Antifa of liberalism… Γιατί, εμάς μας νοιάζει I
Άρθρο του Σωτήρη Τσατταλιού
Πολλές μεγάλες, εκτεταμένες εταιρείες εξασκούν τη συνωμοτικότητα, ανεβάζοντας κάθε δική τους μόδα (ως μόδα στον συσχετισμό είναι ή γίνεται και η συνήθεια του κάθε ατόμου και της κάθε χώρας) στην προσαρμοστικότητα των δυνάμεων τους διαβάζοντας την καθημερινή μας νοημοσύνη, προσαρμόζοντας την αγορά στη δική μας μαζική δύναμη, προγραμματίζοντας σε τροποποιούν στα πάντα, ενώ ο άνθρωπος στη νοημοσύνη της τελεολογίας θ’ απομνημονεύσει. Έτσι απροσδόκητα στις εικόνες μας φκιάχνοντας το μαύρο οι ίδιοι να το κάνουν άσπρο, σιγά σιγά να φεύγουν τα προϊόντα από τα ράφια, έτσι τα νέα προϊόντα τους ανεβαίνουν και τα παλιά κατεβαίνουν, δίνοντας μεγάλη σημασία στους συμβολισμούς και τα σύμβολα, στο πιάτο και το μαχαίρι όπως δελεάζουν τους νεότερους.
Και ολίγον διαφορετικά θα ‘ναι τα δικά τους τα μέσα μαζικής ενημέρωσης γράφοντας κείμενα, αποφθέγματα, φκιάχνοντας βιντεάκια, να δημοσιεύονται έξω στον κόσμο, έτσι πολλές φορές στέλνοντας τον κόσμο προς τη λανθασμένη κατεύθυνση κατασκευάζοντας τους πεπλανημένους, μετρώντας τα χρειαζούμενα αλλά και τα εθελούσια του κόσμου στην ψυχολογία του, σαν αυτό που θέλει πάντοτε ο κόσμος ή για να πουλάει στον κόσμο, κατά τη δική τους άποψη… αλλά δεν πράττετε ποτέ ενώ καθ’ υπερβολήν πουλάει, είναι η εκτίμηση που σου έχουν και το επίπεδο που σου δημιουργούν. Είναι επειδή βρίσκονται διαρκώς στα ψηλότερα επίπεδα των αχόρταγων, των άπληστων, νιώθοντας οι τρωγλοδυτικοί όλως τυχαίως τους τρωγλοδύτες αλλά των καταλυμάτων, μεταποιώντας με κεραίες τα μυαλά των ανθρώπων. Μια φορά έριξε κάποιος σύντομα ένα μπουκάλι νερό στο δάπεδο επίτηδες παίζοντας τον αντίπαλο, από όσους είδανε οι μισοί δεν ανακοίνωσαν κανέναν, οι άλλοι μισοί είπανε ότι έπραξε κακούργημα διαστρεβλώνοντας όλα όσα είδανε, αυτό που έγινε επίτηδες ήταν το νερό που έπεσε και η διαστρέβλωση με τη συγκεκριμένη υπερβολή, για να χάνονται στην ουσία οι υπόλοιποι καλύπτοντας τα χνότα τους οι δυάδες στα προηγούμενα, στα παρόντα, στα μελλοντικά. Φκιάχνοντας στα μετρικά την αντιπαράθεση τους γνωρίζοντας ότι μεταφέρεται σ’ εσάς, και για αυτούς που βλέπουν αλλιώς, βλέπουν τα πράγματα ατόνιστα στα βασικά και με πολλές ελλείψεις στα ιδεολογικά, στα πρακτικά, έτσι και οι συγκεκριμένες αντιπολιτεύσεις ακόμα και όταν γυρίζουν πλευρό. Φκιάχνοντας ακόμα τους χαρακτηρισμούς και τις εκφράσεις τους σε καραμέλες για όλους τους υπόλοιπους στην ομοιότητα τους.
Γιατί το θέμα είναι, τι προειδοποιήσεις είχαν για πολλά βασικά θέματα, από τα ζητούμενα και δεν ενδιαφερόντουσαν, τι βασικές ελλείψεις είχαν και δε συμπλήρωσαν, πόσα χρόνια μας απασχολούν αυτά τα θέματα και δεν ενδιαφερόντουσαν, τι συμπληρώνουν στ’ απαραίτητα και κάθε πόσο -στους αιώνες- για την εξέλιξη στην πρόοδο, στην οργάνωση του κράτους, για τη συμπεριφορά -στην ειρωνεία- του προς τους πολίτες, γιατί να κατηγορείς δίχως τις ευθύνες της λογοδοσίας, της απολογίας, ως δήθεν αντιπολίτευση ταυτόχρονα θα βρίσκεστε στη δική τους εκπλήρωση… της ενοχοποίησης ως επιτήδεια απάτη και της πράξης του κάθε γεγονότος.
Τι νόημα έχει αν όλος ο καλός ο λαός δεν περνάει καλά, ο φιλόκαλος του σωστού, του σεβασμού, για να εκτιμάνε εσάς στις τιμές της φήμης και των άκακων, δε διασκεδάζει πραγματικά τονώνοντας σε όλους τους φορείς, αντιλαμβανόμενοι της πραγματικής εκτόνωσης, και χάνονται παρασυρμένες οι αγνές ψυχές στα δυσοίωνα προγραμματισμένα ανθρωπογενή σκοτάδια των προθέσεων. Για κάθε είδος των λαών ο λαός, και εσύ να κατηγορείς τον πλούτο του κάθε λαού μόνο όταν δεν τον έχεις αλλιώς γίνεσαι της ψεύτικης ψωροπερηφάνιας η υπεροψία, χαλώντας καταστρεπτικά, αυτοκαταστροφικά, κάθε στιγμή και διώχνοντας τον κάθε άνθρωπο από δίπλα μας, ενώ είναι ο πιο ταπεινός και ο βοηθός, διώχνοντας ακόμα και του φτωχού λαού την ταπεινότητα, δίχως να διώχνεις ποτέ τη σκέψη της απάτης σου, την κάθε απάτη που σε κυβερνάει και έχεις πάντα στα άβλεπτα σου. Γιατί ο συνειδητός κακός του ασαφούς αόριστου, ο κακεντρεχής, ο κακοήθης, και ο κακόβουλος θα λαμβάνει άλλες συμπεριφορές και τις αντίρροπες, δε θα λαμβάνει από τις ταμπέλες τους. Όπως για παράδειγμα όταν έχεις ένα πολύ μεγάλο (!) καλόπαιδο για διοικητή και γίνεται της διαφορετικότητας η αυτοδιοίκηση σε τέτοιο είδος των οργανισμών -άρα είναι της καταστρατήγησης, της παράβασης ο κανόνας του νόμου στο κρατικό δίκαιο- ή οι εκπαιδευτές τους που είναι της καθοδήγησης, ή και ο μινίστρος (!) στο υπερυπουργείο αφήνοντας να γίνεται από αδυναμία ή και αλλιώς της πλευράς αν θ’ αφήνουν να γίνεται, αυτό θα σας κάνουν τα παιδιά σας που θα σας υπηρετούν.
Με τις απαρχαιωμένες μισές τεχνικές των αστυνόμων, τους απαρχαιωμένους τρόπους, και τις απαρχαιωμένες εκπαιδεύσεις, δυσχεραίνοντας τους ανθρώπους
από την απληροφορησία, από την απληροφορησία της αντενέργειας, στους τρόπους τους έτσι θ’ αφήνουν να διευρύνεται στο μυαλό τους άλλη αλυσίδα στο χείριστο των κάκιστων, κρατώντας και προσφέροντας τ’ ανώμαλα μυαλά και ταυτόχρονα φκιάχνοντας τα εκδικητικά, όπως η συγκεκριμένη σημερινή πολιτική της κάθε χώρας και της χώρας σου (της Ευρωπαϊκής Ένωσης) φέρνοντας να διευρύνει όλες τις μισές αλυσίδες της ή φέρνοντας και τις αναταραχές των ψυχών. Ντύνοντας τους/τις αστυνόμους μόνιμο μεταμφιεσμένο καρναβάλι ακόμα και (!) αθώες τραβεστί δίχως να είναι στην παρακολούθηση, ή στα ψεύτικα, στα προσποιητά προφίλ, ανφάς, στο Facebook, το φατσοβιβλίο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και όταν θα γίνει το μπέρδεμα όπως έχει επαναλάβει η ιστορία… δίχως περιστροφές τ’ απαρχαιωμένα άμματα.
Όταν θα βγάζεις άλλους καταπιέζοντας εκτός του εαυτού τους, για να τους κάνεις του επιπέδου σου για μια στιγμή για του εκτός εαυτού… γιατί στο επίπεδο σου (που είναι δίχως την ποικιλία τους στην παρακαταθήκη) δε θα ‘ναι ποτέ, ποτέ στις άρες μάρες… άρα είναι για να τεκμηριώσεις στην ανταπόδειξη, τότες πρέπει να προσέξεις το επίπεδο σου σε αυτή τη στιγμή.
Γιατί, εμάς μας νοιάζει πολύ η ανθρώπινη κατάσταση, η ανθρώπινη ανεξαρτησία, η στάση, η συμπεριφορά, η αντίθεση, η αντίδραση, μετά πού θα συμφωνεί, πού θα διαφωνεί, όλα είναι ο τρόπος ανάμεσα μας, για να συμμετάσχει συγχρόνως μαζί μας, μαζί σας. Γιατί ακόμα και στα κυβερνητικά είμαστε κάθετοι, απόλυτοι, κατηγορηματικοί, προς τα γενικά δικαιώματα του κοσμοπολίτη δηλαδή του πολίτη, η εξέλιξη είναι να καταλήγουμε καλύτεροι, πιο φιλοξενούμενοι, και αλλού αναλόγως τη δύναμη, τη δυναμική του δυναμικού, στην κατανόηση ζητώντας την κατανόηση, με όλες τις αισθήσεις κανονίζοντας να μοιραστούμε περισσότερο, δίχως να πετάνε τους ανθρώπους στον δρόμο που άρχισαν να κάνουνε την απαρχή στη ζωή τους, γιατί τους μισούς να τους γυρίσεις πίσω στους εγκληματίες -μη σου τύχη- για παράδειγμα δεν είναι σωστό. Για αυτούς όλους τους λόγους που επηρεάζουνε ακόμα και την ομαλότητα του μυαλού, αν ενδιαφέρεσαι η σελίδα αλλάζει τη σκάλα της, την κλίμακα της, γιατί μας πετάνε στους δρόμους. Έτσι δε θα είμαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί, αλλά διαφορετικοί εχθροί γιατί αυτό είναι το ξεδιαλεγμένο της διαλογής σου, και της συνέχισης σου, ακόμα και στις συνυπάρξεις, ακόμα και στα δικαιώματα στη ροή των πεποιθήσεων δεν πρέπει να υπάρχει διαφορετική ύπουλη καταπίεση. Η αλήθεια είναι όταν θα σκληραίνεις τους γύρω σου από τον σκληρό χαρακτήρα σου, τότες μπορεί ν’ αντιστρέψει στον εαυτό σου, όπως όταν σε ένα λάθος φτάνεις στην υπέρβαση, ξεπερνάς τα όρια του μαθήματος σου, τότες αντιστρέφοντας μεταμορφώνεται και γίνεται δικό σου.
Όπως όταν οι σκιές σου ξεπερνούν τα όρια του κάθε ανθρώπινου νου ακόμα και κυνηγώντας τους δίχως λόγο, ενεργοποιούν τις σκιές κυνηγώντας το κυνήγι σου
και η άμυνα βρίσκεται στα σημεία της επικίνδυνης αντίκρουσης, γίνεται επικίνδυνη στη θέληση σου, σπάζοντας κάθε είδος της ανεκτικότητας, θα φέρνεις όλα τα θέματα προσαρμοσμένα στην αντίδραση της ποιότητας σου, προσαρμοσμένα αναγκαστικά στους τρόπους σου. Φεύγοντας από τις φανταστικές ταινίες και ψάχνοντας θα μπαίνουν στην πραγματική έμπνευση τους. Αν δε θα ενδιαφέρεσαι ότι αφήνουν τους πολίτες δίχως τις διεξόδους, τις διεξόδους της ζωής, δεν πρέπει να ενδιαφέρεσαι όταν θ’ απελευθερώνονται και μαζί τους ή ακόμα και από το κελί τους… έτσι και αλλιώς τους εγκλωβίζεις και τους καταστρέφεις στα ύπουλα, αφήνοντας επιδεικτικά τον υπόκοσμο τους τον ανελεύθερο ελεύθερο, και το δίκαιο βρίσκεται επίσης στην καταστροφή, τότες θα εξουσιοδοτείς και τον πολίτη. Ενδεχομένως να καταφέρουμε να γίνουμε περισσότερο ομαλοί στις συμπεριφορές και τις αντιδράσεις, τις αντιθέσεις και τις αποστάσεις, προσπαθώντας να είμαστε πάντοτε οι ειρηνικοί στις αντιθέσεις και στις αποστάσεις αντιπολιτευόμενοι, να βρισκόμαστε πραγματικά ενάντια σε κάθε είδος του πολέμου, αλλά αυτό εξαρτάται από όλους στον περίγυρο αλλά και από κάθε πρόσωπο σαν εσάς.
Κάνοντας τους σχολιασμούς οι υποστηρικτές των λυμάτων, διαθέτοντας ξοδεύει αντίδραση για τις επιστροφές, γιατί είναι αλλιώς τα λύματα από τα λύματα και δε γνωρίζαμε, μάλλον εννοούν ότι έχουν διαφορετικές δεξαμενές στη χώρα των λυμάτων, τον ζώντα τρομοκρατικό βόθρο αλλά σαν υποστηρικτές τυφλοπόντικες, έτσι συνωμοτικά διδάσκονται από τα κόμματα, διδάσκουν οι εικονικοί πολιτικοί, οι αληθοφανείς δημοσιογράφοι, και βγάζουν τους εαυτούς τους σε πολίτες της κόπιας, για να βρίσκεται μονίμως στους σχολιασμούς το νέο Κάμα Σούτρα. Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί είναι οι μεγαλύτεροι παραβάτες των ανθρώπινων δικαιωμάτων κατά σειρά των κυβερνήσεων, ακόμα και σαν κράτος εν κράτει, στην αστυνομική βαρβαρότητα, στα βασανιστήρια, στην ταλαιπωρία, τη δοκιμασία, και των εντολοδόχων, στη στρατιωτική θητεία και ως εθελοντές και ως υποχρεωτική, στα εργασιακά, στις μισθοδοσίες και ως απλήρωτα, στις φορολογήσεις, φακελάκια της δωροδοκίας σε όλους τους κρατικούς τομείς και ως ελεγκτές ακόμα και της οδήγησης, στο μεταναστευτικό, δίχως τους ελέγχους της εγκυρότητας στον αποδεκτό τύπο στις κατηγορίες της ενημέρωσης, και της βουλευτικής αντιπολίτευσης, και πολλά άλλα για “Human rights in Greece”.
Πρέπει να γνωρίζουμε έστω τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα ακόμα και στη διεθνή εμβέλεια, κανένας δεν είναι ο αυστηρός αλλά εδώ σε οδηγούν και οι ίδιοι, τι να είναι ο ψεύτικος και τι να είναι ο αληθινός ψεύτικος, κανονικά είναι στην απαγόρευση το σταμάτημα, η είσοδος, για κάθε είδος του ψαξίματος σε κάθε είδος του περιουσιακού στοιχείου δίχως το ένταλμα, για τους πάρα πολλούς λόγους, γιατί το αποδεικτικό μετά θα γίνει η έλλειψη του εντάλματος… πέρα από αυτά τα θέματα βρίσκεται ότι θέλει να πουλήσει την υποβολή του, τον καταναγκασμό του ο νταβάς. Φανταστείτε τα δικά μας ή ακόμα και όταν συνυπάρχουμε ξεχωριστά το περιεχόμενο και για τους ίδιους. Γιατί το άναρχο βγαίνει και δίχως να το δέχεται στη θεωρία του. Περνώντας παίρνεις τον αριθμό από τα οργανάκια, για να τα δείξεις του οργάνου ή στους δικαστές… έχεις και το κινητό της τηλεφωνίας προμηθεύει πολλά. Αν θα είναι σοβαρά τα πράγματα… τώρα θα μου πεις -δες πού ζούμε; Εδώ οι αστυνομικοί φκιάχναν εκτός του νόμου ομάδες της καταστροφής, για να πουλάν την προστασία, πυροσβέστες έβαζαν φωτιά, και για τις προσλήψεις, και οι εργαζόμενοι για την εργασία τους, στη φαντασία η κατάντια, όπως φκιάχνοντας στη διόρθωση και τον ιό.
