Anti-fascist Antifa II. Ηθική και δίκαιο, με το αντεργκράουντ (underground)

 

Άρθρο του Σωτήρη Τσατταλιού

 

 

Ένα μεγάλο μέρος για τον προορισμό της φιλοσοφίας είναι η ηθική, άλλοτε εκτός, και άλλοτε εντός της ζωής μας.

(Δε χρειάζεται, δε μας λείπει της αδικίας το αποφατικό με την υποθήκη της ανισονομίας, πολλοί όμως δε βλέπουν ότι προέρχονται από αυτούς, και άλλοι δε βλέπουν ότι μας λείπει με την πρόκριση… για να προμηθεύεται η δικαιοσύνη του συνολικού πληθυσμού για τον ίδιο σκοπό με τα προσωπικά.)

Πολλές φορές αναζητούν την ηθική, για να μας δώσει τη συμβουλή, και κάποιες φορές ενδείκνυται… με το ευχάριστο και το καλό στον υπαρκτό κόσμο και με την αίσθηση της λογικής δίχως τον πειθαναγκασμό. Πολλές φορές αναζητούν την ηθική, για να μας δώσει τον τρόπο της συμπεριφοράς, εν γένει για τον ανεμπόδιστο κοινωνικό χώρο, για τον σχηματισμό των ειρμών, με τα θετικά συναισθήματα των εκφράσεων, των αντιδράσεων, για να αισθάνονται, ν’ αντιλαμβάνονται, να λειτουργούν όσο μπορούν συνειδητά και έτσι όλα προσαρμόζονται με όλους τους ευμενείς τρόπους, έτσι θα παρουσιαστούν όλα τα καλοπροαίρετα στις μεγάλες ανταμοιβές.

Στην ενσυναίσθηση για την επιβίωση με τις δέσμες των ανθέων, θα ‘ναι μες στη δεοντολογία και στη συνεπειοκρατία της θεωρίας, για την επιβίωση της ηθικής που εστιάζει σε όλα. Δεν απουσιάζει ποτέ η ελεύθερη βούληση, ποτέ η ελεύθερη βούληση με θέμα τη μαριονέτα που δεν έχει ελεύθερη βούληση, και μέσω της πρακτικής να σου βγαίνει ακούσια η βουλησιαρχία με τον βολονταρισμό της θεωρίας, με τη λαϊκή βούληση και την ακράτεια της σθεναρότητας σε όλα τα επίπεδα του λόγου, θα ‘ναι μαζί στις οπτικές τέχνες, η καθημερινή λειτουργία των ανθρώπων, το να λέω κάτι και να κάνω το αντίθετο, ο αυτοέλεγχος, η ευλύγιστη, η ευπροσάρμοστη μετριοπάθεια της διαλλακτικότητας. Η δημοκρατία είναι η ανεκτικότητα, η καρτερία, μη μειώνεις την ανεκτικότητα της, μην πηγαίνεις στην ακρότητα της, μη μειώνεις τα βήματα της υπομονής της.
Η δημοκρατία είναι ο πολίτης, ο κάθε πολίτης, η εξουσία πρέπει να έχει την ευθεία του λόγου, την ανθεκτική πράξη και την ευθύνη των πράξεων, την ευελιξία ανάλογα με τις συγκυρίες, για να είναι σε θέση που έχει ικανότητες. Εν ειρήνη και στους εχθρούς ο σεβασμός και το ποσό που τους οφείλουνε, συμβατοί και σαν γλώσσα του προγραμματισμού, όπως θα συνεισφέρουνε και στους φόρους, αλλά πάντα αντίκρυ τους ή στην απόσταση του διαχωρισμού, αναζητώντας το καλύτερο στον κοινωνικό χώρο με τη βαθιά κατανόηση για τη θεωρία, έτσι θα ‘ναι και το ήθος του ήρωα ή του πολεμιστή. Aυτό που θεωρούν δίκαιο έχει πολύ καλή φήμη, η φήμη του ορθού δικαίου, αυτό που ήθελε και σε μια μεταβολή.

Όλοι γνωρίζουμε την περιουσία που τους ανήκει και δεν υπάρχει αλλοτρίωση, όπως τη δική τους τάξη, όπως του κυρίαρχου ο νόμος που ορίζει, που είναι άνευ της ισονομίας. Και ο συνδικαλισμός με τη βελτίωση των αμοιβών τους, άνευ τον λόγο των ιδεών τους που έχει τον λόγο πάντα του αντίθετου. Εκεί η ισότητα για παράδειγμα είναι η ανισότητα των δικαιωμάτων, εκεί η ισότητα είναι διαφορετική, σαν να είμαστε όλοι στη ζωή μας οι σταθεροί ένστολοι της στρατοκρατίας.

Ο “ολοκληρωτισμός” (Totalitarianism) με την εχθρότητα της ηθικής αξίας του, για παράδειγμα δεν είναι η κοινόλεκτος έκφραση σου, δεν είναι της νεότητας σου ο ρομαντισμός.
Είχανε και έχουνε πάει μπροστά, για ν’ αρχίζουνε ν’ αποφεύγουν τα βλαπτικά που τους εξουθενώνουν. Πάντοτε οι φιλελεύθεροι και με τον νεωτερισμό, δεν έχουν ως επίτευξη να τους εξουθενώνουν, εν καιρώ πολέμου η δημοκρατία θα ‘ναι ενάντια στον ολοκληρωτισμό, για να φέρνει τον ειρηνικό τρόπο, για να νικήσει γι’ αυτούς τους λόγους, με τον ειρηνικό τρόπο για να ορθοποδεί, για να ορθοποδούν, έτσι είναι εν καιρώ ειρήνης οι απέχοντες.

Αντεργκράουντ (underground) ή ο υπόγειος σιδηρόδρομος, στην πολιτική είναι η ενεργοποίηση των αντάρτικων οργανώσεων για την εναντίωση στον κατακτητή ή για κάθε δικτατορία. Είναι στην κουλτούρα η ενσωμάτωση των προτύπων, των ιδανικών, των συνειδήσεων, των πολιτισμών και των δραστηριοτήτων στο εσωτερικό του σώματος.

Δεν είναι ο υπόκοσμος…

Περιμένοντας στο ισόγειο τα κακά προπλάσματα, και γίνεται της επανάστασης…

Το γκέτο είναι η απομόνωση από τον εξωτερικό κόσμο ή ο ρατσισμός με την ανωτερότητα της κατωτερότητας και της απανθρωπιάς, ή ο κατώτερος κόσμος ή η κακή ποιότητα, δίχως την ενσωμάτωση στην κοινωνία. Έχει και στις ευκατάστατες και στις πιο εύπορες, και στις άπορες και στις πενίες. Και το γκέτο των υποχρεωμένων από τους νομικούς τους στην απομόνωση, και το γκέτο των υποχρεωμένων στην άμυνα μέχρις ότου τελειώσει και να φύγουν για την αναβάθμιση.

Γιατί ο κόσμος τους ντυνόταν και ντύνεται ματατζής (ΜΑΤ) ο ετσιθελισμός πάει με τους ματατζήδες με τους πραξικοπηματίες του ετσιθελισμού, για ν’ αποπνίγει ο κατασταλτικός κόσμος τον κόσμο της επανάστασης. Πάει με τη δικτατορία, τον ολοκληρωτισμό της διακυβέρνησης, με τη μειονότητα, για να κάνει κουμάντο την πλειονότητα, τους κουμανταδόρους της αλήθειας.
Πάει στην τότε Ουκρανία, στην Κίνα, Βόρεια Κορέα. Στην τότε Ελλάδα, Αργεντινή, Ισπανία.

Πάει με Peisistratus που είναι pre-fascism και left-wing party. Πάει με Peisistratus, Caesar…

Πάει με Feudal fascism, πάει με Marxism, πάει ο σοσιαλφασισμός -Social fascism, Red fascism- με την κομμουνιστική χούντα, Junta of National Reconstruction ή Junta de Gobierno de Reconstrucción Nacional.
(Democratic Junta of Spain ή Junta Democrática de España, και Junta Organizadora del PLM 1910.)

Πάει με Alt-right που περιέχει Cultural Marxism conspiracy theory του Georg Wilhelm Friedrich Hegel, με Trumpism, με Tropical fascism, πάει ο νεοφασισμός -Neo-fascism, Christian fascism- με την Greek junta και ο όρος Μεταξισμός που περιέχει στρατοκρατική Σπάρτη.

Πάει με Ted Kaczynski, γνωστός και ως Unabomber με την εγχώρια τρομοκρατία, και ο πρώην καθηγητής των μαθηματικών, ο άναρχος χωρίς αρχή και τέλος, απορρίπτει τον αριστερισμό, απορρίπτει τον… επικριτικός ο Ted Kaczynski για τη δεξιά πτέρυγα, για την υποστήριξη της στην τεχνολογική και την οικονομική πρόοδο. Αν και ο Kaczynski και το Unabomber Manifesto είχε το αγκάλιασμα από τους οικοφασίστες (Ecofascism), απορρίπτει πλήρης κάθε είδος του φασισμού.

Από την άλλη μεριά Liberation Tigers of Tamil Eelam με Velupillai Prabhakaran.

Και Left-wing terrorism, Right-wing terrorism.

Είμαστε και είμαι ο αναρχικός ή του αναρχισμού με την αρχή και το τέλος, ως πολιτική ιδεολογία, της αντιτρομοκρατικής, του ανεξάρτητου, του ειρηνικού αντιεξουσιαστή, του ειρηνικού διαδηλωτή…
Είμαστε! Οι παράνομοι των προτύπων… των παράνομων γραπτών νόμων του δικαίου, των δικαιωμάτων και της αντιτρομοκρατίας. Δίχως να επηρεάζουν τα σχετικά δικαιώματα. Είμαστε όλοι οι μετανάστες, οι λαθρομετανάστες.

Έχει γραφτεί το κακόσημο, και είναι όργιο, και γίνεται θανάσιμα ανώμαλο, να πέφτει το άψυχο που έχει γραφτεί, πάντα ήταν μέρος της απόλυτης εξουσίας, έτσι και σε κάθε χώρα, έτσι και στη χώρα μας να πέφτει. Για μια καλύτερη ζωή, ενισχύοντας τους πόρους και τους φτωχούς με όλα τα υλικά αγαθά.

Στη ζωή είμαστε όλοι οι διερχόμενοι… και στη χαρά, και στη λύπη, για να ξεπερνάς τις δύσκολες στιγμές, κατά τη διάρκεια της μάχης, για τις πολλές υποθέσεις της εξαπάτησης, για τους θύτες μπούλινγκ (Bullying) και ό,τι σε φέρνει στο αδιέξοδο της ζωής, το κανονίζουν με τη λειτουργία των κανόνων του δικαίου (οι ρυθμιστικοί κανόνες του δικαίου, των βιοτικών σχέσεων) και με τα συγκεκριμένα της επικράτειας.

Για μια μέρα που περνά στη ζωή, θα ‘ναι στον κόσμο των αισθήσεων ό,τι χρειάζεται, ώστε να επηρεάσει τη συμπεριφορά όλων μας, για να σταματήσουν αυτές τις άγριες διαθέσεις. Συχνά ακούμε από τα ντουλάπια, να βγαίνουν οι αερολογίες… να βγαίνουν οι κενολόγοι της αστοχίας πρωταθλητές στην αναζήτηση σας, θα δείτε ότι η δίοδος για το κύκλωμα των εσφαλμένων θα ελαχιστοποιείτε, όσο μπορούμε θα το ελαχιστοποιήσουμε. Έχει γραφτεί και το καλό, σε διάφορες εκδόσεις με τους διαφορετικούς τρόπους από τα διαφορετικά πρόσωπα.

Δεν είμαστε μακριά, είμαστε παρόντες σε όσα μας υπαγορεύουν επιβάλλοντας, για να αποθαρρύνουν με τις απαγορεύσεις τη διαφορά ανάμεσά τους, αλλά για το ταξίδι ο αγωνιστής πρέπει να έχει κάποια εμπειρία ή να είναι ο ειδήμων, ο γνώστης, για την αναγκαιότητα, που συχνά θα μεγαλώνει τις κρίσεις, τις κρίσεις για την αντίληψη των βελτιώσεων… τον αγώνα με τη δέσμευση, αλλά για το ταξίδι έχουμε ακόμα διαδρομή, έχουμε και άλλες υποχρεώσεις.

Δεν είναι της ειδησεογραφίας, είναι πάντα με αυτό που συνδέει μια συγκεκριμένη οργάνωση με την οποία θα ‘ναι η δομή για τη μετάδοση των πληροφορήσεων, για να δηλώνει την έννοια της έκφρασης σε κάθε δομή και θα καθορίζει τον προσανατολισμό. Δε θα ‘ναι αναγκαία η συναίνεση του κράτους…

Έτσι και το κατεστημένο των ύπουλων, κρύβοντας τη δομή τους, για την αποκρυφική εγκατάσταση τους, για αυτό πρέπει να έχετε τον λογαριασμό του απολογισμού για τα προϊόντα.
Είναι το κατεστημένο των συμφεροντολόγων, το επιτελικό κράτος εν κράτει, είναι η συστηματική επαναληπτική δυσφορία, ενόχληση, για να τους δοθούν όλες οι ισχύες, για να δοθούν όλα στους συμφεροντολόγους με την εναντίωση τους για την κυριαρχία τους, ή και ο κρατικοδίαιτος της κυριαρχίας, δίχως να υπάρχει το κράτιστο, το κρατικό, το κράτος του λαού που πρέπει να έχει την ισχύ, έτσι είναι στη δημοκρατία των έγκυρων. Η πολυπολιτισμικότητα (Multiculturalism), η πολυπολιτισμική μας δημοκρατία.

Πρέπει να ξεχνάμε τα αντίβαρα, να διευθετήσουμε τον νου μας… να ρυθμίσουμε τον νου μας λίγο διαφορετικά και να κοιτάξουμε τι κάνουμε εμείς, τι ήμασταν και τι είμαστε εμείς; Έτσι θα προχωράμε πάντα μπροστά, έτσι θα διεκπεραιώνεις, δίχως τις συγκεκριμένες συγκρίσεις, θα το ζητάς δίχως να βολευόμαστε λέγοντας:

Γιατί, οι άλλοι τι κάνουν;

Πρέπει να ξεχνάμε τα αντίβαρα, δίχως να βολευόμαστε…
Δεν ασχολούμαστε με τους άλλους του είδους, ασχολούμαστε, για να κοιτάξουμε τι κάνουμε εμείς και οι άλλοι;
Πρέπει, προς τον λαό να ‘ναι της οικονομικής και της κοινωνικής υποχρέωσης, να έχει το κοινό καλό, ο λόγος είναι ότι πληρώνει αυτό που είστε υποχρεωμένοι να πράξετε…

Αν είσαι εκτός της πρακτικής θα ‘σαι της αδράνειας, θα ‘σαι δίχως την επιρροή, την απόρροια των επακόλουθων και των επιδράσεων. Θα ‘σαι ο αλληλοεπηρεαζόμενος των αλληλοεπιδρώμενων, που στα λόγια αθωώνει, και στις πράξεις βιαιοπραγεί. Θα ‘σαι του λαϊκισμού και ο/η δημαγωγός της προπαγάνδας για την εκμετάλλευση του λαού, είναι ο λαϊκισμός με την προπαγάνδα, για να γίνεται αυτό που δεν είναι ποτέ… μαζί με τους άλλους.

Οι βασικοί συντελεστές είναι οι προθέσεις της διαυγούς επινόησης, για ό,τι θα αναρτηθεί θα αποτελεί την υλοποίηση, το οποίο θα στοχεύει ενάντια για την αντιδραστικότητα του οπισθοδρομικού, της αρπαγμένης μαριονέτας, το νευρόσπαστο του υποχείριου. Και τοιουτοτρόπως … θα νιώθεις πάντα ο μοναδικός ή πάντα ο καλύτερος, αν θες είσαι από εμάς πάντα, πώς όμως;

Έχει πολλές ελευθεριακές δεξιές, έχει και άλλες όπως η Υπερεθνική ένωση (Supranational union) ή Ευρωπαϊκή Ένωση -συμβολικό όνομα, ποιός είν’ αυτός;- και η προσαρμοσμένη κεντροαριστερά.

Έχει και το δόγμα… τα δόγματα, στις μετρημένες δογματικές δεξιές του φιλελευθερισμού με πολλές παραλλαγές. Είμαστε ενωμένοι, αυτό από τον ριζοσπαστισμό του κέντρου… το ριζοσπαστικό κέντρο ή “Radical centrism” για τον ακτιβισμό, μετά στα πιο χαλαρά, στο κέντρο του φιλελευθερισμού, Liberalism, Ordoliberalism, Progressive conservatism, Progressivism, Neoliberalism…

Το μοναδικό, το ανώτερο, ποιοτικά με το δεξί των κοσμικών, είμαστε ενωμένοι… κοινοβουλευτική δημοκρατία, δεν είναι το μεγάλο, με το δεξί για Republic (Plato), Plato’s political philosophy, είναι οι αντίπαλοι της ίδιας μεριάς… Aristotle – Political (Empire). Mary Shelley, Frankenstein and politics.