Antifa of liberalism… Ο αναρχισμός, ως αντίδραση στον πατερναλισμό της απόλυτης κυριαρχίας

 

Άρθρο του Σωτήρη Τσατταλιού

 

 

Ο αναρχισμός, ως αντίδραση στον πατερναλισμό της απόλυτης κυριαρχίας, ο αναρχισμός, στην πολιτική έννοια του φιλελευθερισμού και της εξίσωσης, θα ‘ναι προστατεύοντας την εξομοίωση, θα ‘ναι προστατεύοντας τα πλήρη δικαιώματα της πλήρους ελευθερίας των πολιτών. Ο αναρχισμός, στην πολιτική έννοια είπαμε είναι αντίθετο στο άναρχο, θα ‘ναι και ο αναρχισμός που έχει μεγάλες επιρροές από τον φιλελευθερισμό του πολίτη, με την ελεύθερη βούληση. Ελεύθερη βούληση θα μπορεί να είναι είπαμε, και η ανελεύθερη βίαιη συμπεριφορά… υποδουλώνοντας όλους τους υπόλοιπους, δεν είναι σε μια κοινωνία του φιλελευθερισμού δίχως τους καταναγκαστικούς, της γνήσιας προοδευτικής ανθρώπινης φύσης, τροποποιώντας συνεχώς σχεδιάζουν το ιδανικό της αναρχίας. Ο αναρχισμός, χρησιμοποιήθηκε και από τους φιλόσοφους της αρχαίας Ελλάδας όπως ο Αισχύλος (Aeschylus) “Επτά επί Θήβας” και ο Σοφοκλής (Sophocles) της “Αντιγόνης” για την προσωπική ανεξαρτησία, την ανεξαρτησία, και για τους νόμους της επιβολής του κράτους, λένε και ο Σωκράτης της ελευθερίας και της συνείδησης. Όπως το Cymbeline (film) επίσης γνωστό ως Anarchy ή Anarchy: Ride or Die, του θεατρικού έργου Cymbeline – William Shakespeare. Για ομάδα αυτοδιοίκησης στη σύνθεση με “Positive liberty” ή “Negative liberty”… Ο κινέζικος αναρχισμός θα ‘ναι στον φιλοσοφικό Ταοϊσμό, όπως ο Laozi (Lao Tzu) και Zhuang Zhou, είναι στην απομάκρυνση των πολιτικών οργανώσεων ως κίνημα, στον φιλοσοφικό Ταοϊσμό, για τον φιλοσοφικό άναρχο τρόπο. Ο Αμερικανός Kenneth Waltz θα ‘ναι στον φιλοσοφικό, Anarchy (international relations).

Πίσω από τα κατάλοιπα της λίθινης εποχής… λύση στην οπισθοδρόμηση της ασέβειας των πρωτόγονων, της

απομόρφωσης, της απολίτιστης βαρβαρότητας, που θα κάνει -ακόμα και της ολοκληρωμένης λειτουργίας των ιδανικών ιδεωδών- τις θεωρίες της υλοποίησης των πράξεων, τις θεωρίες της επίλυσης των δυσκολιών, και τις θεωρίες στην ένδειξη της διευθέτησης ανύπαρκτες. Τη μόρφωση που πάντοτε ήταν “μορφώνω” τους τρόπους μου και τον χαρακτήρα μου, έτσι έρχεται η επιστήμη των πρωτόγονων, της απολίτιστης βαρβαρότητας, που δεν είναι τίποτα άλλο από τη συγκεκριμένη εκπαίδευση των κατασκευών ή των διάφορων δημιουργημάτων. Θα ‘ναι πολύ σημαντικό δίχως τη δική τους λίθινη εποχή, γιατί γίνεται επικίνδυνη σαν τις ηλίθιες βόμβες που πρέπει ν’ αμυνθείς, γιατί η παραβίαση της ειρήνης στους μεγάλους βαθμούς γίνεται η σύρραξη του πολέμου, αρχίζοντας από αυτούς.

Η πολιτική ανυπακοή είναι το δικαίωμα στη δραστηριότητα της άρνησης των πολιτών, θα ‘ναι στην ανυπακοή ορισμένοι νόμοι, στις απαιτήσεις και τις εντολές των κυβερνήσεων ή σε οποιαδήποτε άλλη ασυνείδητη δύναμη, δίχως την προσφυγή της σωματικής βίας. Η πολιτική ανυπακοή πρέπει να είναι συνειδητή ως μη βίαιη αντίσταση, εξισώνοντας και την αποσπασματικότητα της στις ειρηνικές διαμαρτυρίες.

Έτσι, γιορτάζοντας στις 15 του Μαΐου τη διεθνή ημέρα των Αντιρρησιών Συνείδησης. Ο αντιρρησίας συνείδησης, έχει το δικαίωμα ν’ αρνηθεί την εκτέλεση της στρατιωτικής θητείας, λόγω της κρίσης συνείδησης. Σε ορισμένες χώρες, η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική, εκεί όμως έχουν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν αλλού ή στις κοινωνικές υπηρεσίες. Πολλοί τοποθετούνται στην εναλλακτική πολιτική θητεία, ως υποκατάστατο της στράτευσης. (Δεν είμαστε μασόνοι… αλλά έχεις το ατομικό σου δικαίωμα, ενάντια σε κάθε δικτατορικό κράτος ή το δικτατορικό κράτος των μασόνων.) Στη ναζιστική Γερμανία, στον “φεμιναζισμό” δεν αναγνώριζαν στο δικαίωμα, στον νόμο την αντίρρηση της συνείδησης. Αργότερα από τον Βʹ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ανατολική Γερμανία, δεν αναγνώριζαν στο δικαίωμα, στον νόμο την αντίρρηση της συνείδησης. Τον Απρίλιο του 1962 η κυβέρνηση της GDR (SED) εισήγαγε τη στρατιωτική στράτευση, η κυβέρνηση της κομμουνιστικής GDR (SED) ενσωμάτωσε τα πρώην μέλη του “Nazi Party”, όπως και στο κόμμα National Democratic Party of Germany (DDR) του Socialist Unity Party of Germany (SED). Στη “Δικτατορία του Φρανθίσκο Φράνκο” δεν αναγνώριζαν στο δικαίωμα, στον νόμο την αντίρρηση της συνείδησης. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση μόνο δύο χώρες η Γερμανία και η Ολλανδία αναγνωρίζουν το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης για τους συμβασιούχους και τους/τις επαγγελματίες στρατιωτικούς.

Δε θα υποδεχτούμε ποτέ τη στημένη προπαγάνδα, ή του Martin Latsis για Red Terror, Cheka, ούτε του Stanisław Kosior, ή όπως του Trofim Lysenko, με τη γνωστή φήμη ως “Lysenkoism” των ψευδοεπιστημονικών ιδεών με τους λιμούς και τις γενοκτονίες. Όπως και του κρατικού προπαγανδιστή Γεώργιου (1958-1974) ο Γεώργιος Γεωργαλάς – δημοσιογράφος, όπως η Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967 – 1974) ή του Ιωάννη Μεταξά.

Η ελευθερία της σκέψης μετακινείται, είναι ο πρωτόπλαστος, ο σημαντικός προπαρασκευαστικός γόνος, ενώνοντας την ευρύτητα της ελευθερίας, την ελευθερία προς κάθε θρησκεία, του αθεϊσμού, την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Η σύλληψη σε κάποιο δικαίωμα δε βεβαιώνει την ενσωμάτωση, τη νομιμότητα ή πάντα την προστασία. Οι περισσότερες όμως δημοκρατίες προστατεύουν τις ελευθερίες, την ελευθερία της σκέψης.

Λίγο, να διαπιστώσουμε ότι ξέρουμε για τα λάθη μας ή αυτά που θα υπάρξουν… ωριμάζοντας διαφορετικά τα λάθη μας, όπως και σε ένα κράτος στην πράξη. Βέβαια, είναι άλλα τα λάθη σε ένα κράτος οργανωμένο και άλλα σε ένα κράτος ανοργάνωτο, στη δημοκρατία όμως το κράτος είναι και οι πολίτες έχοντας την ευθύνη της κοινωνικής συσχέτισης. Αρκετά προς το περιβάλλον, προς τους συνανθρώπους μας, για την καθημερινή μας χαρμοσύνη, προστασία, δίχως να έχουν πάντοτε τα κοινότοπα κλισέ της κριτικής, ιδίως όταν εκούσια θα υποτιμείς σε προσωπικό σημείο τους συνανθρώπους μας, αποσκοπώντας άσκοπα στον σκοπό του. Ιδίως, όταν θα βουλιάζουμε στην αλλοπρόσαλλη μεριά της κεντημένης μερίδας, των συκοφαντών στη λογοκρισία ή της καχυποψίας τους… για να είμαστε υποχρεωμένοι να τους ανταμείβουμε. Μπροστά στα γρήγορα πλάνα, θα βγαίνουν αργά οι λέξεις στα επεισόδια, στον άσχετο σκοπό του που διαρκώς πρέπει να επηρεάζει και να περνάει η γνώμη του. Βλέπεις εδώ είναι η ψυχαγωγία, εδώ είναι αντεργκράουντ, με τα πιο ελκυστικά -σέξι- ή και τα γυμνά κορμιά, διατηρώντας διαρκώς τα σεμνά. Δεν έχουν σχέση με τα δικά σου αστέρια, δεν είναι το ποζάτο όλη η ζωή τους, δεν είναι μια φωτογράφιση στα κωλομέρια του στόχου τους, ούτε το ποζάτο με μαγιό στη δημοπρασία των like, παίζοντας το παιχνίδι της κραυγής των αποχαυνωμένων. Γιατί η ενεργητική σιωπή φωνάζει, το μυαλό είναι της εγρήγορσης, είναι προσπαθώντας του νου, ν’ ακούγεται σαν τη πιο δυνατή τάση.

Θα ‘ναι στις ενημερώσεις ο αρσενικός κερχανάς, για να κατεβαίνει στις παραλίες το παρεάκι και στα μπαράκια με το

ιδικό στιλιζάρισμα του πατέρα δίχως την κόρη, με τι πηγαίνει μαζί και δεν πρέπει να είναι ισότιμο το άλλο φύλο; Με τις γίδες του πατέρα του ο τράγος, ο τράγος είναι εκτός του υπονοούμενου -αποδιοπομπαίος τράγος- της στοχοποίησης. Όταν θα πετάει τις ατάκες της παρτιτούρας του, το μπαζούκα του στίγματος -θα ‘ναι όλες οι σκέψεις της ζωής του- το μυαλουδάκι ακατάπαυστα το σκλαβάκι των οργάνων, καθώς θα συγκροτείται από τις πολλαπλές μεταφράσεις. Ακόμα και για τα αφτιά των φίλων του, στο αθώο μας κουίζ θα πηγαίνει ακόμα και με τις γυναίκες που δεν ακούμπησε, -αυτή η επίδειξη της καταστροφής ακόμα και στις παντρειές- για τ’ αφτιά των φίλων του πυροβολώντας τους πισώπλατα, αργότερα μπορεί και την ίδια. Θα ‘ναι τα άτομα που αποκαλούνται στα λήμματα στρέιτ, αυτά τα χαρτιά είναι τ’ αναληθή.

Ό,τι και να κάνεις ό,τι και να πεις… ο ανθρωποειδής θα προσποιείται, θα σε δημιουργεί με τη φαντασία της απεικόνισης, από τα διαφορετικά προγράμματα της αποκρουστικής όψης. Βλέπεις ότι… σε όλους αυτούς τους χαρακτήρες, προφανώς το φθοροποιό ψέμα είναι το μόνο που τους απομένει -έτσι δηλώνουν μόνοι τους- είναι σαν τις περισσότερες νέες ιδεολογίες, στην ικανότητα του αντίθετου γεμάτοι διετίες. Σαν το υπερβολικό ανέβασμα στους φόρους, δεν κοίταξαν ν’ ανοίξουν τους περισσότερους πόρους, και με τις συνεργασίες στ’ ανοιχτά μας σύνορα. Δεν έχουν άλλο εισόδημα οι δουλευταράδες, κοιτάζοντας μόνο και μόνο το ψέμα στην απόλυτη ξεφτίλα για την εξουσία, γεμάτη κλεμμένα και μοιρασμένα εκατομμύρια. Σε κάθε τέτοια χώρα όλα είναι αντίθετα, όσο αυξάνεται ο πληθυσμός το εισόδημα μένει σταθερό εδώ και δεκαετίες, στην ουσία δεν αυξάνεται ποτέ ο πληθυσμός όταν χιλιάδες νέοι φεύγουν, λογικά αυξάνονται όπως οι επιχειρήσεις και οι πόροι, βλέποντας ταυτόχρονα τις επιδοτήσεις από την ΕΟΚ, ή χρηματοδοτήσεις από την ΕΕ… βλέποντας αυτή την ξεφτίλα επηρεάζοντας τους παρασυρμένους απίστευτους υποστηρικτές.

Είναι η επανάληψη, από τα χίλια καλά αγαθά που πρέπει να έχουμε, να καυχησιολογούμε τα πεντάρια, περνώντας μέσα μας το αίμα τους, προβαλλόμενο από παντού με την ψευδή ελπίδα τους. Για να μας έχουν στην αντιπαράθεση τους νιώθοντας τον εθισμό ή την αδικία για τον εαυτό τους… στην ουσία ανεβάζοντας τον εαυτό τους, η αιτία είναι της μεροληπτικής σκελετωμένης διαφθοράς, έτσι θα ‘ναι οι ελπιδοφόροι πάντα της μεροληψίας. Και εμείς οι εξαντλημένοι στην περιφρόνηση τους, πιστεύοντας ότι θ’ ανατρέψουμε τον πόνο, σαν τον τζόγο από τη χιλιάδα που θα παίξει, το ένα πρόσωπο θα πάρει τα μισά και ο ίδιος τα υπόλοιπα. Η πραγματική ελευθερία ενισχύει τους πόρους όσο θα μπορεί, για να ζούμε ευχάριστα, για να νιώσουν την ελευθερία.

Έτσι έπρεπε από μικροί να επηρεαζόμαστε, για να ξαναρχίζουμε την ανεγκέφαλη ανισότιμη αηδία, για να έχουν άλλοθι εν πλω στους αναμενόμενους καλαντιστές τους, -ενώ ο άλλος αγνός ποιμένας ή ο βοσκός είναι στους φιλοσοφημένους- πρέπει να γίνει σπάνιο αυτό το ψάρι. Γιατί τσιμπάει στα πλαίσια της κοινωνίας, στην απόκτηση της επιρροής, για τ’ αποτελέσματα της λανθασμένης μετριασμένης χροιάς, στη διαμόρφωση του ψυχικού κόσμου. Όταν το κάθε μπαζούκα του στίγματος, ξαφνικά γίνεται ο ανέγγιχτος της συνουσίας στοιχηματίζοντας στην άγνοια σου -ή θα ζητήσουν οι θηλυκές… το ανέγγιχτο σου- σκλαβώνοντας και θάβοντας τα πάντα το ραμμένο, που ήταν πάντοτε στην ειρωνεία των απερίσκεπτων στρατόκαυλων -τι να κάνουμε θα θαφτεί και αυτό;

Έτσι μένουμε εδώ υποστηρίζοντας και περιμένοντας τη σεξουαλική απελευθέρωση ή ελευθερία, και ας κάνουν λάθη τα

μικρά στην αβλεψία της απρόθετης αμέλειας, περιμένοντας την αληθινή ζωτικότητα. Θα ‘ναι λίγο έτσι… το αίσθημα, για να διενεργεί λίγο στα λογικά με τα εύλογα. Για να υποστηριχτεί το απαύγασμα και περισσότερο το φιλοσόφημα, για την αληθινή ελευθερία στον σεβασμό. Η εικόνα που θα έχουν άλλοι για εσάς, θα ‘ναι σαν τη στιγμή που και οι ίδιοι αλλάξανε, στα ίδια ή σίγουρα σε τόσα άλλα, και θ’ αφεθείτε στην πραγματικότητα της διαφορετικότητας. Για να μην αποκτήσετε τις υποχρεώσεις τους γεμάτες εγκεφαλικά ψυχρά προβλήματα, με τις ενδείξεις συνεχώς της διαστροφής τους να επιβάλλουν τις ψυχές.

Δεν πρέπει έτσι… να πυροδοτείτε στα καλά καθούμενα το πάθος των υπόλοιπων ή οποιαδήποτε γνώμη, αλλά μπορείτε να επηρεάσετε ή να εκφράσετε τη γνώμη σας δημιουργικά. Όλοι οι πλανήτες της μορφογένεσης έχουν συναισθήματα, μπορεί να μην έχουν όλοι τα ίδια, αλλά έχουν ζωή εκτός του μόνιμου κακού σκοταδισμού. Όλα έχουν την αξία τους, τη σπουδαιότητα τους στην ουσία δηλωμένη, και παντού θα βρείτε τέλειες ξεχωριστές ομορφιές, αλλά όλα τα παιδιά σε όλα τα μέρη, όλου του κόσμου είναι τα ίδια. Παντού θα βρεις τα πάντα σαν τους ανθρώπους, παντού και πάντοτε θα βρεις τα πάντα, δε γίνεται να χαλάς τις διαθέσεις αλλουνών βλέποντας ταμπέλες προελεύσεις ή ακόμα και στα πιο τρυφερά παιδιά. Μη διώχνεις τους ανθρώπους… μη ρίχνεις την ποιότητα σου, το βιοτικό επίπεδο που σου προμηθεύουν και προμηθεύεις. Θα πρέπει να έχουν περισσότερο τα καλέσματα αυτές οι μοίρες, μπροστά σε ένα μόνιμο ταξίδι των κρυμμένων αποκαλύψεων.