές στους εργαζόμενους, με το λογαριασμό της τακτικής μισθοδοσίας, την ασφάλιση ανεργίας, της αναπηρίας, της υγείας, της αποζημίωσης, για τους μετανάστες, υπηρεσίες σε παράνομους μετανάστες με την ισότητα, με την ισότητα των ευκαιριών και την εκπαίδευση, τις υπηρεσίες και πολλά άλλα του δημοσίου και της κοινωνικής δικαιοσύνης ή “Social justice” ή “New Frontier” progressivism. Για την ελευθερία με LGBT+ Conservatives, Tory Campaign for Homosexual Equality, List of organisations associated with the Conservative Party (UK). Για την ελευθερία της κοινωνικής αλληλεγγύης “Society of the Friends of the Blacks” είναι ένα κίνημα για την κατάργηση της δουλείας, έγινε μέλος και ο μεγάλος Marquis de Condorcet ήταν από τον Jacques Pierre Brissot, ο Brissot μαζί με τους Marquis de Condorcet, Thomas Paine και Etienne Dumont δημιούργησαν μια εφημερίδα με τίτλο Le Républicain. Η νέα εποχή είναι ο Φιλελευθερισμός (Liberalism) ο Νεοφιλελευθερισμός (Neoliberalism) ο Κοινωνικός φιλελευθερισμός (Social liberalism) Πολιτιστικός φιλελευθερισμός (Cultural liberalism) Τρίτος Δρόμος (Third Way) έρχεται σε αντίθεση με την αντίληψη του κλασικού φιλελευθερισμού (Classical liberalism) με την αντίδραση στον Κοινωνικό συντηρητισμό (Social conservatism) που αναπτύχθηκε ως αντίδραση στα φιλελεύθερα κινήματα.

Αφυπνίζοντας, θα είχε βρει τρόπο να βοηθήσει για το αδιέξοδο όπως όταν πνιγόμασταν και αναπνεύσαμε, από την ταραχή πάλι σε πολύ ελαφρύ ύπνο για το μέλλον, ενώ γνωρίζει τους ανθρώπους και την ανεκτικότητα των παραπτωμάτων εφαρμόζοντας τις απαιτήσεις. Δεν υποδηλώνει το μυαλό για να σε ακούσω, θα σκεφτώ και θα μιλήσω με το μυαλό για να σε ακούσω, αυτά που διαβάζεις είναι η στενότητα αλλά δεν μπορώ να τη χαρακτηρίσω, ισχύει να ξέρουν όλοι επιτέλους το δομοστοιχείο γι’ αυτό το σώμα, για να λειτουργήσουν σωστά τα πόδια του όμως ακούγεται να ενδιαφέρονται τα χέρια του. Και να σκεφτείς το κράτος έχει περισσότερες ανάγκες, για να κολυμπήσουμε μετά απ’ όλα όσα έχουν γίνει, ν’ ανακαλύψουμε -τι συμβαίνει εδώ; Για να γνωρίζουμε πώς πέρασαν χωρίς την αποδοχή για άσκοπες κινήσεις.

 

 

 

 

Επιμέλεια με τον προορισμό στη μελέτη. Οι αναφορές των γεγονότων με υποσημειώσεις…

(Τα ευρήματα είναι από την επίσημη Wikipedia της εποχής και αργότερα από βιβλία.)

 

 

 

 

 

 

Οργανώνοντας τελικά το Gulag, Corrective labor colony ή στρατόπεδο της καταναγκαστικής εργασίας, η Σιβηρία είναι γνωστή από την σοβιετική κυβέρνηση… να δουλεύουν σαν σκλάβοι, για να διακρίνετε τα σημάδια τους όπως ο Pol Pot – Khmer Rouge, στην περιοχή που οι Nuon Chea και Khieu Samphan καταδικάστηκαν για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, κατά τη γενοκτονία.

 

(“Έγκλημα κατά της ανθρωπότητας” “Day of Remembrance of the Victims of Political Repression” “Memorial” (society) “Museum of Communism, Warsaw” “Museum of Communism, Czech Republic” “Virtual Museum of Soviet Repression in Belarus” “Victims of Communism Memorial” “Victims of Communism Memorial Foundation”.)

 

Στη μνήμη των θυμάτων του κομμουνισμού, για να ‘ναι οι ευθύνες όλων, για να διακρίνετε τις μαζικές δολοφονίες… 1989 Tiananmen Square protests and massacre, Lin Biao, Liu Shaoqi, Zhou Enlai, Land Reform Movement (China), Cheka, KGB, Nikolay Yezhov, Lavrentiy Beria, Genrikh Yagoda, Naftaly Frenkel – Solovetsky Islands. Mátyás Rákosi, Mikhail Gorbachev, Arnold Meri, Andrey Vyshinsky, Yakov Blumkin, Ho Chi Minh, Trường Chinh – Re-education camp (Vietnam). Slobodan Milošević, Ratko Mladić – Bosnian genocide. Josip Broz Tito – League of Communists of Yugoslavia, Uyghur genocide – Xi Jinping. Wojciech Jaruzelski, στρατιωτική χούντα, ήταν κομμουνιστής ηγέτης. Daniel Ortega, Bülent Ecevit: Η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε μέσω της στρατιωτικής επιχείρησης “Αττίλας”.

 

 

 

Burmese Way to Socialism: Ο Βιρμανικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό χαρακτηρίστηκε από απομονωτισμό, ολοκληρωτισμό, δεισιδαιμονία, ξενοφοβία, σινοφοβία. 

Burma Socialist Programme Party: Πρόεδρος Ne Win, ο Khin Nyunt ήταν προστατευόμενος του Ne Win. 

Τέσσερις βασικές αρχές (Four Cardinal Principles) διατυπώθηκαν από τον Deng Xiaoping τον Μάρτιο του 1979: 1 – Η αρχή της τήρησης του σοσιαλιστικού δρόμου. 2 – Η αρχή της διατήρησης της λαϊκής δημοκρατικής δικτατορίας. (“People’s democratic dictatorship”, “On the People’s Democratic Dictatorship” “Bourgeois liberalization”.) 3 – Η αρχή της διατήρησης της ηγεσίας του Κινέζικου Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ). 4 – Η αρχή της υποστήριξης της σκέψης του Mao Zedong και του Marxism–Leninism.

 

 

 

Ο εμφύλιος πόλεμος ή ο πόλεμος με το πρόσχημα του ιμπεριαλισμού υποτάσσοντας ως κατακτητές, για να διακρίνετε τα σημάδια τους. Πολωνο-Σοβιετικός Πόλεμος (14 Φεβρουαρίου 1919 – Σεπτέμβριος 1921). Σοβιετική εισβολή στην Πολωνία, που άρχισε δίχως την επίσημη ανακήρυξη πολέμου στις 17 Σεπτεμβρίου του 1939, ενώ απέκρουαν την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας. Σοβιετοφινλανδικός πόλεμος του 1939, με τη σοβιετική εισβολή (30 Νοεμβρίου 1939 – 13 Μαρτίου 1940). Εισβολή του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία, από τέσσερα κράτη (20-21 Αυγούστου του 1968). Σοβιετικός πόλεμος στο Αφγανιστάν (27 Δεκεμβρίου 1979 – 15 Φεβρουαρίου 1989). Ψυχρός Πόλεμος (Cold War). Ουγγρική Επανάσταση του 1956, γιατί είχαν επιβληθεί από τη Σοβιετική Ένωση. Αντισημιτισμός του Ιωσήφ Στάλιν “Stalin and antisemitism”, Semyon Ignatyev – Ρόλος στην αντισημιτική κάθαρση, και “Excess mortality in the Soviet Union under Joseph Stalin”, “Racism in the Soviet Union”, Vladimir Lenin, Mao Zedong, Joseph Stalin, διέπραξαν επίσης μαζικές δολοφονίες, όπως για τον αριθμό κουλάκων που εκτελέστηκαν (Dekulakization (Kulak). Η “Μεγάλη Εκκαθάριση” ή ο Μεγάλος Τρόμος «Great Purge» ο μεγάλος Τρόμος του σταλινισμού. Holodomor, εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαιναν από τον λιμό (Holodomor genocide question) με πολλά άλλα… 

 

 

 

 

Ρόζα Λούξεμπουργκ: Η Ρωσική Επανάσταση, που κριτίκαρε τους Μπολσεβίκους για μια σειρά αιτιών, και προνοητικά προειδοποιούσε για τον κίνδυνο ανάπτυξης δικτατορίας κάτω από την Μπολσεβίκικη εξουσία. (Παρόλα αυτά συνέχισε να καλεί σε μια «δικτατορία του προλεταριάτου» σύμφωνα με το Μπολσεβίκικο μοντέλο.) Rosa Luxemburg…

 

 

 

Στο έργο του Karl Marx και του Friedrich Engels η “Δικτατορία του προλεταριάτου”, “Dictatorship of the proletariat” – Dictatorship of the bourgeoisie, Karl Marx «Das Kapital, Volume I». “Anti-capitalism”, είναι και ο (Capitalist mode of production (Marxist theory) με “Leninism” “Stalinism” “Trotskyism” “Maoism”. (Joseph Weydemeyer: Με πολλά άρθρα που αναφέρουν την αντιπαράθεση του Μαρξισμού στον φιλελευθερισμό για τους Γερμανούς μετανάστες… “The Eighteenth Brumaire of Louis Bonaparte” γράφτηκε από τον Karl Marx.) 

 

 

 

Luigi Fabbri: Στις 26 Φεβρουαρίου 1920, η Umanità Nova ιδρύθηκε από τον Malatesta. Ο Fabbri συνεργάστηκε σε αυτήν την εφημερίδα, το 1921 δημοσίευσε τη δικτατορία και την επανάσταση, μια συλλογή άρθρων του όπου εξέφρασε την κριτική του για το νέο σοβιετικό κράτος και τη μαρξιστική αρχή της δικτατορίας του προλεταριάτου. Ο οποίος έγραψε το 1922 ότι οι κόκκινοι φασίστες στο “Red fascism” είναι το όνομα που δόθηκε πρόσφατα σε εκείνους τους κομμουνιστές Μπολσεβίκους που έχουν την τάση να υποστηρίζουν τις μεθόδους του φασισμού για χρήση εναντίον των αντιπάλων τους». 

Earl Browder: Αμερικανός πολιτικός, έγινε ενεργό μέλος του Αμερικανικού Κομμουνιστικού Κινήματος, έγραψε το βιβλίο: The Meaning of Social-Fascism: Its Historical and Theoretical Background. (Το νόημα του σοσιαλφασισμού: Το ιστορικό και θεωρητικό υπόβαθρο του) New York: Workers Library Publishers, 1933.

 

 

 

Ο “Σοσιαλφασισμός” ή “Social fascism”: Ήταν μια θεωρία που υποστηρίχτηκε από την Κομμουνιστική Διεθνή (Κομιντέρν) κατά τη δεκαετία του 1930. 

 

 

 

Feudal fascism: Lin Biao, Gang of Four, ήταν επίσημοι όροι που χρησιμοποιήθηκαν από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας μετά το Μάο Τσε Τουνγκ. Ο πρόεδρος της Μόνιμης Επιτροπής του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου, Ye Jianying, το 1979 περιγράφεται εποχή του Mao Zedong ως «φεουδαρχική-φασιστική δικτατορία» λόγω του επαναστατικού τρόμου με βάση τη λατρεία της προσωπικότητας, τον εθνικισμό και τον αυταρχισμό, παρά επιφανειακά σοσιαλιστικές πολιτικές.

 

 

 

Μπορείτε να διαβάσετε τα παρακάτω, έχει ως στόχο το κείμενο: Wilhelm Reich, Franz Borkenau, Otto Rühle, Ernesto Sabato, Bruno Rizzi, Ernst Thälmann, Willi Münzenberg, Amadeo Bordiga, Onorato Damen, Jacques Camatte, Herman Gorter, Antonie Pannekoek, Sylvia Pankhurst and Paul Mattick. Werner Sombart, Nikolay Vasilyevich Ustryalov, Democratic Junta of Spain ή Junta Democrática de España, Aleksandr Dugin με Eduard Limonov – National Bolshevism ή National Bolshevik Party και National Bolshevik Front. 

 

 

 

Walt Whitman: Με το θάνατο του Abraham Lincoln, τον οποίο ο Whitman θαύμαζε πολύ, έγραψε τα γνωστά του ποιήματα, η φανταστική Αμερική του είναι αλαζονική, επεκτατική, ιεραρχική, ρατσιστική και αποκλειστική. 

Thomas Dixon Jr: Ήταν ο σοσιαλιστής Eugene V. Debs, για τον οποίο μιλάει πολύ ο Dixon. Ένα άλλο μίσος κατοικίδιων ζώων για τον Dixon και το επίκεντρο μιας άλλης τριλογίας ήταν ο σοσιαλισμός: The One Woman: A Story of Modern Utopia (1903), Comrades: A Story of Social Adventure in California (1909) και The Root of Evil (1911). Εάν “Ο Ντίξον χρησιμοποίησε την κινηματογραφική ταινία ως εργαλείο προπαγάνδας για τις συχνά εξωφρενικές απόψεις του σχετικά με τη φυλή, τον κομμουνισμό, τον σοσιαλισμό και τον φεμινισμό”… “The Leopard’s Spots” “The Clansman: A Historical Romance of the Ku Klux Klan” “The Birth of a Nation”. 

DW Griffith: Δύο ταινίες με πλήρη ήχο, τον Abraham Lincoln (1930) και το Struggle (1931). Ο Γκρίφιθ, σκηνοθέτησε και παρήγαγε το The Clansman μέσω των Reliance-Majestic Studios το 1915, το οποίο έγινε γνωστό ως The Birth of a Nation και θεωρείται μία από τις πρώτες αμερικανικές ταινίες μεγάλου μήκους. Η ταινία ήταν επιτυχής, αλλά προκάλεσε πολλές αντιπαραθέσεις λόγω της απεικόνισης της δουλείας, της Κου Κλουξ Κλαν και των φυλετικών σχέσεων στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο και την εποχή της ανασυγκρότησης των Ηνωμένων Πολιτειών. Βασίζεται στο μυθιστόρημα του Thomas Dixon Jr. του 1905 The Clansman: A Historical Romance of the Ku Klux Klan. 

Nathaniel Weyl: Μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1933 έως το 1939, αλλά, μετά την αποχώρησή του από το κόμμα, έγινε συντηρητικός και παραδέχτηκε τον αντικομμουνισμό. Το 1952 έπαιξε δευτερεύοντα ρόλο στην υπόθεση Alger Hiss, ο Alger Hiss ήταν κομμουνιστής. Nathaniel Weyl (1979) έγραψε το βιβλίο: «Karl Marx, racist» Nathaniel Weyl. 

 

 

 

Jean Baptista von Schweitzer: Συνελήφθη και κατηγορήθηκε για το έγκλημα της ομοφυλοφιλίας, αλλά βασικοί άνθρωποι των Σοσιαλδημοκρατών τον υποστήριζαν. Τον προσελκύουν από το σοσιαλδημοκρατικό εργατικό κίνημα και μετά το θάνατο του Ferdinand Lassalle, ο Lassalle επινόησε τον δικό του “iron law of wages”. 

 

 

 

Η οργανωτική πλατφόρμα των ελευθεριακών κομμουνιστών, ο Volin ή Vsevolod Mikhailovich Eikhenbaum και “Platformism”.

 

 

 

Τα φασιστικά στο κέντρο, οι κρυφοφασίστες, με λίγο φιλελευθερισμό της δημοκρατίας, για να σπάει η αηδία τους που μένει, μπορεί και με τα ύπουλα… που δεν ανήκουν. Το ελευθεριακό, οι ελευθεριάζοντες, των ανελεύθερων ιδεωδών, που παραβλέπονται οι κανόνες.Democrats in Norway, Danish People’s Party, Sweden Democrats, Libertarian Left (Chile) ο δεξιός λαϊκισμός όσο και ο αριστερός λαϊκισμός, η άκρα αριστερά και η άκρα δεξιά με κοινά χαρακτηριστικά με τα πιο κοινά μεταξύ τους. 

 

 

 

Andrei Snezhnevsky: Ήταν ένας σοβιετικός ψυχίατρος του οποίου το όνομα δόθηκε στην αχαλίνωτη διεύρυνση των διαγνωστικών συνόρων της σχιζοφρένειας στη Σοβιετική Ένωση, ο εφευρέτης του όρου «αργή σχιζοφρένεια», στην ψυχιατρική καταστολή εναντίον αντιφρονούντων.

Ilya Ivanovich Ivanov: Ήταν Ρώσος και Σοβιετικός βιολόγος που ειδικεύτηκε στον τομέα της τεχνητής γονιμοποίησης και του ενδοειδικού υβριδισμού των ζώων. Είναι διάσημος για τις αμφιλεγόμενες προσπάθειές του να δημιουργήσει ένα υβρίδιο ανθρώπου-πιθήκου γονιμοποιώντας τρεις γυναίκες χιμπατζήδες με ανθρώπινο σπέρμα. 

 

 

 

Γεώργιος Γεωργαλάς: Όπου προσηλυτίστηκε στη μαρξιστική θεωρία, με αυτό μετά στενός συνεργάτης του Γεωργίου Παπαδόπουλου. Kapp Putsch… 

Karl Otto Paetel: Κατά τη δεκαετία του 1920 ήταν εξέχων εκφραστής του εθνικού μπολσεβικισμού. Κατά τη δεκαετία του 1930 έγινε μέλος της αντιναζιστικής γερμανικής αντίστασης. Ανήκε στην «εθνική επαναστατική» της τάση, η οποία επιδίωκε να παντρέψει στοιχεία τόσο της ριζοσπαστικής αριστεράς όσο και της ριζοσπαστικής δεξιάς προκειμένου να σχηματίσει έναν «Third Position» -η Τρίτη Θέση είναι ένα σύνολο νεοφασιστικών πολιτικών ιδεολογιών- μεταξύ του Ναζιστικού Κόμματος και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας. 

 

 

 

Volkssozialistische Bewegung Deutschlands / Partei der Arbeit: Ως αποτέλεσμα του αποκλεισμού του από το NPD, ο Friedhelm Busse και 40 άλλοι δεξιοί εξτρεμιστές ίδρυσαν την ένωση στις 17 Ιουνίου 1971 στο Krefeld με το όνομα του Εργατικού Κόμματος / Γερμανών Σοσιαλιστών (PdA / DS). Μόνο το 1975 έδωσε στον εαυτό της το τελικό του όνομα, η νεανική τους οργάνωση, που ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1980, ονομάστηκε Junge Front. Το Junge Front ήταν η νεανική τους οργάνωση, περισσότερο γνωστή για ανταλλαγή πυρών με την αστυνομία το 1981, στην οποία σκοτώθηκαν δύο άτομα.

Δες Albrecht von Graefe (politician), Wilhelm Henning.

 

 

 

 

«Peloponnese 243 Peisistratus created a third, more left-wing party». Encyclopedia of the Ancient Greek World. Μετάφραση: «Πελοπόννησος 243 o Πεισίστρατος δημιούργησε ένα τρίτο, πιο αριστερό κόμμα». Εγκυκλοπαίδεια του Αρχαίου Ελληνικού Κόσμου.

Constitution of the Lacedaemonians… 

 

 

 

Povl Riis-Knudsen (Συγγραφέας) στο National Socialism – A Left Wing Movement (1984). 

Beefsteak Nazi: ή Rindersteak Nazi, ήταν ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε στη ναζιστική Γερμανία για να περιγράψει τους κομμουνιστές και τους σοσιαλιστές που εντάχθηκαν στο ναζιστικό κόμμα. Ο γεννημένος στο Μόναχο Αμερικανός ιστορικός Konrad Heiden ήταν ένας από τους πρώτους που τεκμηρίωσε αυτό το φαινόμενο στο βιβλίο του 1936, Χίτλερ: Μια βιογραφία. Επισημαίνοντας ότι μέσα στις τάξεις των Sturmabteilung (Brownshirts, SA) υπήρχαν «μεγάλοι αριθμοί κομμουνιστών και σοσιαλδημοκρατών» και ότι πολλά από τα στρατεύματα της καταιγίδας ονομάστηκαν “μπριζόλες” καφέ έξω και κόκκινο μέσα. Η εναλλαγή των πολιτικών κομμάτων ήταν μερικές φορές τόσο συνηθισμένη που οι άντρες της SA αστειεύονταν ότι «στο στρατόπεδο καταιγίδων μας υπάρχουν τρεις Ναζί, αλλά σύντομα θα τα έχουμε εκδιώξει». Ο Rudolf Diels (επικεφαλής της Γκεστάπο από το 1933 έως το 1934) ανέφερε ότι το “70 τοις εκατό” των νέων προσλήψεων SA ήταν κομμουνιστές στην πόλη του Βερολίνου. 

Rudolf Diels: Προσχώρησε στο υπουργείο Εσωτερικών της Πρωσίας το 1930 και προήχθη σε συμβουλευτική θέση στην Πρωσική αστυνομία το 1932, στοχεύοντας πολιτικούς ριζοσπάστες, τόσο Κομμουνιστές όσο και Ναζί.

 

 

Δες (Communazi, German–Soviet military parade in Brest-Litovsk (22 Σεπτεμβρίου, 1939). Non-aggression pact, (Night of the Long Knives – Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών.) 

 

 

Edmund Heines: Ο Heines ήταν ένας ανοιχτός ομοφυλόφιλος, όπως και ο Röhm (Ernst Röhm) και πολλά άλλα κορυφαία μέλη της SA. Στις 30 Ιουνίου 1934, ο Heines και πολλοί άλλοι ηγέτες της SA εκτελέστηκαν λίγο μετά τη σύλληψή τους κατά τη διάρκεια της νύχτας των μακριών μαχαιριών. Ο Χίτλερ αναγνώρισε τον Heines ως ένα από τα κύρια μέλη μιας «μικρής ομάδας στοιχείων που κρατήθηκαν μαζί μέσω μιας παρόμοιας διάθεσης» στην ομιλία του στο Ράιχσταγκ της 13ης Ιουλίου 1934. Ο Heines ήταν ένα από τα πρώτα μέλη του Ναζιστικού Κόμματος και ηγετικό μέλος της SA στο Μόναχο, συμμετείχε στο “Beer Hall Putsch” και έγινε ένας διαβόητος εκτελεστής του κόμματος. 

 

Nazism: Όταν ρωτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1934 αν υποστήριζε την «αστική δεξιά πτέρυγα», ο Χίτλερ ισχυρίστηκε ότι ο ναζισμός δεν ήταν αποκλειστικά για καμία τάξη και ανέφερε ότι δεν ευνόησε ούτε την αριστερή ούτε τη δεξιά, αλλά διατηρούσε «αγνά» στοιχεία και από τα δύο στρατόπεδα δηλώνοντας: “Από το στρατόπεδο της αστικής παράδοσης, παίρνει εθνική αποφασιστικότητα και από τον υλισμό του μαρξιστικού δόγματος, του ζωντανού, δημιουργικού σοσιαλισμού “.

Δες (“Mein Kampf” “Zweites Buch” – Adolf Hitler, Karl Haushofer, Rudolf Hess, Joseph Goebbels, Untermensch, Forced labour under German rule during World War II, Wolf’s Lair, Nazi Party.)

 

 

 

Η ιταλική φασιστική εφημερίδα Il Popolo d’Italia, που ιδρύθηκε και από τον Benito Mussolini, είχε ένα απόσπασμα του Louis Auguste Blanqui στον ιστό της: Chi ha del ferro ha del pane. 

Benito Mussolini: Με “Italian Fasces of Combat” (Ιταλικές Δέσμες Μάχης) “Fascio” “Pact of Pacific” “National Fascist Party” “Republican Fascist Party”. Italian Fasces of Combat: Στις εκλογές του 1919, ο Mussolini και το κόμμα του παρουσίασαν ένα αριστερό και αντικληρικό πρόγραμμα που απαιτούσε υψηλότερους φόρους κληρονομιάς και κεφαλαιακών κερδών και την εκδίωξη της μοναρχίας. Πρότεινε επίσης μια εκλογική συμμαχία με τους σοσιαλιστές και άλλα κόμματα της αριστεράς, αλλά αγνοήθηκε λόγω ανησυχιών ότι θα ήταν ευθύνη έναντι των ψηφοφόρων. Κατά τη διάρκεια των εκλογών, ο Mussolini έκανε εκστρατεία ως “the Lenin of Italy” (ο Λένιν της Ιταλίας) σε μια προσπάθεια «εξωσοσιαλιστών των σοσιαλιστών». Ο Mussolini και το κόμμα του απέτυχαν παταγωδώς απέναντι στους σοσιαλιστές που συγκέντρωσαν σαράντα φορές περισσότερες ψήφους, εκλογές τόσο θλιβερές που ακόμα και το χωριό του Mussolini, το Predappio, δεν τον ψήφισε ούτε ένα άτομο. Σε μια ψεύτικη νεκρώσιμη ακολουθία μετά τις εκλογές, μέλη του πρώην Italian Socialist Party του Mussolini, μετέφεραν ένα φέρετρο που έφερε το όνομα του Mussolini, περπατώντας από το διαμέρισμά του για να συμβολίσει το τέλος της πολιτικής του καριέρας. 

National Fascist Party (PNF). Σε σύγκριση με τον προκάτοχό του, το PNF εγκατέλειψε τον ρεπουμπλικανισμό για να στραφεί αποφασιστικά προς τα δεξιά του πολιτικού φάσματος. 

 

 

 

 

Georg Wilhelm Friedrich Hegel: Ο Isaiah Berlin ανέφερε τον Hegel ως έναν από τους έξι αρχιτέκτονες του σύγχρονου αυταρχισμού που υπονόμευσαν τη φιλελεύθερη δημοκρατία, μαζί με τους Rousseau, Claude Adrien Helvétius, Fichte, Saint-Simon και Joseph de Maistre. Σύμφωνα με τον Benedetto Croce, ο Ιταλός φασίστας Giovanni Gentile «έχει την τιμή να ήταν ο πιο αυστηρός νεο-χεγκελιανός σε ολόκληρη την ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας και η ατιμία να υπήρξε ο επίσημος φιλόσοφος του φασισμού στην Ιταλία».

 

 

 

(William Weir Gilmour: ήταν ένας πολιτικός που συνδέθηκε με πέντε διαφορετικά πολιτικά κόμματα, Independent Labour Party, New Party, Scottish Democratic Fascist Party, Labour and Co-operative party, Liberal Party. 

 

Oswald Mosley: Conservative Party (UK), Independent politician, Labour Party (UK), του Mosley είναι το New Party (UK), British Union of Fascists, Union Movement.) 

 

 

 

Χένρυ Κίσινγκερ (Henry Kissinger) από το 1969 ως το 1977 επί προεδρίας Ρίτσαρντ Νίξον (1969 – 1974) Richard Nixon), στήριξε αποφασιστικά διάφορα αυταρχικά καθεστώτα, μεταξύ των οποίων -τον δεξιό εξτρεμισμό ή “Alt-right”- η “Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967 – 1974)” ή “Greek junta” και η χούντα του στρατηγού Augusto Pinochet – “Caravan of Death” στη Χιλή.

 

 

 

1934 Montreux Fascist conference: Γνωστό και ως Διεθνές Φασιστικό Συνέδριο. 

 

 

 

Armin Mohler: Η έννοια του Mohler για τη Συντηρητική Επανάσταση έχει περιγραφεί από κάποιους, όπως ο Roger Griffin, ως φασισμός. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα, ο Mohler δέχτηκε ότι ήταν φασίστας αλλά μόνο στην παράδοση του José Antonio Primo de Rivera και με την αποδοχή της αντίληψης ότι ο φασισμός είχε τις ρίζες του στην άκρα αριστερά, όπως υποστήριξε ο Zeev Sternhell. Προώθησε ενεργά τον Γάλλο φιλόσοφο Nouvelle Droite – Alain de Benoist τη δεκαετία του 1980 και παρέμεινε αμετανόητος φασίστας μέχρι το τέλος της ζωής του. 

 

 

Zeev Sternhell: 

 

Πολιτικός επιστήμονας, σχολιαστής για την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, και συγγραφέας. Αυτός ήταν ένας από τους κορυφαίους θεωρητικούς στον κόσμο για το φαινόμενο του φασισμού.

 

Ni droite ni gauche. L’idéologie fasciste en France, Paris: Éditions du Seuil, 1983.

 

Μετάφραση:

 

Ούτε Δεξιά ούτε Αριστερά: Φασιστική ιδεολογία στη Γαλλία, του Zeev Sternhell (Συγγραφέας) περιέγραψε τον εαυτό του ως φιλελεύθερο. 

 

 

 

 

 

 

Jean-Marie Le Pen, περιέγραψε τη θέση του ως “ούτε δεξιά, ούτε αριστερά , αλλά γαλλικά” (ni droite, ni gauche, français) η μικρότερη κόρη Marine Le Pen.

Ο νεοφασισμός -Alt-right- περιέχει αριστερά-δεξιά, μεταβάλλοντας/εναλλακτικά σε δήθεν Far-right politics στην παραστρατιωτική Milice του Vichy France, υπερεθνικισμό, φυλετική υπεροχή, λαϊκισμό, αυταρχισμό, μητρικισμό και αντίθεση στη μετανάστευση, νατιβισμό, τον αντισημιτισμό, την ξενοφοβία και αντι-μεταναστευτικό.

 

 

 

Ο νεοφασισμός -Alt-right- περιέχει, Cultural Marxism conspiracy theory: Ο πολιτισμικός μαρξισμός είναι μια ακροδεξιά αντισημιτική θεωρία συνωμοσίας που υποστηρίζει τον δυτικό μαρξισμό (“Western Marxism” το σημαντικό θέμα ήταν η προέλευση της σκέψης του Karl Marx στη φιλοσοφία του Georg Wilhelm Friedrich Hegel και η ανάκτηση αυτού που αποκαλούσαν “Young Marx”) ως τη βάση συνεχόμενων ακαδημαϊκών και πνευματικών προσπαθειών για την ανατροπή του δυτικού πολιτισμού. Δες, Lyndon LaRouche – LaRouche movement. Tea Party movement.

Ο νεοφασισμός -Alt-right- περιέχει την αντίθεση του στη φιλελεύθερη δημοκρατία, και την αντίθεση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, περιέχει την αντίθεση του κοινοβουλευτισμού, του καπιταλισμού, του μαρξισμού, του κομμουνισμού και του σοσιαλισμού.

 

 

 

Ο όρος “Μεταξισμός” είναι η πολιτική ιδεολογία του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, το “Καθεστώς της 4ης Αυγούστου”, με το “Κόμμα των Ελευθεροφρόνων” ΕΟΝ ή Ε.Ο.Ν. Το πολίτευμα του Μεταξά ήταν η στρατοκρατική Σπάρτη και η αρχαία Μακεδονία η οποία ενοποίησε πολιτικά την αρχαία Ελλάδα. Η διαφορά με το Γ΄ Ράιχ έγκειται στο ότι η ιδεολογία περί «Γ΄ Ελληνικού Πολιτισμού» δε βρήκε τόσο πλατιά απήχηση στις μάζες, όσο βρήκε η εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία στη Γερμανία (απουσία μαζικού φασιστικού ή εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος όπως σε Ιταλία και Γερμανία). 

 

 

 

Alain de Benoist: Έθεσε υποψηφιότητα για το ακροδεξιό Κόμμα των Party of New Forces κατά τη διάρκεια των Ευρωεκλογών του 1979. Στις εκλογές του 1984 για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να ψηφίσει για το French Communist Party και δικαίωσε την επιλογή του χαρακτηρίζοντας το κόμμα ως το πιο αξιόπιστο αντικαπιταλιστικό, αντιφιλελεύθερο και αντιαμερικανικό… Η Nouvelle Droite θεωρούνται γενικά ως επιρροές στην ιδεολογική και πολιτική δομή του dentitarian movement. Μέρος της alt-right έχει επίσης ισχυριστεί ότι εμπνεύστηκε από τα γραπτά του de Benoist. Ο De Benoist γνώρισε τον Ρώσο συγγραφέα Alexandr Dugin το 1989 και οι δυο τους σύντομα έγιναν στενοί συνεργάτες. 

 

Nouvelle Droite: Επηρεάστηκε επίσης πολύ από τις τακτικές της Νέας Αριστεράς (New Left) και κάποιες μορφές μαρξισμού και αντιτίθεται στη φιλελεύθερη δημοκρατία. Με Pierre Vial, Jean-Claude Valla, Dominique Venner. Alain de Benoist δηλώνει ότι η Nouvelle Droite «έχει έναν ορισμένο αριθμό χαρακτηριστικών της Αριστεράς και έναν ορισμένο αριθμό χαρακτηριστικών της Δεξιάς». Nouvelle Droite δανείστηκαν από τον Ιταλό μαρξιστή Antonio Gramsci, και οι υποστηρικτές της έχουν περιγραφεί ως «Γκράμσι της Δεξιάς» “Gramscians of the Right”, ιδέες που προέρχονται από το κίνημα της “New Left”.

 

(Δες National-anarchism – Troy Southgate, Strasserism – Otto Strasser, Gregor Strasser. Jacques Doriot, Robert Brasillach, Guillaume Faye, Giorgio Locchi, Leopold Maxse – National Party (UK, 1917), Neue Rechte, Neosocialism, Reinhold Wulle, Moviment Patrijotti Maltin, Europe-Action – Dominique Venner, Anton Drexler, Corneliu Zelea Codreanu, Ernst Graf zu Reventlow.) 

 

Hubert Lagardelle: Το 1899 ίδρυσε το Le Mouvement socialiste, ένα θεωρητικό περιοδικό σοσιαλισμού και συνδικαλισμού που παραμένει σημείο αναφοράς στην ιστορία του γαλλικού σοσιαλισμού. Ο Lagardelle πήρε επιρροή από τις θεωρίες των Pierre-Joseph Proudhon, Karl Marx και Georges Sorel. Το 1926, εντάχθηκε στο τμήμα της Τουλούζης στο “Faisceau” το πρώτο γαλλικό φασιστικό κόμμα. Ο Benito Mussolini απέδωσε τη γένεση του φασισμού εν μέρει στο Lagardelle, γράφοντας στο “Doctrine of Fascism” (1932) στο δόγμα του φασισμού: «Στο μεγάλο ποτάμι του φασισμού, θα διαπιστώσετε ότι οι φλέβες τρέχουν πίσω στο Sorel, Peguy, στο σοσιαλιστικό κίνημα Lagardelle, και οι Ιταλοί συνδικαλιστές, που από το 1904 έως το 1914, έφεραν μια νέα νότα στους σοσιαλιστικούς κύκλους με τους Pagine libere Olivetti, La Lupa of Orano He Divenire Social E. Leone». Όπως ο Gustave Hervé και ο Georges Valois. 

 

Charles Péguy: Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο τόσο οι υποστηρικτές όσο και οι αντίπαλοι του “Vichy France” ανέφεραν τον Péguy. Ο Edmond Michelet ήταν ο πρώτος από τα πολλά μέλη της Γαλλικής Αντίστασης που ανέφερε τον Péguy, de Gaulle, εξοικειωμένος με τη γραφή του Péguy’s, του παρέθεσε μια ομιλία του 1942. Εκείνοι που αντιτάχθηκαν στους αντισημιτικούς νόμους του Vichy’s τον ανέφεραν συχνά. Αντίθετα, ο Robert Brasillach εξήρε τον Péguy ως “French National Socialist” (Γάλλο εθνικοσοσιαλιστή) και οι γιοι του Péguy’s, Pierre και Marcel, έγραψαν ότι ο πατέρας τους ήταν έμπνευση για την ιδεολογία της Εθνικής Επανάστασης του Vichy’s “Révolution nationale” και «πάνω από όλα, ρατσιστής». Έχει γραφτεί ότι ο Péguy πιθανότατα θα είχε τρομοκρατηθεί από τη μελλοντική του επιρροή στον φασισμό. 

 

 

 

Vlad Țepeș League ή Liga Vlad Țepeș, LVȚ: Ideology Anti-democracy. Conservatism. Monarchism. Economic liberalism. National conservatism (Romanian). Anti-communism. Anti-fascism. Fascism (minority; to 1931). Πάντα μια μικρή δύναμη, το PC στηριζόταν στην υποστήριξη μεγαλύτερων κομμάτων του Democratic Nationalist Party (Romania), του People’s Party (interwar Romania), του National Peasants’ Party (PNȚ). Ενώ τα πιο ριζοσπαστικά μέλη του έφυγαν για να προσχωρήσουν στην Iron Guard, ο Filipescu δήλωσε τον αντιφασισμό του (Anti-fascism) και τελικά, στις αυταρχικές τάσεις του Βασιλιά Carol, ο οποίος τελικά απαγόρευσε όλα τα πολιτικά κόμματα εκτός από το National Renaissance Front. Ο μοναρχισμός LVȚ και PC ήταν γενικά μετριοπαθής και εντός του κλασικού πολιτικού φάσματος, ανακτώντας την κληρονομιά του παλαιού καθεστώτος (Conservative Party (Romania, 1880–1918). Ωστόσο, το League εξιδανικεύει αποτελεσματική κυβέρνηση με δικτατορικά μέσα, και τα περιθώρια της ομαδοποιήσαν υπερεθνικιστές και φασίστες.

Grigore Filipescu: Είχε μια θητεία στο Labor Party (Romania), συγχωνεύτηκε στο People’s Party (interwar Romania) του Averescu’s.

 

 

 

Vox (political party): Ο αρχηγός του κόμματος Santiago Abascal όρισε το κόμμα του ως «αντιφασιστικό, αντιναζιστικό και αντικομμουνιστικό» όρισε το κόμμα του (Anti-fascism). Javier Ortega Smith – Vox (political party).

 

Anti-fascism of Fascism, των στρατοπέδων, των πρώην κρατουμένων, αντιφασίστες φασίστες, λόγω εχθρότητας αναμεταξύ τους και άλλοτε ένα με πολλούς μελετητές…

 

Η ακροδεξιά στο Traditionalist School (perennialism) με τον Julius Evola και είχε επηρεάσει τους Steve Bannon και Aleksandr Dugin, συμβούλους του Donald Trump “Trumpism” “Political positions of Donald Trump” και του Vladimir Putin καθώς και το κόμμα Jobbik στην Ουγγαρία.

 

( Δες Roland Gaucher, Nouvelle Résistance, Christian Bouchet, Charles Maurras,

John Michell (writer) – Σύμφωνα με τους κανόνες στο εσωτερικό της αντι-κουλτούρας, κάπνιζαν τακτικά μαριχουάνα, και δημόσια ενθαρρύνει τη χρήση των ναρκωτικών, μυαλό-αλλάζοντας.

Δες, Dmytro Yarosh – Right Sector, Svoboda (political party).

 

(Στη μνήμη των θυμάτων “El abrazo” (Madrid) “Remembrance park” “Museum of Memory and Human Rights” “Human rights violations in Pinochet’s Chile” “The Eye That Cries”.)

 

Καταδικάστηκαν για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, κατά τη γενοκτονία. Στη μνήμη των θυμάτων ενάντια στο νεοφασισμό, για να ‘ναι οι ευθύνες όλων, για να διακρίνετε τις μαζικές δολοφονίες… Anastasio Somoza García, Samuel Doe, Park Chung-hee, Ngo Dinh Diem, Ngô Đình Nhu, Ngô hnh Nhu, Ngô hnh Cẩn, Black Hundreds, Estado Novo (Portugal) – António de Oliveira Salazar, Marcello Caetano, Rodolfo Irazusta, Mungyeong massacre – Syngman Rhee. Operation Condor, Deir Yassin massacre, Death flights – Dirty War – Jorge Rafael Videla, José Alfredo Martínez de Hoz, Orlando Ramón Agosti. 1977 Atocha massacre – White Terror (Spain) – Social cleansing – Francoist Spain – Francisco Franco, Luis Carrero Blanco, Manuel Fraga. Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967 – 1974) Γεώργιος Παπαδόπουλος, Ιωάννης Λαδάς, Στυλιανός Παττακός, Μιχαήλ Ρουφογάλης, Νικόλαος Μακαρέζος, ΕΑΤ-ΕΣΑ. Alparslan Türkeş. Jean-Jacques Susini – Organisation armée secrète, Maxime Brunerie, Ghulam Azam, 1971 Bangladesh genocide, Chiang Kai-shek – Kuomintang.

 

 

 

 

Rostock-Lichtenhagen riots: Από τις 22 Αυγούστου έως τις 24 Αυγούστου 1992, πραγματοποιήθηκαν βίαιες ξενοφοβικές ταραχές στην περιοχή Lichtenhagen του Rostock, Γερμανία. Αυτές ήταν οι χειρότερες επιθέσεις όχλου εναντίον μεταναστών στη μεταπολεμική Γερμανία. Πέτρες και βόμβες βενζίνης ρίχτηκαν σε πολυκατοικία όπου ζούσαν αιτούντες για άσυλο. Στο απόγειο των ταραχών, συμμετείχαν αρκετές εκατοντάδες ακροδεξιοί και περίπου 3.000 θεατές της γειτονιάς ήταν δίπλα τους, που τους χειροκροτούσαν. (Δες Joey Gibson (political activist) Enrique Tarrio).

 

Ο αντιφασισμός στις φιλελεύθερες δημοκρατίες είναι η μάχη σαν αντικομμουνισμός με τους όρους Κόκκινος Φασισμός, Σοσιαλφασισμός… είναι η μάχη ενάντια στο νεοφασισμό, σε κάθε είδους φασισμό.

 

Anti-Fujimorism: 

Είναι ένα πολιτικό κίνημα, από την αντίθεση στο Fujimorism, η ιδεολογία του πρώην περουβιανού προέδρου Alberto Fujimori, Keiko Fujimori, με πολλούς αντιπάλους στις φιλελεύθερες δημοκρατίες… από την αριστερά, το κέντρο και τη δεξιά να βγαίνουν ενάντια στον Fujimorism.

 

Με πολλούς αντιπάλους στις φιλελεύθερες δημοκρατίες…

 

(Καρτέλ ναρκωτικών “Drug cartel”, luis garcía meza, Carlos Lehder, Pablo Escobar, Carlos Castaño Gil, José Gonzalo Rodríguez Gacha, Roberto Suárez Gómez, Manuel Noriega, Arnaldo Ochoa.) Είναι εγκληματική οργάνωση η Χρυσή Αυγή…