Της νόρμας πια το σφρίγος     Της νόρμας πια το σφρίγος, που θα έχεις φτάσει που τώρα πια μοιράζεις της εκδήλωσης το νύγμα σε τσάντα μοιάζει, το γλυκό μυαλό με μείγμα, να κρύψουν ήθελαν τα όσα έχουν […]

Έωλος νους     Πάνω της λιώνω και ρίχνω τα μάτια σαν δαγκώνει, μια νύχτα τα χειλάκια σαν με φίλησε, να γίνω κομμάτια. – Είχα κρυμμένα μικρά πετραδάκια με γράμματα για να τελειώνεις σιωπή, να φέρνεις γραφή τα […]

Αντιφρονούντες     Σίτευση κάνουν στων θανάτων τους την πρόβα άρτια στην έκθεση κοσμοπλημμύρα οστών, στων φθαρμένων τις ψυχώσεις ήσουν και στην λώβα, στον ολοκληρωτισμό των απολυταρχιών. – Άρτια στην έκθεση κοσμοπλημμύρα οστών αντιφρονούντες του αυταρχικού φασισμού, στον […]

Νοε 17. Αντίφας αντιφασισμού     Φυτά της ιστορίας με μια σπάνια νόσο αυτό εκθέτουν για μοναδική ανατροφή την ασταθή τους πρακτική, για να νεκρώσω, στην ασφυξία, μήνιν που θ’ ασκεί για να θραφεί στην πρόφασή τους αδιανόητη, […]

Ο ανήλιαγος της πόλης     Στους χτύπους τους οι μπάλες πάγου τα μεσάνυχτα ελεύθερα κινούνται μες στο δρώμενο υπάρχουν, οι πρώτες τους συγκρούσεις, δέματα ολάνοιχτα, με τις αντίθετές τους διαδρομές που συνυπάρχουν γεμάτες με οστά να δώσουν […]

Μέχρι τέλος… κείται στο εκ μέρους αλτικό Ανακάλυψε την απαρχή στο χρονικό, μέχρι τέλος… κείται στο εκ μέρους αλτικό, μες στ’ αλαργινά ταξίδια μας η σφριγηλότητα, με πρεμούρα στις ουρές, αναμονή γι’ αρτιότητα, άδοξο το τέλος, για τις […]

Αγγίζεις θάλασσα Ανάσα, θέα της μονάδας, προλογίζοντας, δες το ηλιοβασίλεμα, στα όρια σου σχολιάζει, μια όμορφη ματιά στο δυτικό αγιάζι, μαζί της έλξης η ανατολή… ορίζοντας. – Αγγίζεις θάλασσα, κρυφά κορμιά ν’ αγγίζεις, καθώς ανοίγουνε στον κόσμο τα […]

Τα παιδιά   Τα παιδιά… μιας κόρης γέννα, βιώνουν μέσα στη σελήνη, στις παγίδες αηδιασμένα, στην ισχυρογνωμοσύνη, τριγυρίζουν τρομαγμένα, μέχρι σήμερα καμίνι, των συγκρούσεων το κτήνος, των λευκών σας ο μπαμπουίνος. – Λέγεται ο αναρμόδιος, στις ελευθεροφροσύνες, σαν […]

Του Αλγκόλ το σκιάδι   Ήμουν πάρσιμο σαν χάση, του Αλγκόλ το σκιάδι, χώμα, λαμπυρίδα ν’ ανταριάσει, το κρυφό σου καινοτόμα, και το πρόσωπο θα φτάσει, ένα σύνολο στο σώμα, για να λάμπει σαν τη φλόγα, την πολλή […]

Οι εκστάσεις στο φόρουμ   Πάνω στην κόλλα της καθημερινότητας, ν’ απλώνεσαι στα βράδια της ομοιότητας, μόλις μια γραμμή κινείται για τον άλλο όροφο, στα μεγέθη της Δευτέρας, κινείται για τον πολυώροφο, κι εγώ να διαδέχομαι τη νυχτωδία […]