Του σώματος οι κρίκοι   Μες στην ιματιοθήκη… μαντολίνα κρεμασμένα, ανοίξτε, οι μαντολινάτες ν’ ακουστούν στα ξένα, για ν’ ακουστούν στον κόσμο, λυπημένα στις αξίες των πληγωμένων μας αγγέλων μες στις κομητείες, κι εγώ τα δέντρα χρωματίζω, για […]

Αν γίνει λύση     Δε βρίσκει πόρτα να σωθεί, νομίζω ήταν μοναχή, με το παραμικρό οι στεναγμοί, και απ’ το πλάι σου θα βασιστεί. – Ακόμη παρεξηγημένη, πρωτόγνωρη θα ‘ρθει σεζόν, στο πρόβλημα το λύσιμο των τριλιζών, […]

Κλαίνε οι τίτλοι κι ο ήλιος να στάζει…     Ξέρετε της δυσαρέστησης μας το αφύλακτο, ό,τι καλύτερο γίνεται το ανεπιφύλακτο, να κυριαρχεί δυνατά… δεν μπορεί δηκτικέ, θα ‘ναι τα λόγια τους μέσα σου ατομισμέ, κι όμως μετά […]

Μέσα μου θαμπώνουν     Μέσα μου θαμπώνουν όλα, θλιβερό να ξεκινάω με τα χέρια μου ροβόλα, τώρα τον σκοπό ζουλάω, της ζωής μας τη γλαδιόλα κάποιες ώρες να λυγάω, βάρος λες της διαπνοής μου, το χαράμι της […]

Ξεκινά     Στην καρδιά των ονείρων μια βοή διατηρούμε, επιδρούνε για ένα καλύτερο θαυμαστικό, για κενό περιβάλλον που λες να προσγειώσεις, τη στιγμή που αγκάλιασα ό,τι βογκούμε, στο παραμετρικό του διαδρόμου θες ν’ αγνοηθώ, δε θ’ αλλοιώσεις […]

Στις μνήμες του αγχίνου     Θα ‘ναι λιγουλάκι, λιγουλάκι με βρίσκουν, στου έρωτα της κοιλάδας τα τραγούδια, λίγος στης αγάπης των περιβολιών τα λουλούδια, για τους ξένους κήπους… σαν το ντρίλι της αγάπης, για τον ακριβό υπόγειο […]

Εύκολη νιότη     Λάθη που πάντα μπορούσα να τα σταματήσω μπροστά μου, νύχια που τώρα ισχύ, γδέρνουν για κάποιον σιμά μου. – Μάτια της μάνας τα χέρια ν’ αρπάζουν την πνοή που πονούσε, νιώθουμε πρώτα γι’ αυτό, […]

Του φύλακα μας, του αγγέλου     Του φύλακα, η χαμογελαστή ψυχή του βύθους, αστήρικτη, ανήκει στης ζωής το αντιστύλι, ο κόσμος, καμακώνουν με τους ακλεείς τους μύθους, ο κήρυκας, επιτηρεί της ύπαρξης το μίλι. – Το δειλινό… […]

Προσδιορισμένη μας ελπίδα     Προσδιορισμένη μας ελπίδα, έχεις πια γεράσει, τυχαία έχεις χάσει, τις χαρές μες στο κυνήγι, να φέρει βόλτα τις φοβέρες που ταράσσει, να δέχεται τα πράγματα κενά σαν τα ξανοίγει. – Aβάκιο στο ζενίθ, […]

Σαν σέλας που διστάζει     Ακύμαντο θα ‘ναι, το λυπημένο μας ταξίδι, εύγλωττο το δέλεαρ, στη χόβολη να βράζει, χίλιες λέξεις σου προσδίδουν, χίλιες για ν’ αδειάζει, ακύμαντο θα ‘ναι, το λυπημένο μας ταξίδι. – Η ακμαία […]