Antifa. Άρθρο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ποιοι είναι οι φασίστες, (Antifa of fascism) και τι είναι φασισμός; Ίσως κάνουμε λάθος σε ένα τεράστιο ποσό αποδείξεων… (II)

 

Άρθρο του Σωτήρη Τσατταλιού. Επιμέλεια με τον προορισμό στη μελέτη του Σωτήρη Τσατταλιού

 

Οι εκδηλώσεις για την αντίσταση θα ‘ναι η ομοφωνία ενάντια του φασισμού των διιστορικών και του δέους τους, χωρίς την προδοσία, μπορούν να βρεθούν με τις παρορμήσεις στο μαχητικό αντιφασιστικό κίνημα, τιμώντας την αντίσταση πάντοτε ο απλός λαός, με την προώθηση του φόβου, για την ιδεολογία του φασισμού, και σε κάθε φασιστικό που συνεχίζει να κυκλοφορεί, για τις αδίστακτες μεθόδους της δικτατορίας… που είναι σαν να σιγοβράζουν κάτω από τη γη χιλιάδες άσχημα, της δυσαρέσκειας τέρατα. Γι’ αυτό κάθε αιρετός ή αναίρετος αντιφασισμός είναι με την απελευθερωτική φιλοσοφία των αιρετών του αντιφασισμού, με την ελεύθερη ή τη λαϊκή βούληση. Το μέτωπο θα ‘ναι πάντοτε εναντίον στη ρητορική του μίσους, την ξενοφοβία, σε όλα τα εγκλήματα μίσους, που εκτυλίσσονται από τις εκρήξεις… όπως τις έχουν αποκαλέσει, λες και ξεβράζει η έκρηξη του ηφαιστείου στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Ο αντιφασισμός είναι αντιδραστικός, εκφράζει αντίδραση για τις αδυσώπητες ενέργειες των αντιδραστικών, των οπισθοδρομικών, είναι το κοντράστ, όσων δεν καλλιεργούν τον διχασμό, είναι μια διαμαρτυρία απέναντι στην άποψη της απειλής. Μαζί με μεγάλες αντικαπιταλιστικές διαδηλώσεις, ένα μεγάλο βήμα από όλες τις κοινωνικές τάξεις των αξιολογήσεων που θα σχετίζονται με την αντιφασιστική δράση, για να εξουθενώσουμε την ανισότητα των ταξικών που μας εξουθενώνει, για ό,τι απασχολεί σήμερα την κοινωνία μας σε ένα άσχηµο παιχνίδι για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα, μαζί με τη συνείδηση για την οικολογική ισορρόπηση -π.χ. απέναντι σε δοκιμές πυρηνικών όπλων, για την εντιμότητα των τόπων και άλλα πολλά- με τα μιμίδια του κοσμοπολιτισμού πέρα από τα σύνορα… Ο αντιφασισμός είναι αντιδραστικός, σπάει τη μονοτονία που κρατάει δεμένα τα σώματα των οργανισμών, ώστε ο οργανισμός να μπορεί να στρέφει ενάντια στον εξωτερικό και τον εσωτερικό εαυτό του.

(Όταν το μυαλό μας δουλεύει για το βέλτιστο, για τις νέες, τις σύγχρονες, τις σημαντικότερες κοινωνικές ανατροπές, είναι με τη φιλειρηνική αντιπολίτευση.)

Όταν εξελέγχουν τη δυσεξέλεγκτη δικτατορία, αναμφισβήτητα θα είναι πλέον και ο παραλληλισμός, γιατί στόχευαν στο οπτικό σας πεδίο, για τη βλάβη της λειτουργικότητας, στην πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση… Μια από τις ακραίες θέσεις της ριζοσπαστικής δεξιάς του φιλελευθερισμού, εδώ θα είναι μόνο μια μειοψηφία, μόνο για περισσότερη ενέργεια του ακτιβισμού με τη συμπεριφορά και τον χαρακτήρα των κέντρων…

Οι παράγοντες που σχετίζονται με τη δημοκρατία είναι για την καλή ζωή της αντιτρομοκρατίας, είναι οι πολλές συντασσόμενες δεξιές παρατάξεις, στη δεξιά φιλελεύθερη (liberalism) ιδεολογία ως κεντρώος με τον συμβιβασμό στη Liberal democracy, όπως και ο Ορδοφιλελεύθερος (Ordoliberalism) όπως στο Νεοφιλελευθερισμό (Neoliberalismus) ως κεντρώος, είναι και με τον συμβιβασμό με άλλη έννοια όχι απλά ως κεντρώος. Όπως έχει και πολλές δεξιές ο δεξιός-ελευθερισμός (Right-libertarianism) ή στο “Laissez-faire” και οικονομικές πολιτικές στο laissez-faire, -όπως και ο αριστερός-ελευθεριακός- το Laissez-faire που θα ‘ναι και το μέγιστο της μη κυβερνητικής παρέμβασης ή το ελάχιστο, στην ελευθερία της διακυβέρνησης. (Open border: Ορισμένες ομάδες που θεωρούνται δεξιές στο Libertarianism υποστηρίζουν και αυτοί την απεριόριστη μετανάστευση, στα όρια τους, στη σταθερότητα ή θέτουν όρια, και το άλλο είναι το Liberal Alliance – Denmark.) Όπως οι νεοσυντηρητικοί των φιλελεύθερων, είναι των συμβιβαστικών, είναι μακριά από τις ακραίες θέσεις της ριζοσπαστικής δεξιάς -ο αδιάλλακτος ριζοσπαστισμός δεν είναι φιλικά διακείμενος- είναι της ριζοσπαστικής δεξιάς με κοινωνικές ελευθερίες και δικαιώματα… Ποτέ στην ακροδεξιά (ο νεοφασισμός του συντηρητισμού) του πολιτικού φάσματος αριστεράς-δεξιάς, και δεν είναι γραμμική κατεύθυνση ώστε να παίζουν τα χέρια των ιδεωδών. Μετά από όλα αυτά υπάρχει και η χριστιανική δημοκρατία, δίχως το δεκανίκι της μίξης στην τοποθεσία, Centrist Democrat International – Christian democracy, Jacques Maritain, Robert Schuman, Christian Democrat Organization of America.

Δεν είναι δίχως κατεύθυνση στη δεξιά όπως… Centre Party (Netherlands) σύντομα το Centre Party ’86. Το αρχικό μανιφέστο του κόμματος είχε τίτλο «όχι

αριστερά, όχι δεξιά» και συνδύαζε δεξιές, αριστερές και πράσινες πολιτικές θέσεις. Έτσι είναι και το σύμβολο του, απαγορευτικό στην κατεύθυνση αριστερά, δεξιά. Filippo Tommaso Marinetti: Στις αρχές του 1918 ίδρυσε το Partito Politico Futurista ή Φουτουριστικό Πολιτικό Κόμμα, το οποίο μόλις ένα χρόνο αργότερα συγχωνεύτηκε με το Fasci Italiani di Combattimento του Benito Mussolini. Ο Marinetti ήταν ένα από τα πρώτα μέλη στο National Fascist Party. Mario Carli, γνώρισε τον Filippo Tommaso Marinetti τη δεκαετία του 1910, συμμετείχε υπέρ για το Arditi και έφτασε στον Gabriele D’Annunzio στην κατεχόμενη Fiume το 1919, στη συνέχεια υποστήριξε τον μαχητικό Anti-fascism Arditi del Popolo. O Carli προσχώρησε στο φασιστικό κίνημα του Benito Mussolini. Ωστόσο, αποδείχθηκε αντιφρονών και εντάχθηκε στο πεδίο όσων θεωρούνται «αριστεροί φασίστες» ή «left-wing fascists».

Η αλληλοδιαδοχή, σε αυτά τα δύο αντιδημοκρατικά τάγματα των ανεπίσημων αυτοκαθορισμών που μας βγαίνουν σε τέσσερα, είναι η φρίκη του φασιστικού ολοκληρωτισμού με τα φονικά όπλα που εγκαθιδρύει την αυταρχική τους διακυβέρνηση ή αναζητούν την άγνοια σας για τη βολεμένη θέση τους, για τον τρόπο ζωής μας θα ‘ναι των απεχθειών. Συνεχίζεται ο λόγος, ο γραπτός λόγος, για να εκφράζουν τη μεγάλη αντιφασιστική έκθεση που βασίζεται στην ελευθερία. (Πιο περιεκτικά, πρέπει ν’ αποφεύγεται την απειλή που περιορίζει τη ζωή, θα ‘ναι με όλα τα κοινωνικά προβλήματα που πρέπει να λύσουμε.)

Ο φιλελευθερισμός του πολιτεύματος ή στην πολιτική φιλοσοφία, είναι δίχως την τυραννίδα, οστά, αίμα, μυαλό, είναι διαρκώς της βάθυνσης προς την καρδιά και η ψυχή μας, θα ‘ναι η αγάπη διαρκώς για τα βαθιά με το νόημα, τα πάντα είναι τα μέσα μας, πάντοτε τα εξωτερικά είναι τα ρηχά των αντιδιανοητικών, για την ελευθερία σε όλους τους ανθρώπους και την ισότητα ενώπιον του νόμου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σε οτιδήποτε μας ανήκει, σε κινητά και ακίνητα δίχως ν’ αδικούμαστε, με τον ορισμό της «ελευθερίας» με μεγάλη έκταση σε όλα τα ζητήματα… των πολιτικών δικαιωμάτων, των τρόπων σκέψης, των μέσων ενημέρωσης, της συντακτικής ανεξαρτησίας, με την αρχή της ανεξιθρησκίας δίχως τον περιορισμό των θρησκειών, των αθεϊσμών, και με τα υπόλοιπα -με τους κανονισμούς των δικαιωμάτων για την προστασία των ιδεώδών, και δίχως να σου αλλάζουν τις ιστορίες της ζωής σου- οι φιλελεύθεροι στηρίζονται σε διαφορετικά θεμέλια, στη δημιουργία, στην ερμηνεία, ο φιλελεύθερος διαδραματίζει για να δίνει τον σημαντικό ρόλο με το απόλυτο δικαίωμα ν’ αρνηθεί. Είναι υπερβολικά αρνητικοί για την τυραννίδα οι φιλελευθερισμοί, είναι οι διηνεκείς αντίπαλοι για τους μόνιμους των συστηματικών της αρνητικότητας του φασισμού. Κοντολογίς, είναι αλήτες μαζί με την ευθύνη του πεισμένου, οι υποκρισίες έχουν σκοπό να δημιουργήσουν τη γνώμη κάποιου άλλου υποκριτή για τους πειθήνιους, τους δελεάζει δίχως τα επιχειρήματα, για ν’ αλλάζουν άποψη αλλοιώνοντας τις γνώμες σας.

Οι φιλελεύθεροι αντιμετωπίζουν με τη σοβαρότητα της επισημότητας ένα ευρύ φάσμα στις αρχές της φιλελεύθερης ιδεολογίας του εκπαιδευτικού συστήματος της. Ο φιλελευθερισμός είναι με παροχές στους εργαζόμενους, με το λογαριασμό της τακτικής μισθοδοσίας, την ασφάλιση ανεργίας, της αναπηρίας, της υγείας, της αποζημίωσης, για τους μετανάστες, υπηρεσίες σε παράνομους μετανάστες με την ισότητα, με την ισότητα των ευκαιριών και την εκπαίδευση, τις υπηρεσίες και πολλά άλλα του δημοσίου και της κοινωνικής δικαιοσύνης ή “Social justice” ή “New Frontier” progressivism. Ο Edward James Eliot στην κατάργηση του δουλεμπορίου, στις μεταρρυθμίσεις των φυλακών, στην ανακούφιση της φτώχειας (Poor relief) με τον William Pitt the Younger, και τον ενωτικό William Wilberforce. Για την ελευθερία με LGBT+ Conservatives, Tory Campaign for Homosexual Equality, List of organisations associated with the Conservative Party (UK). Για την ελευθερία της κοινωνικής αλληλεγγύης “Society of the Friends of the Blacks” είναι ένα κίνημα για την κατάργηση της δουλείας, έγινε μέλος και ο μεγάλος Marquis de Condorcet ήταν από τον Jacques Pierre Brissot, ο Brissot μαζί με τους Marquis de Condorcet, Thomas Paine και Etienne Dumont δημιούργησαν μια εφημερίδα με τίτλο Le Républicain. Η νέα εποχή είναι ο Φιλελευθερισμός (Liberalism) ο Νεοφιλελευθερισμός (Neoliberalism) ο Κοινωνικός φιλελευθερισμός (Social liberalism) Πολιτιστικός φιλελευθερισμός (Cultural liberalism) Τρίτος Δρόμος (Third Way) έρχεται σε αντίθεση με την αντίληψη του κλασικού φιλελευθερισμού (Classical liberalism) με την αντίδραση στον Κοινωνικό συντηρητισμό (Social conservatism) που αναπτύχθηκε ως αντίδραση στα φιλελεύθερα κινήματα.

Αφυπνίζοντας, θα είχε βρει τρόπο να βοηθήσει για το αδιέξοδο όπως όταν πνιγόμασταν και αναπνεύσαμε, από την ταραχή πάλι σε πολύ ελαφρύ ύπνο για το μέλλον, ενώ γνωρίζει τους ανθρώπους και την ανεκτικότητα των παραπτωμάτων εφαρμόζοντας τις απαιτήσεις. Δεν υποδηλώνει το μυαλό για να σε ακούσω, θα σκεφτώ και θα μιλήσω με το μυαλό για να σε ακούσω, αυτά που διαβάζεις είναι η στενότητα αλλά δεν μπορώ να τη χαρακτηρίσω, ισχύει να ξέρουν όλοι επιτέλους το δομοστοιχείο γι’ αυτό το σώμα, για να λειτουργήσουν σωστά τα πόδια του όμως ακούγεται να ενδιαφέρονται τα χέρια του. Και να σκεφτείς το κράτος έχει περισσότερες ανάγκες, για να κολυμπήσουμε μετά απ’ όλα όσα έχουν γίνει, ν’ ανακαλύψουμε -τι συμβαίνει εδώ; Για να γνωρίζουμε πώς πέρασαν χωρίς την αποδοχή για άσκοπες κινήσεις.

Ο φιλελευθερισμός είναι η επιθυμία, η νοοτροπία για την καλή ζωή της αντιτρομοκρατίας, είναι ο κόσμος της εκπλήρωσης των ατομικών, και των συλλογικών δικαιωμάτων, είναι ο κόσμος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, είναι ο κόσμος για κοινωνική δικαιοσύνη, το κίνητρο της έμπνευσης, ζωή. Χωρίς την προδοσία… Έχει πολλές συντασσόμενες δεξιές παρατάξεις, οι προοδευτικοί, οι συντηρητικοί, με τους λόγους και τους τρόπους που δε μας τρομοκρατούν, θα ‘ναι η δημοκρατία ενάντια στον καπιταλισμό, με τους λόγους και τους τρόπους στη δεξιά φιλελεύθερη (liberalism) ιδεολογία όπως στο Νεοφιλελευθερισμό (Neoliberalismus) ως κεντρώος, είναι και με τον συμβιβασμό των φιλελεύθερων με άλλη έννοια όχι απλά ως κεντρώος, όπως ο Ludwig Erhard ήταν γνωστός Ορδοφιλελεύθερος (Ordoliberalism) και ο Franz Böhm.

Ο συντηρητικός στα τρέχοντα θέματα υπολογίζει τις κινήσεις του… Δεν εναντιολογεί από υποχρέωση για τις ακόλουθες αλλαγές και τους θεσμούς ή τους ηθικούς

κανόνες… λαμβάνοντας τις αποφάσεις και επικυρώνοντας τα ενδεδειγμένα, τα συνταιριασμένα, και το ακόλουθο νομοσχέδιο γίνεται θεσμικό της καινοτομίας, με τον βαθμιαίο τρόπο και όχι με τον ραγδαίο τρόπο. Πάντα, όσο μπορούμε για το καλύτερο. Είναι ο απρόβλεπτος κόσμος, και η φρόνηση θα ‘ναι πάντα συλλογική για τον κόσμο, εκτιμώντας τα συνειδητά και τα ασυνείδητα. Και το παλιό σε καινούριες κατευθύνσεις όσων ταξιδεύουν μαζί με την πράξη, τους αξεπέραστους και τον ορίζοντά τους…

Mary Wollstonecraft, η Wollstonecraft στη Γαλλία συνδέθηκε κυρίως με τους Girondins. (Το πολιτικό φάσμα ήταν αλλιώς κατά την έννοια των καθισμάτων της Γαλλίας του 1789, και αλλιώς το 1791 ή το 1792, και αλλιώς σήμερα.) Ένα από τα πρώτα έργα της είναι το «A Vindication of the Rights of Men» και το «A Vindication of the Rights of Woman». Traditionalist conservatism: Ο παραδοσιακός συντηρητισμός βασίζεται στις πολιτικές απόψεις του Αριστοτέλη και του Edmund Burke, και Traditionalist conservatism in the United States. (Alexander Hamilton στο Federalist Party, Fisher Ames – ο ορθός λόγος, Francis Dana, Theophilus Parsons, John Lowell, και οι πολλές αλλαγές του George Washington.) Ο σύγχρονος συντηρητικός φιλελευθερισμός (Conservative liberalism), είναι ο Edmund Burke και η αλλαγή του Alexis de Tocqueville στο «Party of Order». Samuel Johnson: Ήταν ένας αφοσιωμένος Anglicanism, με δέσμευση στο Tory. Όπως ο William Pitt the Younger, συχνά αναφέρεται ως Τόρις (Tories (British political party), ή «νέος Τόρις», αυτοαποκαλούσε τον εαυτό του «ανεξάρτητο Whig» (Whigs (British political party) ο William Pitt the Younger είχε ομοφυλοφιλικές τάσεις… Rockingham Whigs, του 18ου αιώνα ήταν μια φατρία των Whigs με επικεφαλής τον Charles Watson-Wentworth, 2nd Marquess of Rockingham, ο Whig, και την επιρροή του Edmund Burke. Και μετά οι Whigs (Foxite) του Charles James Fox…

Οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι αντέδρασαν διαφορετικά, για να γυρίσει το παραμύθι μέσα απ’ τα βάθη της ψυχής, με τη μουσική το σύμπαν συντροφεύει ό,τι ποθήσαμε στο κορμί, υπάρχει μια αλήθεια της φιλαλήθειας… το έχει πει ξεκάθαρα στο σεντούκι του με τ’ ανεκπλήρωτα όνειρα προς την πόλη ο Sir Ernest Barker (Liberal Anti-Fascism), ο Robert Louis Stevenson, ο Thibaud Collin με τα όμορφα λόγια. Και άνθρωποι πωρωμένοι των αδιάφορων εγωισμών, του ψευδούς ισχυρισμού, της κουτοπονηριάς, δίχως ν’ αναγνωρίζουν, δίχως να συνειδητοποιούν, με τι θεμέλιο, με ποιον και γιατί… είναι αισθητά τα μικρότερα ποσά της σκέψης μας, και μεγαλύτερα της καταστροφής των ανθρώπων που εξοπλίζουν τη δυνατότητα για το ψεύτικο καταστροφικό παραμύθι που βασίστηκε κυρίως στη σκέψη σου, παρ’ όλ’ αυτά θα ‘ναι πάντα η αντιφασιστική συγκέντρωση για τους δράστες της άγριας ρατσιστικής βίας, που είναι σε θέση να βλάψει το σύντροφό μας -τι έχει το κεφάλι τους; Για να λέμε:

«Ο φασισμός πεθαίνει μόνος του με τις υπηρεσίες του, καταγράφοντας τις ιστορίες τους».

Μια γενική εικόνα αποκρυσταλλώνοντας το μεγαλύτερο αντιρατσιστικό, αντιφασιστικό δημοκρατικό κίνημα του συλλαλητηρίου των μεταρρυθμίσεων, των συνδέσμων, διακηρύσσοντας τον αναλυμένο του αγώνα της πρωτοπορίας μας εναντίον του φασισμού, η κίνηση ήταν από τη φήμη στο πεδίο μάχης για την επιτυχία. Με την ενημέρωση, την εκστρατεία, την καμπάνια, ευαισθητοποιώντας την αφύπνιση με την αφισοκόλληση και τις μπροσούρες των πληροφορήσεων, θα ‘ναι στην περιοχή μοιράζοντας αντιφασιστικά φυλλάδια. Ενάντια σε οποιοδήποτε εργαλείο της βιαιότητας, της αστυνομικής βιαιότητας με την αφετηρία της τρομοκρατίας, για να ζητάμε δημοκρατικές ελευθερίες του αντιφασιστικού φιλελευθερισμού.

Ως οργανισμός με το δικαίωμα διαμαρτυρίας, διαδήλωσης, για να τα πούμε από την πλευρά μας, για το διεθνές δίκαιο στις πρεσβείες, για να συγκεντρώσει τους συμμάχους, πετάχτηκαν χαρτιά, τρικάκια, για να προωθήσουν το μήνυμά τους, που θα καταγγέλλει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτοί είμαστε και σαν αντιδιαδηλωτές που έχουν εντοπιστεί με τα μέλη της οικογένειας μας, για να προμοτάρω εν καιρώ ειρήνης τους ειρηνιστικούς στόχους. Κάθε δικαίωμα είναι ελευθερία, η εξασφάλιση της απελευθερώσεως από τον φράχτη, από την επιβολή του νόμου που μας καταναγκάζει. Μολονότι, ως οργανισμός θα ‘ναι των αυτοβουλιών, των αντιστάσεων, για την αντίσταση σε οποιοδήποτε φασισμό ενώ θα θυμηθεί τις πνευματικές τους ρίζες του αντιφασιστικού φιλελευθερισμού, με μια σειρά από πόλεις που μετείχαν σε αντιφασιστικές κινήσεις που είναι οι αντιρατσιστικές κινήσεις.

Οι φιλελεύθερες αρχές ήταν από την γέννηση μέρος της αντιστασιακής επανάστασης, ζητώντας την εφαρμογή για την απελευθέρωση, για τη «Λαϊκή κυριαρχία». Καίτοι, το συνολικό ποσοστό θα ‘ναι όπως το γνώριζες μέχρι τώρα με το δικαίωμα των συνδικάτων και τη συμμετοχή στα εργατικά συνδικάτα.

Απανθρωποποίηση: Οι οποίοι εμφανίζουν τον σεβασμό τους για τα ζητούμενα, για τα σώματα, για την αξιοπρέπεια της ζωής που υπόκεινται την κακοποίηση και την εκμετάλλευση ή τις συνέπειες της φυλάκισης και της υποχρεωτικής απέλασης. Με τις συνέπειες τόσο για τη σωματική και τη σεξουαλική κακοποίηση, και άλλα σημάδια όπως οι ακρωτηριασμοί και οι ευνουχισμοί, και την υποχρεωτική μετατόπιση ή την υποχρεωτική μετανάστευση, τις μαζικές δολοφονίες ή τις γενοκτονίες της εθνοκάθαρσης, και άλλα σημάδια όπως την εκφόβιση του παραδείγματος. Ο εμφύλιος πόλεμος ή ο πόλεμος με το πρόσχημα του ιμπεριαλισμού υποτάσσοντας ως κατακτητές, με τις εκτελέσεις των άμαχων.

(Ο νεοφασισμός στο κέντρο, οι κρυφοί φασίστες, ή με λίγο φιλελευθερισμό της δημοκρατίας, ψευτο-δημοκράτες, για να σπάει η αηδία τους που μένει, μπορεί και με τα ύπουλα… που δε μας ανήκουν. Το ελευθεριακό, οι ελευθεριάζοντες, και των ανελεύθερων ιδεωδών, ή που παραβλέπονται οι κανόνες, Norway Democrats, Danish People’s Party, Sweden Democrats, όπως βρίσκονται και στην Ελλάδα, ο δεξιός λαϊκισμός όσο και ο αριστερός λαϊκισμός, η άκρα αριστερά και η άκρα δεξιά με κοινά χαρακτηριστικά.)

 

Οργανώνοντας τελικά το Gulag, Corrective labor colony ή στρατόπεδο της καταναγκαστικής εργασίας, η Σιβηρία είναι γνωστή από την σοβιετική κυβέρνηση… να δουλεύουν σαν σκλάβοι, για να διακρίνετε τα σημάδια τους με τον Naftaly Frenkel, Genrikh Yagoda, Communist Party of the Russian Soviet Federative Socialist Republic, όπως ο πολιτικός δικτάτορας Pol Pot της Καμπότζης – στο πολιτικό Communist Party of Kampuchea ή Khmer Rouge, στην περιοχή που ο Nuon Chea και ο Khieu Samphan καταδικάστηκαν για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, κατά τη γενοκτονία “Cambodian genocide”.

(Στη μνήμη των θυμάτων του κομμουνισμού, “Έγκλημα κατά της ανθρωπότητας”, “Day of Remembrance of the Victims of Political Repression”, Memorial

(society) “Museum of Communism, Warsaw”, “Museum of Communism, Czech Republic”, “Virtual Museum of Soviet Repression in Belarus”, “Victims of Communism Memorial”, “Victims of Communism Memorial Foundation”, Commemoration Day for the Victims of Communist Genocide, War communism, Russian famine of 1921–1922, Russian Civil War).

Berlin-Hohenschönhausen Memorial: Είναι ένα μουσείο και μνημείο που βρίσκεται στη βορειοανατολική συνοικία Lichtenberg του Βερολίνου στην τοποθεσία Alt-Hohenschönhausen. Αν και τα βασανιστήρια και η σωματική βία χρησιμοποιούνταν συνήθως στο Hohenschönhausen.

Memorial and Education Centre Andreasstraße: Είναι ανεπίσημα γνωστό ως Μουσείο της Stasi. Από το 1952 έως το 1989, περισσότεροι από 5000 πολιτικοί κρατούμενοι κρατούνταν προφυλακισμένοι και ανακρίθηκαν στη φυλακή Andreasstraße. Η Στάζι έγινε το τελευταίο προπύργιο της δικτατορίας (Stasi Records Agency).

Πρέπει να καταδικάζουν τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, κατά τη γενοκτονία, τις βιαιότητες, για να ‘ναι οι ευθύνες όλων, για να διακρίνετε τις μαζικές δολοφονίες… 1989 Tiananmen Square protests and massacre, Lin Biao, Liu Shaoqi, Zhou Enlai, Land Reform Movement (China), Cheka, KGB, Nikolay Yezhov, Lavrentiy Beria, Genrikh Yagoda, Naftaly Frenkel – Solovetsky Islands. Mátyás Rákosi, Mikhail Gorbachev, Arnold Meri, Andrey Vyshinsky, Yakov Blumkin, Ho Chi Minh, Trường Chinh – Re-education camp (Vietnam). Slobodan Milošević, Ratko Mladić – Bosnian genocide. Josip Broz Tito – League of Communists of Yugoslavia, Uyghur genocide – Xi Jinping. Wojciech Jaruzelski, στρατιωτική χούντα, ήταν κομμουνιστής ηγέτης, Daniel Ortega. Bülent Ecevit: Η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε μέσω της στρατιωτικής επιχείρησης “Αττίλας”.

Ο Siad Barre: Ήταν το κομμουνιστικό κράτος. Η αντιπολίτευση αυξήθηκε λόγω της ολοένα και πιο δικτατορικής διακυβέρνησής του, και την ανάπτυξη της φυλετικής πολιτικής, των καταχρήσεων της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένης της γενοκτονίας του Isaaq (Isaaq genocide) και της παρακμής της οικονομίας. Το 1991, η Σομαλική Εξέγερση (Somali Rebellion) τον απέβαλε με επιτυχία από την εξουσία, οδηγώντας στον εμφύλιο πόλεμο της Σομαλίας και αναγκάζοντάς τον να εξοριστεί. Η στρατιωτική χούντα του Ανώτατου Επαναστατικού Συμβουλίου υπό τον Μπαρέ ανασύστησε τη Σομαλία ως μονοκομματικό μαρξιστικό-λενινιστικό κομμουνιστικό κράτος, μετονόμασε τη χώρα σε Λαϊκή Δημοκρατία της Σομαλίας και υιοθέτησε τον επιστημονικό σοσιαλισμό.

Ο Gamal Abdel Nasser: Με την Arab Socialist Union (Egypt) και το Nasserism. Οι επικριτές του Νάσερ επικρίνουν τον αυταρχισμό του, τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τον αντισημιτισμό του και την κυριαρχία του στρατού έναντι των πολιτικών θεσμών που χαρακτήριζαν τη θητεία του, καθιερώνοντας ένα πρότυπο στρατιωτικής και δικτατορικής διακυβέρνησης στην Αίγυπτο.

Ο εμφύλιος πόλεμος ή ο πόλεμος, ή ο πόλεμος με το πρόσχημα του ιμπεριαλισμού υποτάσσοντας ως κατακτητές, για να διακρίνετε τα σημάδια τους: Πολωνο – Σοβιετικός Πόλεμος (14 Φεβρουαρίου 1919 – Σεπτέμβριος 1921). Σοβιετική εισβολή στην Πολωνία, που άρχισε δίχως την επίσημη ανακήρυξη πολέμου στις 17 Σεπτεμβρίου του 1939, ενώ απέκρουαν την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας. Σοβιετοφινλανδικός πόλεμος του 1939, με τη σοβιετική εισβολή (30 Νοεμβρίου 1939 – 13 Μαρτίου 1940). Εισβολή του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία, από τέσσερα κράτη (20 – 21 Αυγούστου του 1968). Σοβιετικός πόλεμος στο Αφγανιστάν (27 Δεκεμβρίου 1979 – 15 Φεβρουαρίου 1989). Ψυχρός Πόλεμος (Cold War). Ουγγρική Επανάσταση του 1956, γιατί είχαν επιβληθεί από τη Σοβιετική Ένωση. Αντισημιτισμός του Ιωσήφ Στάλιν “Stalin and antisemitism”, Semyon Ignatyev – ο ρόλος του στην αντισημιτική κάθαρση, και “Excess mortality in the Soviet Union under Joseph Stalin”, “Racism in the Soviet Union”, Vladimir Lenin, Mao Zedong, Joseph Stalin, διέπραξαν επίσης μαζικές δολοφονίες, όπως για τον αριθμό κουλάκων που εκτελέστηκαν (Dekulakization (Kulak). Η “Μεγάλη Εκκαθάριση” ή ο Μεγάλος Τρόμος «Great Purge» ο μεγάλος Τρόμος του σταλινισμού. Holodomor, εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαιναν από τον λιμό (Holodomor genocide question) με πολλά άλλα…

Ενώ η Ρόζα Λούξεμπουργκ ή Rosa Luxemburg: Στην Ρωσική Επανάσταση, που κριτίκαρε τους Μπολσεβίκους για μια σειρά αιτιών, και προνοητικά προειδοποιούσε για τον κίνδυνο ανάπτυξης δικτατορίας κάτω από την Μπολσεβίκικη εξουσία. (Παρόλα αυτά συνέχισε να καλεί σε μια «δικτατορία του προλεταριάτου» σύμφωνα με το Μπολσεβίκικο μοντέλο.)

Yugoslav Wars: Κατά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αρχικά, ο Γιουγκοσλαβικός Λαϊκός Στρατός (JNA) Yugoslav People’s Army) προσπάθησε να διατηρήσει την ενότητα ολόκληρης της Γιουγκοσλαβίας συντρίβοντας τις αποσχιστικές κυβερνήσεις, αλλά όλο και περισσότερο βρισκόταν υπό την επιρροή της σερβικής κυβέρνησης του Slobodan Milošević, η οποία προκαλούσε τον σερβικό εθνικισμό, για να αντικαταστήσει το αποδυναμωμένο κομμουνιστικό σύστημα. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη του 1994 η έκθεση, η σερβική πλευρά δεν είχε στόχο να αποκαταστήσει τη Γιουγκοσλαβία. Αντίθετα, είχε ως στόχο τη δημιουργία μιας Μεγάλης Σερβίας από τμήματα της Κροατίας και της Βοσνίας. Άλλα αλυτρωτικά κινήματα έχουν επίσης συνδεθεί με τους πολέμους, όπως η Μεγάλη Αλβανία (από το Κοσσυφοπέδιο, αν και εγκαταλείφθηκε μετά τη διεθνή διπλωματία) και η Μεγάλη Κροατία (από τμήματα της Ερζεγοβίνης, μέχρι το 1994 όταν η Συμφωνία της Ουάσιγκτον τερμάτισε). Συχνά περιγράφονται ως οι πιο θανατηφόρες συγκρούσεις της Ευρώπης από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι πόλεμοι σημαδεύτηκαν από πολλά εγκλήματα πολέμου, όπως γενοκτονία, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εθνοκάθαρση και βιασμό. Η γενοκτονία της Βοσνίας (Bosnian genocide) ήταν το πρώτο ευρωπαϊκό έγκλημα που χαρακτηρίστηκε επισήμως ως ο γενοκτονικός χαρακτήρας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πολλά βασικά άτομα που το διέπραξαν κατηγορήθηκαν στη συνέχεια για εγκλήματα πολέμου. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) ιδρύθηκε από τον ΟΗΕ για τη δίωξη αυτών των εγκλημάτων. Σύμφωνα με το Διεθνές Κέντρο για τη Μεταβατική Δικαιοσύνη, οι Γιουγκοσλαβικοί πόλεμοι είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 140.000 ανθρώπων, ενώ το Κέντρο Ανθρωπιστικού Δικαίου υπολογίζει τουλάχιστον 130.000 ανθρώπους που πέθαναν. Οι συγκρούσεις οδήγησαν σε μεγάλες προσφυγικές και ανθρωπιστικές κρίσεις. (Και η σφαγή του Βούκοβαρ – “Vukovar massacre”. Το ICTY καταδίκασε δύο αξιωματικούς του JNA σε σχέση με τη σφαγή και δίκασε επίσης τον πρώην πρόεδρο της Σερβίας Slobodan Milošević για μια σειρά εγκλημάτων πολέμου, συμπεριλαμβανομένων αυτών που διαπράχθηκαν στο Βούκοβαρ.)

Khorloogiin Choibalsan: Η άνοδός του στην εξουσία τη δεκαετία του 1930 ενορχηστρώθηκε προσωπικά από Joseph Stalin, και η κυριαρχία του διατηρήθηκε από ένα κατασταλτικό κράτος και λατρεία προσωπικότητας. Οδήγησε μια δικτατορία και οργάνωσε σταλινικές εκκαθαρίσεις στη Μογγολία (Stalinist repressions in Mongolia) μεταξύ 1937 και 1939 ως επικεφαλής του Υπουργείου Εσωτερικών.

Ο Tseren-Ochiryn Dambadorj: (Πέθανε στις 25 Ιουνίου 1934, υποπτεύονται ότι ήταν δηλητηρίαση) ο Ajvaagiin Danzan (συνελήφθη σε μια ευρεία εκκαθάριση ύποπτων, πέθανε στη φυλακή το 1932), ο Tsyben Zhamtsarano (συνελήφθη το 1937, καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση και πέθανε στη φυλακή) και ο Navaandorjiin Jadambaa, όλοι τους είχαν παίξει ρόλο σε αυτό που αργότερα ονομάστηκε «Περίοδος της Δεξιάς Ευκαιρίας», εκδιώχθηκαν από το κόμμα.

Όπως ο Burmese Way to Socialism: Ο Βιρμανικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό χαρακτηρίστηκε από απομονωτισμό, ολοκληρωτισμό, δεισιδαιμονία, ξενοφοβία, σινοφοβία. Στο πραξικόπημα… “1962 Burmese coup d’état” το Burma Socialist Programme Party: Πρόεδρος Ne Win.

Και οι Τέσσερις βασικές αρχές (Four Cardinal Principles) διατυπώθηκαν από τον Deng Xiaoping τον Μάρτιο του 1979: 1 – Η αρχή της τήρησης του σοσιαλιστικού δρόμου. 2 – Η αρχή της διατήρησης της λαϊκής δημοκρατικής δικτατορίας. (“People’s democratic dictatorship”, “On the People’s Democratic Dictatorship” “Bourgeois liberalization”.) 3 – Η αρχή της διατήρησης της ηγεσίας του Κινέζικου Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ). 4 – Η αρχή της υποστήριξης της σκέψης του Mao Zedong και του Marxism–Leninism.

Η Unidad Militar de Ayuda a la Producción (UMAP) ή Military Units to Aid Production: Οι Στρατιωτικές Μονάδες για την Βοήθεια της Παραγωγής (UMAP) ήταν στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας που υπήρχαν στην Κούβα μεταξύ 1965 και 1968, το όνομα που δόθηκε από τον Fidel Castro, δημιουργήθηκαν τον Νοέμβριο του 1965, υπό τη διεύθυνση του Διοικητή Ernesto Casillas, στρατιωτικού αρχηγού της επαρχίας Camagüey και μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του PCC (Partido Comunista de Cuba), και του Διοικητή Reinaldo Mora. Πολλοί από τους κρατούμενους ήταν ομοφυλόφιλοι, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Αντβεντιστές της Έβδομης Ημέρας, Καθολικοί ιερείς και Προτεστάντες λειτουργοί, διανοούμενοι, αγρότες που αντιστάθηκαν στην κολεκτιβοποίηση, καθώς και οποιοσδήποτε άλλος θεωρείται «αντικοινωνικός» ή «αντεπαναστάτης».

Maleconazo: Η οργή των διαδηλωτών που προκλήθηκε από την ειδική περίοδο εξαερώθηκε σε βανδαλισμούς και βία. Το Maleconazo ήταν μια διαμαρτυρία στις 5 Αυγούστου 1994, κατά την οποία χιλιάδες Κουβανοί βγήκαν στους δρόμους γύρω από το Malecón στην Αβάνα για να απαιτήσουν ελευθερία και να εκφράσουν την απογοήτευσή τους για την κυβέρνηση. Οι διαδηλωτές βρέθηκαν γρήγορα αντιμέτωποι με ένοπλη τοπική αστυνομία, πράκτορες κρατικής ασφάλειας και παραστρατιωτικούς. Αρκετά βίντεο και μαρτυρίες δείχνουν αυτές τις αρχές να πυροβολούν και να χτυπούν τους διαδηλωτές για τις αντεπαναστατικές τους ενέργειες. Σε ορισμένες τοποθεσίες, στρατιωτικά φορτηγά με ειδικά στρατεύματα έφτασαν για να περιπολούν στους δρόμους. Μια εβδομάδα αργότερα, ο Fidel Castro παρείχε περαιτέρω ανακούφιση διατάζοντας την ακτοφυλακή να επιτρέψει και πάλι στους πολίτες να φύγουν από το νησί. Εκατοντάδες διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους στην Αβάνα, μερικοί φώναζαν “Libertad!” (Ελευθερία!). Όπως οι διαδηλώσεις κατά της κουβανικής κυβέρνησης και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας ξεκίνησε στις 11 Ιουλίου 2021, “2021 Cuban protests”.

Black Spring (Cuba): Η Μαύρη Άνοιξη ήταν η καταστολή των Κουβανών αντιφρονούντων το 2003 από την κουβανική κυβέρνηση, στ’ ανθρώπινα δικαιώματα.

LGBT rights in Cuba: Ο νέος σύμμαχος της Κούβας, η Σοβιετική Ένωση, είχε εχθρικές πολιτικές έναντι των ομοφυλόφιλων και των λεσβιών, βλέποντας την ομοφυλοφιλία ως προϊόν της παρακμιακής καπιταλιστικής κοινωνίας που επικρατούσε στην Κούβα τη δεκαετία του 1950. Ο Fidel Castro έκανε προσβλητικά σχόλια για την ομοφυλοφιλία. Η θαυμαστή περιγραφή του Fidel Castro για την αγροτική ζωή στην Κούβα λέει: «Στη χώρα, δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι» αντανακλούσε την ιδέα της ομοφυλοφιλίας ως αστική παρακμή, και κατήγγειλε τους «maricones» ως «πράκτορες του ιμπεριαλισμού». Ο Fidel Castro εξήγησε τη συλλογιστική του σε μια συνέντευξη του 1965: Δε θα έπρεπε ποτέ να πιστέψουμε ότι ένας ομοφυλόφιλος θα μπορούσε να ενσωματώσει τις προϋποθέσεις και τις απαιτήσεις συμπεριφοράς που θα μας επέτρεπαν να τον θεωρήσουμε αληθινό επαναστατικό, αληθινό κομμουνιστικό μαχητή. Μια απόκλιση αυτής της φύσης έρχεται σε σύγκρουση με την ιδέα που έχουμε για το τι πρέπει να είναι ένας μαχητικός κομμουνιστής.

(Καρτέλ ναρκωτικών (Drug cartel) στα διαφορετικά εγκλήματα “Drug lord”, στις βιαιότητες, Manuel Noriega, Arnaldo Ochoa, Nazario Moreno González.)

Στο έργο του Karl Marx και του Friedrich Engels η “Δικτατορία του προλεταριάτου”, “Dictatorship of the proletariat” – Dictatorship of the bourgeoisie, Karl Marx «Das Kapital, Volume I» στα έργα τους. “Anti-capitalism”, είναι και ο (Capitalist mode of production (Marxist theory) και Marxist theory με “Leninism” “Stalinism” “Trotskyism” “Maoism” κτλ. (Joseph Weydemeyer: Είναι με πολλά άρθρα που αναφέρουν την αντιπαράθεση του Μαρξισμού στον φιλελευθερισμό, για τους Γερμανούς μετανάστες… ενώ το δοκίμιο “The Eighteenth Brumaire of Louis Bonaparte” γράφτηκε από τον Karl Marx.)

Red fascism: Ο Luigi Fabbri στις 26 Φεβρουαρίου 1920, η Umanità Nova ιδρύθηκε από τον Malatesta. Ο Fabbri συνεργάστηκε σε αυτήν την εφημερίδα, το 1921 δημοσίευσε τη δικτατορία και την επανάσταση, μια συλλογή άρθρων του όπου εξέφρασε την κριτική του για το νέο σοβιετικό κράτος και τη μαρξιστική αρχή της δικτατορίας του προλεταριάτου. Ο οποίος έγραψε το 1922 ότι οι κόκκινοι φασίστες στο “Red fascism” είναι το όνομα που δόθηκε πρόσφατα σε εκείνους τους κομμουνιστές Μπολσεβίκους που έχουν την τάση να υποστηρίζουν τις μεθόδους του φασισμού για χρήση εναντίον των αντιπάλων τους. Ενώ ο Earl Browder: Αμερικανός πολιτικός, έγινε ενεργό μέλος του Αμερικανικού Κομμουνιστικού Κινήματος, έγραψε το βιβλίο: The Meaning of Social – Fascism: Its Historical and Theoretical Background. (Το νόημα του σοσιαλφασισμού: Το ιστορικό και θεωρητικό υπόβαθρο του) New York: Workers Library Publishers, 1933. Ο “Σοσιαλφασισμός” ή “Social fascism”: Ήταν μια θεωρία που υποστηρίχτηκε από την Κομμουνιστική Διεθνή (Κομιντέρν) κατά τη δεκαετία του 1930 (Communist International (Comintern.)

Ο Feudal fascism: Είναι για Lin Biao, και της Gang of Four, ήταν επίσημοι όροι που χρησιμοποιήθηκαν από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας μετά τον Μάο Τσε Τουνγκ. Ο πρόεδρος της Μόνιμης Επιτροπής του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου, Ye Jianying, το 1979 περιγράφεται εποχή του Mao Zedong ως «φεουδαρχική – φασιστική δικτατορία» λόγω του επαναστατικού τρόμου με βάση τη λατρεία της προσωπικότητας, τον εθνικισμό και τον αυταρχισμό, παρά επιφανειακά σοσιαλιστικές πολιτικές.

Fascist (insult): Οι “Bolsheviks”… κίνημα και η “Soviet Union” ο “National Bolshevism” (Social fascism / Red fascism) χρησιμοποίησε συχνά το φασιστικό επίθετο που προήλθε από τη σύγκρουσή του με τα «πρώτα» γερμανικά και ιταλικά φασιστικά κινήματα. Και οι δύο πλευρές χρησιμοποίησαν επίσης τα επίθετα φασίστας και φασισμός εναντίον της άλλης φασιστικής νοοτροπίας ή της ιδεολογίας, ένα άλλο αντιφασιστικό στο είδος τους γι’ αντίφα.

Ο Georgi Dimitrov: Ενθαρρύνθηκε από τον Joseph Stalin να τερματίσει την πρακτική της καταγγελίας των Σοσιαλδημοκρατών ως «social fascists» ή ως «ο σοσιαλφασισμός» που δε διακρίνονται από τους πραγματικούς φασίστες, και να προωθήσει τακτικές του ενιαίου μετώπου κατά του φασισμού. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εκκαθάρισης (Great Purge) στη Σοβιετική Ένωση, ο Georgi Dimitrov γνώριζε για τις μαζικές συλλήψεις, αλλά δεν έκανε σχεδόν τίποτα. Τον Νοέμβριο του 1937, ο Stalin του είπε να δελεάσει τον Γερμανό κομμουνιστή Willi Münzenberg στην USSR, ώστε να μπορέσει να συλληφθεί. Ο Dimitrov δεν έφερε αντίρρηση και έκανε όπως του είπαν. Σημείωσε στο ημερολόγιό του όταν ο Julian Leszczyński, ο Henryk Walecki και πολλά μέλη του προσωπικού του συνελήφθησαν, αλλά και πάλι δεν έκανε τίποτα, αν και έθεσε ερωτήματα όταν συνελήφθη ο εκπρόσωπος της NKVD στην Κομιντέρν, Mikhail Trilisser.

Finnish Anti-Fascist Committee: Σύμφωνα με τον Delfi, η επιτροπή ειδικεύεται στη δικαιολόγηση του σταλινισμού, ιδιαίτερα στην επανερμηνεία των σοβιετικών απελάσεων από την Εσθονία ως καλοήθεις και στην υποβολή κατηγοριών για υποτιθέμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Εσθονία. Ο δημοσιογράφος Heiki Suurkask, γράφοντας για το Eesti Päevaleht, έχει χαρακτηρίσει την οργάνωση ως «Neo-Stalinism». Στις 23 Μαρτίου 2009, ο Safka οργάνωσε μια διαμαρτυρία στο κέντρο του Ελσίνκι μαζί με τους Nochnoy Dozor και Nashi, ενάντια σε ένα σεμινάριο που διοργανώθηκε από την πρεσβεία της Εσθονίας στο Ελσίνκι, και συζητούσε τις σοβιετικές απελάσεις από τα κράτη της Βαλτικής.

Η Antifaschistische Aktion – Anti-fascism: Το μέτωπο επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό στην επίθεση του κύριου αντιπάλου του KPD, του κεντροαριστερού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, τον οποίο ανέφεραν ως σοσιαλιστές φασίστες (Social fascism) και θεωρούσαν τον «κύριο πυλώνα της δικτατορίας του κεφαλαίου». Αυτό βασίστηκε στη θεωρία του σοσιαλφασισμού που είχε διακηρύξει ο Ιωσήφ Στάλιν και που υποστηρίχθηκε από την Κομιντέρν στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της δεκαετίας του 1930, η οποία υποστήριξε ότι η σοσιαλδημοκρατία ήταν μια παραλλαγή του φασισμού. Κατά συνέπεια, το KPD έκρινε ότι ήταν «το μόνο αντιφασιστικό κόμμα» στη Γερμανία και δήλωσε ότι: «Η καταπολέμηση του φασισμού σημαίνει να πολεμάς το SPD εξίσου με τον Adolf Hitler και τα κόμματα του Μπρούνινγκ». Στη χρήση του KPD και της Σοβιετικής Ένωσης, ο φασισμός εθεωρείτο κυρίως ως το τελικό στάδιο του καπιταλισμού παρά ως μια συγκεκριμένη ομάδα ή κίνημα όπως οι Ιταλοί φασίστες ή οι Γερμανοί Ναζί, και με βάση αυτή τη θεωρία, ο όρος εφαρμόστηκε αρκετά ευρέως.

Ο Ernst Thälmann: Αφοσιωμένος κομμουνιστής, το KPD επεδίωξε ρητά να ανατρέψει τη φιλελεύθερη δημοκρατία. Υπό την ηγεσία του, το KPD συνδέθηκε στενά με την κυβέρνηση της Σοβιετικής Ένωσης και τις πολιτικές του Ιωσήφ Στάλιν. Το KPD υπό την ηγεσία του Thälmann θεωρούσε το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) ως τον κύριο αντίπαλο του, και το κόμμα υιοθέτησε τη θέση ότι οι σοσιαλδημοκράτες ήταν «σοσιαλφασίστες».

Το Social Democratic Party of Germany: Το SPD ιδρύθηκε το 1863 και είναι το παλαιότερο πολιτικό κόμμα που εκπροσωπείται στην Bundestag. Ήταν ένα από τα πρώτα κόμματα με μαρξιστική επιρροή στον κόσμο. Στο πρόγραμμα Godesberg (Godesberg Program) του 1959, το SPD εγκατέλειψε τη δέσμευσή του στον μαρξισμό και έγινε μια μεγάλη σκηνή της Κεντροαριστεράς.

Ο Walter Kolbenhoff: Το 1929 εντάχθηκε στο γερμανικό κομμουνιστικό κόμμα KPD, όπου δημοσίευσε τα πρώτα του μυθιστορήματα σε κομμουνιστικά περιοδικά. Το Hessischer Rundfunk δημιούργησε ένα πορτρέτο του το 1980, στο οποίο μίλησε για τα χρόνια του στο Βερολίνο πριν έρθει ο Χίτλερ στην εξουσία. Έπρεπε να συνειδητοποιήσει ότι το γερμανικό κομμουνιστικό κόμμα στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ήταν πρόθυμο να βοηθήσει να φέρει τον Χίτλερ στην εξουσία. Τα λόγια του Kolbenhoff για το KPD ήταν: «Die wollte ja faktisch die Nazis an die Macht bringen um dann die Macht zu übernehmen». Μετάφραση «Στην πραγματικότητα, ήθελαν να φέρουν τους Ναζί στην εξουσία και μετά να πάρουν την εξουσία». Αυτό ειπώθηκε πολύ ξεκάθαρα στο περιοδικό «Die Rote Fahne» του KPD. Ειπώθηκε στον Kolbenhoff και στους συντρόφους του ότι ο Χίτλερ δε θα παρέμενε στην κυβέρνηση για μεγάλο χρονικό διάστημα και ότι θα γινόταν μια επανάσταση της εργατικής τάξης στη Γερμανία που θα τον παρέσυρε και η κομμουνιστική δικτατορία θα ήταν η αναπόφευκτη συνέπεια. Πράγματι, το 1932, κατά τη διάρκεια μιας απεργίας των εργαζομένων στις μεταφορές στο Βερολίνο, ήταν η οργάνωση “Roter Frontkämpferbund” (η οργάνωση του KDP ανάλογη με τη Χιτλερική SA (Sturmabteilung) και τα μέλη της SA δίπλα-δίπλα. Αυτού του είδους οι ενέργειες των Γερμανών κομμουνιστών μπορούν να εξηγηθούν μόνο με μια άμεση εντολή του Ιωσήφ Στάλιν.

Το Ministry of Public Security (Poland): Το αρχικό UB ήταν επικεφαλής του στρατηγού δημόσιας ασφάλειας Stanisław Radkiewicz και εποπτεύτηκε από τον

Jakub Berman στο Polish United Workers’ Party και Polish Politburo. Ο κύριος στόχος του Υπουργείου Ασφαλείας ήταν η ταχεία εξάλειψη των αντικομμουνιστικών δομών και της κοινωνικοπολιτικής βάσης του “Polish Underground State” -από την ένωση αντιστασιακών- καθώς και η δίωξη των πρώην υπόγειων στρατιωτών του “Home Army” (Armia Krajowa) και αργότερα αντικομμουνιστικές οργανώσεις όπως η Freedom and Independence (WiN). Καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξής της, η UB ήταν υπεύθυνη για τον άγριο ξυλοδαρμό, τη σύλληψη, τη φυλάκιση, τον βασανισμό και τη δολοφονία τουλάχιστον δεκάδων χιλιάδων. Υπό την ηγεσία του Jakub Berman, 200.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν για υποτιθέμενα πολιτικά εγκλήματα και 6.000 εκτελέστηκαν, ήταν η εποπτεία του σταλινικού Υπουργείου Δημόσιας Ασφάλειας.

Polish Operation of the NKVD: Σύμφωνα με τα αρχεία του NKVD, 111.091 Πολωνοί και άτομα που κατηγορούνται για δεσμούς με την Πολωνία, καταδικάστηκαν σε θάνατο και 28.744 καταδικάστηκαν σε στρατόπεδα εργασίας. 139.835 θύματα συνολικά. Αυτός ο αριθμός αποτελεί το 10% του συνολικού αριθμού των ατόμων που καταδικάστηκαν επίσημα κατά τη διάρκεια της περιόδου Yezhovshchina (Great Purge), με βάση την επιβεβαίωση εγγράφων NKVD.

Mass operations of the NKVD: Οι επιχειρήσεις αυτού του τύπου αυτή την περίοδο στόχευαν «ξένες» εθνότητες (εθνότητες με διασυνοριακούς δεσμούς με ξένα έθνη-κράτη), σε αντίθεση με τις εθνικά στοχευμένες καταστολές κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

NKVD Order No. 00485: Υπόκεινται σε σύλληψη και άμεση εξάλειψη άτομα των ακόλουθων κατηγοριών: «Αιχμάλωτοι πολέμου από τον πολωνικό στρατό που μετά τον πόλεμο του 1920 είχαν παραμείνει στη Σοβιετική Ένωση, λιποτάκτες και πολιτικοί μετανάστες από την Πολωνία (όπως Πολωνοί κομμουνιστές που έγιναν δεκτοί μέσω ανταλλαγής αιχμαλώτων), πρώην μέλη του Πολωνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PPS) και άλλων αντισοβιετικών πολιτικών κομμάτων και των κατοίκων των πολωνικών περιοχών σε παραμεθόριες περιοχές».

Ο Walt Whitman: Με τον θάνατο του Abraham Lincoln, τον οποίο ο Whitman θαύμαζε πολύ, έγραψε τα γνωστά του ποιήματα, η φανταστική Αμερική του είναι αλαζονική, επεκτατική, ιεραρχική, ρατσιστική και αποκλειστική, εκτός τη γενική ποίηση του.

Thomas Dixon Jr: Ήταν ο σοσιαλιστής Eugene V. Debs, για τον οποίο μιλούσε πολύ ο Dixon. Ένα άλλο κατοικίδιο μίσος για τον Dixon και το επίκεντρο μιας άλλης τριλογίας ήταν ο σοσιαλισμός: The One Woman: A Story of Modern Utopia (1903), Comrades: A Story of Social Adventure in California (1909) και The Root of Evil (1911). Ίσως ο Ντίξον χρησιμοποίησε την κάθε κινηματογραφική ταινία ως εργαλείο προπαγάνδας για τις συχνά εξωφρενικές απόψεις του σχετικά με τη φυλή, τον κομμουνισμό, τον σοσιαλισμό και τον φεμινισμό… όπως “The Leopard’s Spots”, “The Clansman: A Historical Romance of the Ku Klux Klan”, και “The Birth of a Nation”.

Ο DW Griffith: Δύο ταινίες με πλήρη ήχο, τον Abraham Lincoln (1930) και το Struggle (1931). Ο Griffith, σκηνοθέτησε και παρήγαγε το The Clansman μέσω των Reliance-Majestic Studios το 1915, το οποίο έγινε γνωστό ως “The Birth of a Nation” και θεωρείται μία από τις πρώτες αμερικανικές ταινίες μεγάλου μήκους. Η ταινία ήταν επιτυχής, αλλά προκάλεσε πολλές αντιπαραθέσεις λόγω της απεικόνισης της δουλείας, της Κου Κλουξ Κλαν και των φυλετικών σχέσεων στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο και την εποχή της ανασυγκρότησης των Ηνωμένων Πολιτειών. Βασίζεται στο μυθιστόρημα του Thomas Dixon Jr. του 1905 The Clansman: A Historical Romance of the Ku Klux Klan.

Ο Nathaniel Weyl: Μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1933 έως το 1939, αλλά μετά την αποχώρησή του από το κόμμα, έγινε συντηρητικός και παραδέχτηκε τον αντικομμουνισμό. Το 1952 έπαιξε δευτερεύοντα ρόλο στην υπόθεση Alger Hiss, ο Alger Hiss ήταν κομμουνιστής. Ο Nathaniel Weyl (1979) έγραψε το βιβλίο: «Karl Marx, racist» Nathaniel Weyl.

Institutional racism: Ο όρος θεσμικός ρατσισμός επινοήθηκε για πρώτη φορά το 1967 από τους Stokely Carmichael και Charles V. Hamilton στο Black Power: The Politics of Liberation.

(Ο Thomas Jefferson στο “Democratic-Republican Party” ήταν Αμερικανός πολιτικός, επιστήμονας, πρώτα ήταν ιδιοκτήτης σκλάβων “Thomas Jefferson and slavery”. Το βιβλίο του “Notes on the State of Virginia” είναι παρόμοιο με τις συνεισφορές του στον επιστημονικό ρατσισμό (Scientific racism). Σύμφωνα με ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό McGill Journal of Medicine: «Ένας από τους πιο σημαντικούς προ-Δαρβινικούς φυλετικούς θεωρητικούς, το αίτημα του Τζέφερσον για επιστήμη για τον προσδιορισμό της προφανής «κατωτερότητας» των Αφροαμερικανών είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό στάδιο στην εξέλιξη του επιστημονικού ρατσισμού». Ο ιστορικός Paul Finkelman περιέγραψε τον Jefferson στους The New York Times ως εξής: “Ένας επιστήμονας, ο Τζέφερσον ωστόσο εικάζει ότι το μαύρο μπορεί να προέλθει από το χρώμα του αίματος και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι μαύροι ήταν κατώτεροι από τους λευκούς στα προνόμια του σώματος και του νου”. Όπως ο Andrew Jackson στο “Democratic-Republican Party”. Jacksonian democracy: Η επέκταση της δημοκρατίας του Jackson περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό στους Αμερικανούς και τα δικαιώματα ψήφου επεκτάθηκαν μόνο σε ενήλικες λευκούς άνδρες. Υπήρξε μικρή ή καθόλου πρόοδος (και σε ορισμένες περιπτώσεις, μια παλινδρόμηση) για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών και των ιθαγενών Αμερικανών κατά τη διάρκεια της εκτεταμένης περιόδου της Jacksonian democracy. Ο Τζάκσον καταγγέλθηκε ως τύραννος από αντιπάλους και στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος όπως ο Henry Clay και ο John C. Calhoun).

Romani people in Czechoslovakia: Την ίδια χρονιά, το υψηλότερο όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας ενέκρινε ψήφισμα, στόχος του οποίου ήταν η «τελική αφομοίωση του πληθυσμού των τσιγγάνων». Ο ρατσισμός δεν ήταν ένα άγνωστο φαινόμενο στον κομμουνισμό.

Nicolae Ceaușescu: Ρουμάνος κομμουνιστής πολιτικός και δικτάτορας. Nicolae Ceaușescu, στις τάξεις της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Gheorghe Gheorghiu-Dej. Η κίνηση αγνόησε εντελώς τους Ρομά, σε κίνδυνο να γίνουν θύματα εγκλημάτων μίσους. Ο Τσαουσέσκου και η σύζυγός του Έλενα αντιμετώπισαν κατηγορίες συμπεριλαμβανομένης της παράνομης συγκέντρωσης πλούτου και της γενοκτονίας.

Φοιτητική βία στην Ινδία: Κεράλα, 2019: Στις 12 Ιουλίου 2019, κομμουνιστές φοιτητές χτύπησαν μέχρι θανάτου έναν φοιτητή στο Πανεπιστημιακό κολλέγιο του Θιρουβανανθαπούραμ. Η επίθεση έγινε μετά από διαφωνίες μεταξύ ομάδων που πρόσκεινται στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαρξιστικό – CPI(M). Στο κολλέγιο Varma, ο διευθυντής αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη δουλειά του όταν φοιτητές της ινδουιστικής πτέρυγας έθεσαν θέμα για έναν κομμουνιστή φοιτητή που πρόσβαλε ινδουιστικούς θεούς σε μια αφίσα της πανεπιστημιούπολης. Πανεπιστήμιο Τζ. Νεχρού, 2020: Στις 5 Ιανουαρίου το βράδυ μια ομάδα μασκοφόρων με σιδερένιες ράβδους επιτέθηκε στην πανεπιστημιούπολη του πανεπιστημίου Τζαβαχαρλάλ Νεχρού στο Δελχί και τραυμάτισε φοιτητές και δασκάλους. Στη δεκαετία του 1920 ένας μεγάλος αριθμός φοιτητών συμμετείχαν στην πάλη για την ανεξαρτησία από τη Βρετανία. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Ίντιρα Γκάντι, οι ηγέτες φοιτητών περιορίστηκαν και 60 φοιτητές από το Πανεπιστήμιο φυλακίστηκαν για ένα έτος. Πολλά ινδικά πανεπιστήμια απαγόρευσαν τις φοιτητικές οργανώσεις εκείνη την περίοδο.

Παρ’ όλ’ αυτά, τώρα μπορείτε να διαβάσετε, ακόμα και από την επίσημη Wikipedia που γράφουν οι Διαφωτισμοί και από τα βιβλία των κρατών, όπως τώρα, αυτό που ζεις τώρα καταγράφεται επιτόπου, και επισημοποιούνε πολλά, βλέπεις δεν έχει μηνύσεις, δεν κάνει κανείς, ούτε οι ιστοριογράφοι που τους έχουν ήρωες, ούτε ο ανεπίσημος του τύπου της εκτύπωσης, όπως στα ντοκουμέντα ή ντοκιμαντέρια, μιλάνε και οι ίδιοι, όπως για παράδειγμα… ο “Κομμουνισμός η μεγάλη ουτοπία του 20ού αιώνα”, The Real Story of Joseph Stalin Documentary, Ιωσήφ Στάλιν, Vladimir Lenin, Mao Zedong και άλλα. Τώρα μπορείτε να διαβάσετε τα παρακάτω, έχει ως στόχο το κείμενο: Wilhelm Reich, Franz Borkenau, Otto Rühle, Ernesto Sabato, Bruno Rizzi, Ernst Thälmann, Willi Münzenberg, Amadeo Bordiga, Onorato Damen, Jacques Camatte, Herman Gorter, Antonie Pannekoek, Sylvia Pankhurst and Paul Mattick. Werner Sombart, Nikolay Vasilyevich Ustryalov, Democratic Junta of Spain ή Junta Democrática de España. Vanguardism, Orthodox Marxism, Proletariat ή Προλεταριάτο, Proletarian internationalism.

Junta of National Reconstruction ή Junta de Gobierno de Reconstrucción Nacional: Από την πτώση της ηγεσίας Somoza τον Ιούλιο του 1979 έως τον Ιανουάριο του 1985, με την εκλογή του Daniel Ortega του Sandinista National Liberation Front.

Έτσι υπάρχει και σε αυτόν τον τομέα, αυτός που διακατέχει πλήρως την ιδεολογία, υπάρχει ο μερικός ή ο αντι-ιδεολόγος όπως και στο αντίθετο στρατόπεδο, όπως υπάρχει και η Organisational Platform of the Libertarian Communists, ο ελευθεριακός Libertarian socialism, Libertarian Left (Chile), όπως υπάρχει ο Volin ή Vsevolod Mikhailovich Eikhenbaum, όπως υπάρχει και “Platformism” ή ο Peter Arshinov.

Askar Akayev: Ο Akayev αρχικά θεωρήθηκε ως ένας οικονομικά δεξιός φιλελεύθερος ηγέτης. Σε μια συνέντευξη του 1991 σχολίασε ότι «Αν και είμαι κομμουνιστής, η βασική μου στάση απέναντι στην ιδιωτική ιδιοκτησία είναι ευνοϊκή. Πιστεύω ότι η επανάσταση στη σφαίρα της οικονομίας δεν έγινε από τον Καρλ Μαρξ αλλά από τον Άνταμ Σμιθ». Η Επανάσταση των Τουλίπων (Tulip Revolution) ήταν η πτώση του Προέδρου της Κιργιζίας Askar Akayev, για διαφθορά και αυταρχισμό. Η Επανάσταση των τριαντάφυλλων (Rose Revolution) ήταν στη Γεωργία.

Ο Andrei Snezhnevsky: Ήταν ένας σοβιετικός ψυχίατρος του οποίου το όνομα δόθηκε στην αχαλίνωτη διεύρυνση των διαγνωστικών συνόρων της σχιζοφρένειας στη Σοβιετική Ένωση, ο εφευρέτης του όρου «αργή σχιζοφρένεια», στην ψυχιατρική καταστολή εναντίον αντιφρονούντων.

Ο Ilya Ivanovich Ivanov: Ήταν Ρώσος και Σοβιετικός βιολόγος που ειδικεύτηκε στον τομέα της τεχνητής γονιμοποίησης και του ενδοειδικού υβριδισμού των ζώων. Είναι διάσημος για τις αμφιλεγόμενες προσπάθειές του να δημιουργήσει ένα υβρίδιο ανθρώπου – πιθήκου γονιμοποιώντας τρεις γυναίκες χιμπατζήδες με ανθρώπινο σπέρμα.

Zersetzung: Είναι μια τεχνική ψυχολογικού πολέμου που χρησιμοποιήθηκε από το Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας (Stasi) για την καταστολή πολιτικών αντιπάλων στην Ανατολική Γερμανία κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και του 1980. Zersetzung, χρησίμευσε για την καταπολέμηση υποτιθέμενων και πραγματικών αντιφρονούντων μέσω κρυφών μέσων, χρησιμοποιώντας μυστικές μεθόδους καταχρηστικού ελέγχου και ψυχολογικής χειραγώγησης για την πρόληψη αντικυβερνητικών δραστηριοτήτων.

Εξέγερση της 17ης Ιουνίου 1953 (East German uprising of 1953): Η εξέγερση τελικώς κατεστάλη βιαίως από τεθωρακισμένα των σοβιετικών δυνάμεων κατοχής του Βερολίνου και τη Λαϊκή Αστυνομία (Volkspolizei), την αστυνομία του κομμουνιστικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας. Παρόλο που η εξέγερση ήρθε αντιμέτωπη με ισχυρή καταστολή, δεν ετέθη εύκολα υπό έλεγχο. Ακόμη και μετά την πάροδο της 17ης Ιουνίου του 1953, έγιναν διαδηλώσεις σε περισσότερες από 500 ανατολικογερμανικές πόλεις και χωριά. Τον Ιούλιο του 1952, το δεύτερο κομματικό συνέδριο του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας (ΕΣΚΓ) πραγματοποιήθηκε στο Ανατολικό Βερολίνο. Σύμφωνα με τα λόγια του Γενικού Γραμματέα του ΕΣΚΓ (Socialist Unity Party of Germany (SED) Walter Ulbricht, θα γινόταν «συστηματική εφαρμογή του σοσιαλισμού» (planmäßiger Bauhaus des Sozialismus): Αποφασίστηκε ότι η διαδικασία σοβιετοποίησης έπρεπε να ενταθεί και ο ρόλος του κράτους να επεκταθεί. Το κόμμα έπραττε σύμφωνα με αιτήματα του σοβιετικού ηγέτη Ιωσήφ Στάλιν. Οι διαμαρτυρίες ενάντια στο μειωμένο βιοτικό επίπεδο και τις αντιλαϊκές πολιτικές σοβιετισμού οδήγησαν σε ένα κύμα απεργιών και διαμαρτυριών που δεν τέθηκαν εύκολα υπό έλεγχο και απειλήθηκαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας.

Βάλτερ Ούλμπριχτ (Walter Ulbricht): Σκληροπυρηνικός κομμουνιστής, αρνήθηκε να εξομαλύνει τις σχέσεις με τη Δυτική Γερμανία και φέρει την ευθύνη για την ανέγερση του Τείχους του Βερολίνου. Λόγω των στενών σχέσεών του με την ΕΣΣΔ, απέστειλε στρατεύματα για να βοηθήσει τη σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία (1968). Το 1971 τη θέση του στο κόμμα ανέλαβε ο Έριχ Χόνεκερ. Ο Ulbricht προήδρευσε της πλήρους καταστολής των πολιτικών και πολιτικών δικαιωμάτων στο κράτος της Ανατολικής Γερμανίας, το οποίο λειτούργησε ως δικτατορία υπό την κομμουνιστική κυριαρχία από την ίδρυσή του το 1949 και μετά. Το αποτέλεσμα ήταν μαζική μετανάστευση, με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείπουν τη χώρα στα δυτικά κάθε χρόνο στη δεκαετία του 1950. Προσχώρησε στο ελεγχόμενο από τη Σοβιετική Ένωση Σύμφωνο της Βαρσοβίας κατά την ίδρυσή του το 1955.

Ο Erich Honecker: Ο Honecker, μαζί με αρκετούς συγκατηγορούμενους, συμπεριλαμβανομένων των Erich Mielke, Willi Stoph, Heinz Kessler, Fritz Streletz και Hans Albrecht, κατηγορήθηκε γιατί συμμετείχε στη «συλλογική ανθρωποκτονία» 68 ατόμων που προσπάθησαν να διαφύγουν από την Ανατολική Γερμανία. Ο Honecker, ήταν υπεύθυνος για το θάνατο περισσότερων από τους 68 που προαναφέρθηκαν. Μέχρι τις 22 Απριλίου 2015, λένε… περισσότεροι από 1.000 θάνατοι έχουν ανακαλυφθεί κυρίως μέσω μυστικής ανατολικογερμανικής τεκμηρίωσης. Τη δεκαετία του 1930 όταν έγινε στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, για το οποίο φυλακίστηκε από τους Ναζί. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, απελευθερώθηκε από τον σοβιετικό στρατό, ιδρύοντας την οργάνωση νεολαίας του SED, την Free German Youth. Ήταν ο οργανωτής της ανέγερσης του Τείχους του Βερολίνου το 1961, έφερε τη διοικητική ευθύνη για την «διαταγή πυρός» κατά μήκος του Τείχους και των ευρύτερων εσωτερικών γερμανικών συνόρων. Ο Χόνεκερ θεωρούνταν δικτάτορας.

Ο Heinrich George: Μετά την εξαγορά των Ναζί, ο George κατατάχθηκε αρχικά ως «μη επιθυμητός» ηθοποιός λόγω των προηγούμενων πολιτικών του πεποιθήσεων και έτσι του απαγορεύτηκε να εργαστεί. Τελικά, συνεργάστηκε ενεργά με τους Ναζί και συμφώνησε να πρωταγωνιστήσει σε ναζιστικές προπαγανδιστικές ταινίες όπως το Hitler Youth Quex (1933), το Jud Süß (1940) και το Kolberg (1945), καθώς και να εμφανιστεί σε πολυάριθμους ειδησεογραφικούς… ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας πριν από την κατάληψη των Ναζί, παρ’ όλ’ αυτά φυλακίστηκε ως συνεργάτης των Ναζί στο ειδικό στρατόπεδο του NKVD “Berlin-Hohenschönhausen Memorial”. Ο George μεταφέρθηκε στο σοβιετικό ειδικό στρατόπεδο Νο. 7 Sachsenhausen.

The Left (Germany): Σε μια εκδήλωση, ο Oskar Lafontaine περιέγραψε τον όρο “Fremdarbeiter” («ξένοι εργάτες», ένας όρος που συνδέεται με το ναζιστικό καθεστώς) ως απειλή για τη γερμανική εργασία. Ισχυρίστηκε ότι είπε λάθος, αλλά σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Die Welt, μια ομάδα επιφανών Γερμανών συγγραφέων τον κατηγόρησε ότι σκόπιμα προσελκύει ξενόφοβους και ακροδεξιούς ψηφοφόρους.

(Χένρυ Κίσινγκερ (Henry Kissinger) από το 1969 ως το 1977 επί προεδρίας Ρίτσαρντ Νίξον (1969 – 1974) Richard Nixon), στήριξε αποφασιστικά διάφορα

αυταρχικά καθεστώτα, των διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με την κομμουνιστική Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ, μεταξύ των οποίων -τον δεξιό εξτρεμισμό ή “Alt-right”- η “Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967 – 1974)” ή “Greek junta” και η χούντα του στρατηγού Augusto Pinochet – “Caravan of Death” στη Χιλή. Ο Κίσινγκερ φέρεται να είπε: «Η τουρκική τακτική είναι σωστή – άρπαξε ό,τι θέλουν και μετά διαπραγματεύσου με βάση την κατοχή». Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Κίσινγκερ ένιωθε από το καλοκαίρι του 1974 ότι η ιστορία δε θα τον αντιμετώπιζε ελαφρά σε σχέση με τις πράξεις του.)

 

«Peloponnese 243 Peisistratus created a third, more left-wing party». Encyclopedia of the Ancient Greek World. Μετάφραση: «Πελοπόννησος 243 o Πεισίστρατος δημιούργησε ένα τρίτο, πιο αριστερό κόμμα». Εγκυκλοπαίδεια του Αρχαίου Ελληνικού Κόσμου.

Ο Povl Riis-Knudsen: Συγγραφέας στο National Socialism – A Left Wing Movement (1984) και National Socialism: The Biological World View (1987).

 

Beefsteak Nazi ή Rindersteak Nazi: Ήταν ένας όρος που χρησιμοποιήθηκε στη ναζιστική Γερμανία για να περιγράψει τους κομμουνιστές και τους σοσιαλιστές που εντάχθηκαν στο ναζιστικό κόμμα. Ο ιστορικός Konrad Heiden ήταν που τεκμηρίωσε αυτό το φαινόμενο στο βιβλίο του 1936, Hitler: A Biography το 1936. Επισημαίνοντας ότι μέσα στις τάξεις των Sturmabteilung (SA) υπήρχαν «μεγάλοι αριθμοί κομμουνιστών και σοσιαλδημοκρατών». Η εναλλαγή των πολιτικών κομμάτων ήταν μερικές φορές τόσο συνηθισμένη που οι άντρες της SA αστειεύονταν ότι «στο στρατόπεδο καταιγίδων μας υπάρχουν τρεις Ναζί, αλλά σύντομα θα τα έχουμε εκδιώξει». Ο Rudolf Diels (επικεφαλής της Γκεστάπο από το 1933 έως το 1934) ανέφερε ότι το “70 τοις εκατό” των νέων προσλήψεων SA ήταν κομμουνιστές στην πόλη του Βερολίνου.

Ο Rudolf Diels: Προσχώρησε στο υπουργείο Εσωτερικών της Πρωσίας το 1930 και προήχθη σε συμβουλευτική θέση στην Πρωσική αστυνομία το 1932, στοχεύοντας πολιτικούς ριζοσπάστες, τόσο Κομμουνιστές όσο και Ναζί.

(Querfront: Είναι ένας γερμανικός όρος που προέρχεται από την πολιτική της Βαϊμάρης και αναφέρεται στη συνεργασία μεταξύ της ακροδεξιάς και της άκρας αριστεράς ή εθνικιστικών και σοσιαλιστικών ιδεολογιών, καθώς και στον συνδυασμό των θέσεων τους. Εννοείται πρωτίστως ως στρατηγική ένωσης δυνάμεων σε μια προσπάθεια απόκτησης εξουσίας. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά, και κυρίως, στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, όπου αναφερόταν στη συνεργασία μεταξύ συντηρητικών επαναστατών και της ακροαριστεράς, όπως ο Karl Otto Paetel, διαφορετικά ο Ernst Niekisch.

National Salvation Front (Russia): Ήταν ένας ευρύς συνασπισμός κομμουνιστικών, σοσιαλιστικών και δεξιών εθνικιστικών κινημάτων ενάντια στην κυβέρνηση του Προέδρου Boris Yeltsin στη Ρωσία. Ιδρύθηκε το 1992, ήταν η πρώτη ομάδα που απαγορεύτηκε στη μετασοβιετική Ρωσία.)

Nazi Party: Anton Drexler (1920 – 1921) και Adolf Hitler (1921 – 1945). Το όνομα προοριζόταν να βασιστεί τόσο στα αριστερά όσο και στα δεξιά ιδανικά, με το «Σοσιαλιστικό» και το «Εργατικό» να απευθύνεται στην αριστερά και το «Εθνικό» και το «Γερμανικό» να απευθύνεται στη δεξιά. Η λέξη «Σοσιαλιστής» προστέθηκε από την εκτελεστική επιτροπή του κόμματος (με πρόταση του Rudolf Jung), πάνω από τις αρχικές αντιρρήσεις του Χίτλερ, προκειμένου να βοηθήσει τους αριστερούς εργάτες.

Στο Mein Kampf, ο Χίτλερ επιτέθηκε άμεσα τόσο στην αριστερή όσο και στη δεξιά πολιτική στη Γερμανία. Ωστόσο, η πλειονότητα των μελετητών αναγνωρίζει τον ναζισμό στην πράξη ως μια ακροδεξιά μορφή πολιτικής. Ο Χίτλερ απάντησε ότι ο ναζισμός δεν ήταν αποκλειστικά για καμία τάξη και έδειξε ότι δεν ευνοούσε ούτε την αριστερά ούτε τη δεξιά, αλλά διατήρησε «αγνά» στοιχεία και από τα δύο «στρατόπεδα» δηλώνοντας: «Από το στρατόπεδο της αστικής παράδοσης απαιτείται εθνική αποφασιστικότητα και από τον υλισμό του μαρξιστικού δόγματος, ζωντανός, δημιουργικός σοσιαλισμός».

Nazism: Όταν ο George Sylvester Viereck πήρε συνέντευξη από τον Χίτλερ τον Οκτώβριο του 1923 και τον ρώτησε γιατί αναφερόταν στο κόμμα του ως «σοσιαλιστές», απάντησε:

Ο σοσιαλισμός είναι η επιστήμη της αντιμετώπισης του κοινού πλούτου. Ο κομμουνισμός δεν είναι σοσιαλισμός. Ο μαρξισμός δεν είναι σοσιαλισμός. Οι μαρξιστές έκλεψαν τον όρο και μπέρδεψαν τη σημασία του. Θα αφαιρέσω τον Σοσιαλισμό από τους Σοσιαλιστές. Ο σοσιαλισμός είναι ένας αρχαίος Άριος, Γερμανικός θεσμός. Οι Γερμανοί πρόγονοί μας είχαν ορισμένα κοινά εδάφη. Καλλιέργησαν την ιδέα του κοινού πλούτου. Ο μαρξισμός δεν έχει το δικαίωμα να μεταμφιέζεται σε σοσιαλισμό. Ο σοσιαλισμός, σε αντίθεση με τον μαρξισμό, δεν αποκηρύσσει την ιδιωτική ιδιοκτησία. Σε αντίθεση με τον μαρξισμό, δε συνεπάγεται άρνηση της προσωπικότητας, και σε αντίθεση με τον μαρξισμό, είναι πατριωτικός.

Communazi: Μετά το Σύμφωνο “Molotov–Ribbentrop Pact” (σύμφωνο ουδετερότητας (Non-aggression pact) μεταξύ της Ναζιστικής Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης που υπογράφηκε στη Μόσχα στις 23 Αυγούστου 1939 από τους υπουργούς Εξωτερικών Joachim von Ribbentrop και Vyacheslav Molotov). Υπονοούσε ότι τόσο ο κομμουνισμός όσο και ο ναζισμός ήταν το ίδιο επειδή ήταν ολοκληρωτικοί (Totalitarianism), είτε αριστεροί είτε δεξιοί.

German–Soviet military parade in Brest-Litovsk: Η γερμανοσοβιετική στρατιωτική παρέλαση στο Brest-Litovsk, πραγματοποιήθηκε από τα στρατεύματα της Ναζιστικής Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης στις 22 Σεπτεμβρίου 1939, κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Πολωνία στην πόλη Brest-Litovsk. Σηματοδότησε την απόσυρση των γερμανικών στρατευμάτων στη γραμμή οριοθέτησης που συμφωνήθηκε κρυφά στο Σύμφωνο “Molotov–Ribbentrop Pact” και την παράδοση στον Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό. Και Γερμανοσοβιετικές παρελάσεις στις πολωνικές πόλεις. Και German–Soviet Axis talks ή Γερμανοσοβιετικές συνομιλίες για τον Άξονα, ήταν γενικές. Και το Σύμφωνο Non-aggression pact, το Σύμφωνο κράτησε μέχρι τη γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση το 1941 στην Operation Barbarossa.

Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών ή Night of the Long Knives: Το τριήμερο μαζικών δολοφονιών από τις 30 Ιουνίου έως τις 2 Ιουλίου 1934 στη Γερμανία, όταν εκκαθαρίστηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ η ηγεσία της παραστρατιωτικής οργάνωσης Sturmabteilung. Δολοφονήθηκαν επιπλέον άλλοι δεξιοί που δεν είχαν σχέση με την SA, αλλά και διαφορετικοί αντίπαλοι του Χίτλερ.

Τα βιβλία του Adolf Hitler’s, Hitlers Zweites Buch, Mein Kampf, ο Karl Haushofer επηρέασε την ιδεολογική εξέλιξη του Αδόλφου Χίτλερ, ο Rudolf Hess στέλεχος του Ναζιστικού Κόμματος, καταδικάστηκε για εγκλήματα, ο Joseph Goebbels επικεφαλής προπαγανδιστής του Ναζιστικού Κόμματος, υποστήριξε τα εγκλήματα, ο όρος “Mischling”, ο μεικτός, το υβρίδιο λάθος, ή “Untermensch”, ο υπάνθρωπος στα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, ή του Ναζιστικού Ολοκαυτώματος, καταναγκαστική εργασία υπό τη γερμανική κυριαρχία κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Edmund Heines: Κατείχε πολλές υψηλόβαθμες θέσεις στη ναζιστική διοίκηση μέχρι που εκτελέστηκε στη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών τον Ιούνιο του 1934.

Το Brown Book of the Reichstag Fire and Hitler Terror, ισχυρίστηκε ότι μια κλίκα ομοφυλόφιλων τρομοκρατών με επικεφαλής τον Heines έβαλε τη φωτιά στο Reichstag. Ο καταδικασμένος εμπρηστής Marinus van der Lubbe έμεινε πίσω και συμφώνησε να δεχτεί τη μοναδική ευθύνη λόγω της απελπισίας του για στοργή.

Ο Ernst Röhm: Ο Röhm ήταν γνωστό ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Υπηρέτησε ως αρχηγός της SA από το 1931 μέχρι τη δολοφονία του το 1934 στη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών με διαταγή του Χίτλερ.

Ο Viktor Lutze: Ο Λούτζε έπαιξε σημαντικό ρόλο στη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών (Ιούνιος-Ιούλιος 1934). Ενημέρωσε τον Χίτλερ για τις αντικαθεστωτικές δραστηριότητες του Ernst Röhm. Μαζί με άλλους για να εκκαθαριστούν οι αξιωματούχοι της SA, αλλά οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι αριθμός των νεκρών φτάνει τα 200 άτομα.

Ο Όσκαρ Σίντλερ (Oskar Schindler) επιχειρηματίας: Ήταν Γερμανός επιχειρηματίας, ο οποίος έγινε γνωστός όταν έσωσε περίπου 1.200 Εβραίους από βέβαιο θάνατο από τα χέρια των Ναζί. Χρησιμοποιώντας τους σαν εργάτες στα εργοστάσια του. Μέχρι το 1935 η γενέτειρα περιοχή του Σίντλερ είχε συνδεθεί με το Ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας. Το ίδιο έκανε και ο Σίντλερ, όχι λόγω των πολιτικών του φρονημάτων αλλά περισσότερο διότι πίστευε ότι θα ευνοούσε τις επιχειρηματικές του βλέψεις..

(Ο Fumimaro Konoe ήταν στο Imperial Rule Assistance Association, και ο Hideki Tojo, και η συνενοχή του Tojo στις φρικαλεότητες.)

2010 Pentagon shooting: Στις 4 Μαρτίου 2010, ο John Patrick Bedell πυροβόλησε και τραυμάτισε δύο αστυνομικούς στο σταθμό του Πενταγώνου του συστήματος ταχείας διέλευσης του μετρό λίγο έξω από την Ουάσιγκτον, DC, Ηνωμένες Πολιτείες. Οι αστυνομικοί ανταπάντησαν, ο Bedell σκοτώθηκε από τα τραύματα. Το Christian Science Monitor σημείωσε ότι ο Bedell ήταν ένας “εγγεγραμμένος Δημοκρατικός κατά του Μπους, ο οποίος πίστευε ότι η 11η Σεπτεμβρίου σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ”, αλλά υποστήριξε ότι, ωστόσο, θα ήταν “εύκολο” να τον χαρακτηρίσουν αριστερό. Το Monitor ομαδοποίησε τον Bedell με «ακομματικούς» ή «μετακομματικούς» αντικυβερνητικούς εξτρεμιστές όπως ο Joseph Andrew Stack και η Ku Klux Klan. Το 2006 συνελήφθη επειδή καλλιεργούσε ανοιχτά κάνναβη στο μπαλκόνι του.

2010 Austin suicide attack: Η επίθεση αυτοκτονίας του 2010 στο Όστιν στις 18 Φεβρουαρίου 2010, όταν ο Andrew Joseph Stack III συνετρίβη σκόπιμα στο αεροσκάφος του Piper Dakota στο Κτίριο. Άλλοι δεκατρείς τραυματίστηκαν, δύο σοβαρά. Επικαλούμενη το αντίγραφο του σημειώματος του Joseph Stack που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο, η blogger Joan McCarter παρατήρησε στον ιστότοπο Daily Kos ότι. «Προφανώς ο Stack δεν ήταν ψυχικά υγιής άνθρωπος και ήταν πικραμένος για τον καπιταλισμό, συμπεριλαμβανομένου του φιλικού καπιταλισμού, των ασφαλιστικών εταιρειών υγείας και της κυβέρνησης». Δήλωσε επίσης ότι ο Stack δεν μπορούσε να συνδεθεί με το κίνημα του Tea Party, αλλά υποστήριξε ότι το περιστατικό «πρέπει να επιδείξει λίγη προσοχή στην αντικυβερνητική φλόγα – ρίπτες στα δεξιά». Ο ιστότοπος Ace of Spades HQ αμφισβήτησε οποιαδήποτε σχέση με το κίνημα και δήλωσε επιπλέον ότι ο Stack δεν ήταν «δεξιός», επικαλούμενος την κριτική του Stack προς τους πολιτικούς επειδή δεν έκαναν τίποτα για τη μεταρρύθμιση της υγειονομικής περίθαλψης.