Bohemianism, έρωτας

 

 

Της αγάπης πεμπτουσία να λέει

δεσπόζει το σώμα μα και το μυαλό,

στον αέρα μωρό που απορρέει,

μες στα νερά μας με όραμα καλό,

στις χορδές μου κρότο σε αποκαλώ

με την παρουσία σου να σ’ αγγίξω

ό,τι κρύβεις, για ν’ ανοίξω συγκαλώ,

στον ερχομό σου να το ξετυλίξω.

–

Στο δέρμα, μ’ αλληλογραφία πλέει

αδεκεί το φαντεζί φιλοκαλώ

δοξάρι με βιολί που αποπλέει

το στιλ της Βοημίας ν’ αναπολώ,

στιγμές που στα μαντίλια θ’ αργοκυλώ

διττά μανίκια που θα εκτυλίξω,

μέσα σου να τυλιχτώ παρακαλώ

στον ερχομό σου να το ξετυλίξω.

–

Στο καραβάνι μας εφαρμοστέοι

της νόρμας την συμπεριφορά χαλώ

η καλή συμπεριφορά μ’ εμπνέει,

στο μάτι που κερδίζει το χθαμαλό,

στην κόντρα την έμπνευση μου σπαταλώ

φως στην φωνή του βράχου να τυλίξω

για το στιλ της Βοημίας προσκαλώ,

στον ερχομό σου να το ξετυλίξω.

–

Γι’ αυτό το κορίτσι μας το σιγαλό

που πρέπει το δέρμα της να φυσήξω,

πολύ συχνά γραμμένο και ντροπαλό

στον ερχομό σου να το ξετυλίξω.

 

 

Ποίημα του Σωτήρη Τσατταλιού.

 

Από το βιβλίο… Ο ανήλιαγος της πόλης.