Types of Liberalism. Άρθρο… κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ο φασισμός, η τρομακτική ερμηνεία που επιβάλλει τις ποινές της θανάτωσης… (το τρίτο επεισόδιο)

Άρθρο του Σωτήρη Τσατταλιού. Επιμέλεια με τον προορισμό στη μελέτη του Σωτήρη Τσατταλιού  

 

 

Ο φιλελευθερισμός είναι η επιθυμία, η νοοτροπία για την καλή ζωή της αντιτρομοκρατίας, είναι ο κόσμος της εκπλήρωσης των ατομικών, και των συλλογικών δικαιωμάτων, είναι ο κόσμος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, είναι ο κόσμος για κοινωνική δικαιοσύνη, το κίνητρο της έμπνευσης, ζωή. Χωρίς την προδοσία… Έχει πολλές συντασσόμενες δεξιές παρατάξεις, οι προοδευτικοί, οι συντηρητικοί, με τους λόγους και τους τρόπους που δεν μας τρομοκρατούν, θα ‘ναι η δημοκρατία ενάντια στον καπιταλισμό, με τους λόγους και τους τρόπους στη δεξιά φιλελεύθερη (liberalism) ιδεολογία όπως στο Νεοφιλελευθερισμό (Neoliberalismus) ως κεντρώος, είναι και με τον συμβιβασμό των φιλελεύθερων με άλλη έννοια όχι απλά ως κεντρώος, όπως ο Ludwig Erhard ήταν γνωστός Ορδοφιλελεύθερος (Ordoliberalism).

Όπως οι νεοσυντηρητικοί των φιλελεύθερων, είναι των συμβιβαστικών, είναι μακριά από τις ακραίες θέσεις της ριζοσπαστικής δεξιάς -ο αδιάλλακτος ριζοσπαστισμός δεν είναι φιλικά διακείμενος- είναι της ριζοσπαστικής δεξιάς με κοινωνικές ελευθερίες και δικαιώματα… Ποτέ στην ακροδεξιά (ο νεοφασισμός του συντηρητισμού) του πολιτικού φάσματος αριστεράς-δεξιάς, και δεν είναι γραμμική κατεύθυνση ώστε να παίζουν τα χέρια των ιδεωδών. Στη δημοκρατία τα πρόσωπα είναι ελεύθερα δίχως τους περιορισμούς, με την προϋπόθεση οι ελευθερίες να πραγματοποιηθούν σε όλους, από όλους, σε όλους τους πολίτες, από όλους τους πολίτες. Όπως έχει και πολλές δεξιές ο δεξιός-ελευθερισμός (Right-libertarianism) ή στο “Laissez-faire” και οικονομικές πολιτικές στο laissez-faire, -όπως και ο αριστερός-ελευθεριακός- το Laissez-faire που θα ‘ναι και το μέγιστο της μη κυβερνητικής παρέμβασης ή το ελάχιστο, στην ελευθερία της διακυβέρνησης. (Open border: Ορισμένες ομάδες που θεωρούνται δεξιές στο Libertarianism υποστηρίζουν και αυτοί την απεριόριστη μετανάστευση, και το άλλο είναι το Liberal Alliance – Denmark.)
Ο συντηρητικός στα τρέχοντα θέματα υπολογίζει τις κινήσεις του… Δεν εναντιολογεί από υποχρέωση για τις ακόλουθες αλλαγές και τους θεσμούς ή τους ηθικούς κανόνες… λαμβάνοντας τις αποφάσεις και επικυρώνοντας τα ενδεδειγμένα, τα συνταιριασμένα, και το ακόλουθο νομοσχέδιο γίνεται θεσμικό της καινοτομίας, με τον βαθμιαίο τρόπο και όχι με τον ραγδαίο τρόπο. Πάντα, όσο μπορούμε για το καλύτερο. Είναι ο απρόβλεπτος κόσμος, και η φρόνηση θα ‘ναι πάντα συλλογική για τον κόσμο, εκτιμώντας τα συνειδητά και τα ασυνείδητα. Και το παλιό σε καινούριες κατευθύνσεις όσων ταξιδεύουν μαζί με την πράξη, τους αξεπέραστους και τον ορίζοντά τους…

Mary Wollstonecraft, η Wollstonecraft στη Γαλλία συνδέθηκε κυρίως με τους Girondins. Ένα από τα πρώτα έργα της

είναι το «A Vindication of the Rights of Men» και το «A Vindication of the Rights of Woman». Traditionalist conservatism: Ο παραδοσιακός συντηρητισμός βασίζεται στις πολιτικές απόψεις του Αριστοτέλη και του Edmund Burke, όπως και Traditionalist conservatism in the United States. (Alexander Hamilton στο Federalist Party, Fisher Ames – ο ορθός λόγος, Francis Dana, Israel Thorndike – εγκαινίασε τη Βιομηχανική Επανάσταση, Theophilus Parsons, John Lowell, και οι πολλές αλλαγές του George Washington.) Ο σύγχρονος συντηρητικός φιλελευθερισμός (Conservative liberalism), είναι ο Edmund Burke και ο Alexis de Tocqueville στο «Party of Order». Samuel Johnson: Ήταν ένας αφοσιωμένος Anglicanism, με δέσμευση στο Tory. Όπως ο William Pitt the Younger, συχνά αναφέρεται ως Τόρις (Tories (British political party), ή «νέος Τόρις», αυτοαποκαλούσε τον εαυτό του «ανεξάρτητο Whig» (Whigs (British political party) ο William Pitt the Younger είχε ομοφυλοφιλικές τάσεις, είναι προορισμένη για τους ανθρώπους. Rockingham Whigs, του 18ου αιώνα ήταν μια φατρία των Whigs με επικεφαλής τον Charles Watson-Wentworth, 2nd Marquess of Rockingham, ο Whig, και την επιρροή του Whig, Edmund Burke. Και μετά οι Whigs (Foxite) του Charles James Fox…

 

 

 

Επιμέλεια με τον προορισμό στη μελέτη. Οι αναφορές των γεγονότων με υποσημειώσεις…

(Τα ευρήματα είναι από την επίσημη Wikipedia της εποχής και αργότερα από βιβλία.)

 

 

 

 

 

 

Στην εξάπλωση στο παλιό, στο νέο, η μοναρχία, πάει σε σύνταγμα, οι μεγάλες έννοιες του φιλελευθερισμού. Republic (Plato). Plato’s political philosophy. Στην εξάπλωση στο παλιό, στο νέο, είναι οι μεγαλύτερες ξεχωριστές έννοιες του φιλελευθερισμού. Politics, Aristotle – Political, Empire. Mary Wollstonecraft. Mary Shelley, Frankenstein and politics. Mary Shelley and the Rights of the Child: Political Philosophy in ‘Frankenstein’ – Eileen Hunt Botting. Leo Strauss: Μια νέα διαφώτιση του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Στην εξάπλωση, στο νέο, European Union – Robert Schuman. Και Laissez-faire… International Alliance of Libertarian Parties, List of state parties of the Libertarian Party (United States). Ο αδελφός με “New Left” απομακρυνόμενη από την παραδοσιακή της παραδοσιοκρατίας της “Left-wing politics”. Και Laissez-faire… International Alliance of Libertarian Parties, List of state parties of the Libertarian Party (United States).

 

 

 

 

Centre-right politics:

 

Αυτές οι ιδεολογικές παρατάξεις έρχονται σε αντίθεση με τις ακροδεξιές πολιτικές και τον δεξιό λαϊκισμό. O Benjamin Disraeli προσπάθησε να αντιμετωπίσει τα κοινωνικά προβλήματα που επηρεάζουν την εργατική τάξη λόγω έλλειψης βοήθειας από την οικονομία laissez-faire και διαμόρφωσε τον συντηρητισμό του ενός έθνους που ισχυριζόταν ότι η έλλειψη βοήθειας για τα κατώτερα στρώματα είχε διχάσει τη βρετανική κοινωνία σε δύο έθνη – τους πλούσιους και τους φτωχούς ως αποτέλεσμα της ασυγκράτητης ιδιωτικής επιχείρησης, ισχυρίστηκε ότι προσπαθούσε να καταρρεύσει.

 

Louis Philippe I:

 

Έζησε το υπόλοιπο της ζωής του εξόριστος στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι υποστηρικτές του ήταν γνωστοί στο “Orléanist” (μεταξύ του κεντροαριστερού του Adolphe Thiers και του κεντροδεξιού του François Guizot, Louis Philippe έδειξε ότι ήταν πιο ευθυγραμμισμένος με τον Guizot) σε αντίθεση με τους “Legitimists” (και οι ταραχές της 6ης Φεβρουαρίου 1934) που υποστήριζαν την κύρια γραμμή του Οίκου των Βουρβόνων, και “Bonapartism”, που υποστήριζαν την οικογένεια Βοναπάρτη, η οποία περιλαμβάνει (αλλά δεν περιορίζεται σε) Ναπολέοντα Α’ και τον Ναπολέοντα Γ’ .

 

Resistance Party (France) ή Κόμμα Αντίστασης:

 

Το κόμμα υποστήριξε ορισμένα προοδευτικά μέτρα, όπως ο σχολικός νόμος του 1833, ο οποίος καθιέρωσε δωρεάν δημόσια εκπαίδευση για τους φτωχούς. Με François Guizot,

 

Casimir Pierre Périer:

 

Ως υπουργός, ο Perier αρνήθηκε να συρθεί σε ένοπλη επέμβαση υπέρ της επαναστατικής κυβέρνησης της Βαρσοβίας, αλλά η πολιτική του για ειρήνη δεν απέκλειε ενεργητικές διαδηλώσεις για την υποστήριξη των γαλλικών συμφερόντων.

 

Green conservatism:

 

Με τον Edmund Burke, στο Reflections on the Revolution in France, να λέει:

«The earth, the kind and equal mother of all ought not to be monopolised to foster the pride and luxury of any men».

 

Μετάφραση:

«Η γη, το είδος και η ισότιμη μητέρα όλων δεν πρέπει να μονοπωλείται για να καλλιεργήσει την υπερηφάνεια και την πολυτέλεια κανενός άνδρα».

 

«I believe in the acceptance of personal responsibility, freedom of choice, and the British Empire, which took freedom and the rule of law to countries which would never have known it otherwise». Margaret Thatcher

 

Μετάφραση:

«Πιστεύω στην αποδοχή της προσωπικής ευθύνης, της ελευθερίας της επιλογής και της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, η οποία μετέφερε την ελευθερία και το κράτος δικαίου σε χώρες που ποτέ δεν θα το γνώριζαν διαφορετικά». Margaret Thatcher

 

«Strengthen the female mind by enlarging it, and there will be an end to blind obedience». Mary Wollstonecraft

 

Μετάφραση:

«Ενισχύστε το γυναικείο μυαλό διευρύνοντάς το, και θα υπάρξει ένα τέλος στην τυφλή υπακοή». Mary Wollstonecraft

 

«I am older than dirt and have more scars than Frankenstein». John McCain

 

Μετάφραση:

«Είμαι μεγαλύτερος από τη βρωμιά και έχω περισσότερες ουλές από τον Φρανκενστάιν». John McCain

 

Liberalism in the United Kingdom:

 

Και τον Classical liberalism του Conservative Party (UK) που υιοθετήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από την αείμνηστη πρώην πρωθυπουργό Margaret Thatcher της οποίας οι θεμελιώδεις αλλαγές στην πολιτική του κόμματος το ευθυγράμμισαν με τον Classical liberalism με τη δέσμευσή του για χαμηλή φορολογία και οικονομική απορρύθμιση. Στην ομιλία του στη διάσκεψη του κόμματος το 2006, ο David Cameron περιέγραψε το κόμμα ως «Liberal conservatism» κόμμα και σε μια ομιλία του στο Μπαθ την Πέμπτη 22 Μαρτίου 2007 περιέγραψε τον εαυτό του ως «Liberal conservatism».

 

«The insight that peace is the end of war, and that therefore a war is the preparation for peace, is at least as old as Aristotle, and the pretense that the aim of an armament race is to guard the peace is even older, namely as old as the discovery of propaganda lies». Hannah Arendt

 

Μετάφραση:

«Η αντίληψη ότι η ειρήνη είναι το τέλος του πολέμου, και ότι επομένως ο πόλεμος είναι η προετοιμασία για την ειρήνη, είναι τουλάχιστον τόσο παλιά όσο ο Αριστοτέλης, και η προσποίηση ότι ο στόχος ενός εξοπλιστικού αγώνα είναι η φύλαξη της ειρήνης είναι ακόμη πιο παλιά, δηλαδή όπως παλιά όσο κι αν βρίσκεται η ανακάλυψη της προπαγάνδας». Hannah Arendt

 

«Our tradition of political thought had its definite beginning in the teachings of Plato and Aristotle. I believe it came to a no less definite end in the theories of Karl Marx». Hannah Arendt

 

Μετάφραση:

«Η παράδοσή μας στην πολιτική σκέψη είχε την οριστική της αρχή στις διδασκαλίες του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Πιστεύω ότι έφτασε σε ένα όχι λιγότερο σαφές τέλος στις θεωρίες του Καρλ Μαρξ». Hannah Arendt

 

 

 

 

Antonia Grunenberg:

Είναι Γερμανίδα πολιτικός επιστήμονας, ερευνήτρια του (ολοκληρωτισμού (το δουλικό ανελεύθερο του πνεύματος) όπως για την αξιολόγηση της δικτατορίας του SED (Sozialistische Einheitspartei Deutschlands), και ειδικός στην πολιτική σκέψη της Hannah Arendt.

 

Antifa (Germany):

Γράφοντας το 1993 η Antonia Grunenberg, περιέγραψε τον «αντιφασισμό» ως έναν «περίεργο όρο, που εκφράζει αντίθεση σε κάτι, αλλά όχι στην πολιτική έννοια» και επισημαίνει ότι ενώ όλοι οι δημοκράτες είναι κατά του φασισμού, δεν είναι όλοι όσοι είναι κατά του φασισμού δημοκράτες. Με αυτή την έννοια, η Grunenberg υποστηρίζει ότι ο όρος συσκοτίζει τη διαφορά μεταξύ δημοκρατών και μη δημοκρατών. Πολλές σύγχρονες ομάδες antifa περιλαμβάνουν την κατανόησή τους για διάφορες μορφές καταπίεσης ή γενικά και χαλαρά καθορισμένα θέματα όπως η ομοφοβία, ο ρατσισμός, ο σεξισμός και ο πόλεμος στην κατανόησή τους για τον φασισμό. Συχνά, τα εταιρικά συμφέροντα, η κυβέρνηση και ιδιαίτερα η αστυνομία και ο στρατός περιλαμβάνονται επίσης στην κατανόησή τους για τον φασισμό. Στα γερμανικά, ο αντιφασισμός χρησιμοποιείται συχνά εναλλακτικά. Σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα και τον πολιτικό του CDU (Christian Democratic Union of Germany ή CDU/CSU – “Centre-right politics”, με Young Union ή Junge Union Deutschlands (Young Union of Germany) – Tim Peters (political scientist), η χρήση του όρου αντιφασισμός στη σύγχρονη Γερμανία περιορίζεται κυρίως στην ακροαριστερά, ενώ ο όρος και η ιδεολογία αντιμετωπίζονται με κριτική από πολλούς.

 

 

 

 

Right Socialist Party of Japan:

Το Δεξί Σοσιαλιστικό Κόμμα ήταν ένα κεντροαριστερό (Centre-left politics) σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.

 

Bourgeois socialism:

Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Glenn Greenwald έχει περιγράψει τους συντηρητικούς στην Presidency of Donald Trump (Alt-right – Εναλλακτική δεξιά) όπως ο Steve Bannon και ο παλαιοσυντηρητικός (Paleoconservatism) Tucker Carlson ως παραδείγματα των σύγχρονων δεξιών σοσιαλιστών. Αν και ξεχωριστός, ο δεξιός σοσιαλισμός (Right-wing socialism) χρησιμοποιείται επίσης πιο συχνά για να αναφέρεται σε μετριοπαθείς σοσιαλδημοκρατικές μορφές σοσιαλισμού σε αντίθεση με τον μαρξισμό-λενινισμό και άλλες πιο ριζοσπαστικές αριστερές εναλλακτικές (Alternative Left). (Paternalistic conservatism.)

 

Δημοκρατικός σοσιαλισμός:

Αντιθέτως σήμερα, με την άνοδο του νεοφιλελευθερισμού, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα μοιάζουν να κάνουν ξανά στροφή προς τα δεξιά, προς το ρεύμα του σοσιαλφιλελευθερισμού, σε μια προσπάθεια εξανθρωπισμού του νεοφιλελευθερισμού.

 

Wilhelm Hoegner:

Ενώ ήταν σοσιαλδημοκράτης, ο Hoegner δεν ήταν δόγμα… σοσιαλιστής και προτιμούσε πάντα μια κοινή λογική προσέγγιση της πολιτικής και της οικονομίας, παρά τις ριζοσπαστικές θεωρίες. Θεωρούσε ότι το να είναι σοσιαλδημοκράτης ήταν απολύτως συμβατό με τη χριστιανική ηθική και αξίες – ο σημαντικός παράγοντας στο παραδοσιακό συντηρητικό και καθολικό κρατίδιο της Βαυαρίας. Το βιβλίο του Hoegner Die verratene Republik (Η Προδομένη Δημοκρατία), που εκδόθηκε στο Μόναχο το 1979, περιέχει ένα αξιοσημείωτο κεφάλαιο με τίτλο «Η ενοχή των κομμουνιστών». Ο Hoegner κατηγορεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD) ότι έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην ανάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ. Ο δηλωμένος κύριος εχθρός των κομμουνιστών δεν ήταν ο Χίτλερ ή τα συντηρητικά κόμματα στη Γερμανία, αλλά το SPD, οι σοσιαλδημοκράτες, τους οποίους οι κομμουνιστές αποκαλούσαν «σοσιαλφασίστες». Ο Hoegner ισχυρίζεται ότι η πρόθεση των κομμουνιστών ήταν να φέρουν τον Χίτλερ στην εξουσία, οπότε θα γινόταν μια κομμουνιστική επανάσταση στη Γερμανία και θα εγκαθιδρυόταν μια κομμουνιστική δικτατορία. Ο Hoegner αναφέρει εκπληκτικούς ισχυρισμούς σε αυτό το κεφάλαιο· για παράδειγμα, ότι 500.000 κομμουνιστές είχαν ψηφίσει υπέρ του Χίτλερ στις εκλογές για την προεδρία του γερμανικού Ράιχ το 1932.

 

 

 

Μόνο στην έναρξη της επανάστασης.

 

 

 

Severo Moto Nsá:

Ηγέτης στο “Progress Party of Equatorial Guinea” Liberal democracy, Political position Centre-right, το Κόμμα της Προόδου της Ισημερινής Γουινέας. Ζει στην Ισπανία όπου έχει δημιουργήσει μια εξόριστη κυβέρνηση, προς ενόχληση του προέδρου Teodoro Obiang Nguema. Ο Severo Moto Nsá, φυλακίστηκε, διασύρθηκε, αλλά αργότερα αφέθηκε ελεύθερος στην εξορία, στις 4 Μαρτίου 2008 σε ένα αυτοκίνητο βρέθηκαν όπλα για να σταλούν στην Ισημερινή Γουινέα, ο Moto συνελήφθη για συμμετοχή σε αυτό.

 

Το 2008, επτά μέλη της PPGE συνελήφθησαν στο Malobo με την κατηγορία της κατοχής όπλων, ο Cruz Obiang Ebele βασανίστηκε εκεί από ξυλοδαρμούς και ηλεκτροσόκ, έτσι και οι Emiliano Esono Michá, Juan Ecomo Ndong, Gumersindo Ramírez Faustino, και Bonifacio Nguema Ndong – δικάστηκαν μαζί με τον Simon Mann, και ο γραμματέας του Severo Moto Nsá, Gerardo Angüe Mangue κρατούμενος συνείδησης, και πολιτικός κρατούμενος της Διεθνούς Αμνηστίας όπως όλοι.

 

 

 

Δεκεμβριανά: Άγγελος Έβερτ, που μετατάχθηκε στη νεοσυσταθείσα τότε “Αστυνομία Πόλεων” – Αθηνών, που έδωσε την εντολή των πυροβολισμών ενάντια στους διαδηλωτές στη Βουλή, κατ’ εντολή του Γεωργίου Παπανδρέου (Ένωσις Κέντρου). (Την περίοδο 1931-1936, το απεργιακό κίνημα… της μεγάλης οικονομικής κρίσης, για τη στάση πληρωμών, καταλήγουν σε αιματηρές διαδηλώσεις από την κυβέρνηση Μεταξά 12 νεκροί και πάνω από 200 τραυματίες. Ο Κώστας Θέος: Το Σεπτέμβρη του 1930 όταν οι Χαϊτάς, Ευτυχιάδης, Κολοζώφ και άλλα στελέχη του ΚΚΕ φυλακίστηκαν από την κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου -Αστυνομία Πόλεων- (Κόμμα Φιλελευθέρων (Ελλάδα) την ηγεσία του ΚΚΕ ανέλαβε η ομάδα των Σιάντου-Θέου, με γραμματέα τον Σιάντο. Τόντορ Ζίβκοφ ή «μπάι Τόσο», έγινε αρχηγός της αστυνομικής δύναμης. Μετά το θάνατο του Ιωσήφ Στάλιν ή «ο Μουστάκιας» δόθηκε έμφαση… από την άδεια χρήσης παραγωγής της Coca-Cola.)

Ανένδοτος Αγώνας: Κατά την περίοδο της προεκλογικής εκστρατείας καταγγέλλονται παρατυπίες από κρατικά όργανα υπέρ του κόμματος της ΕΡΕ. Την ημέρα των εκλογών στην ύπαιθρο παρατηρείται τρομοκρατία εναντίον στελεχών και ψηφοφόρων του Κέντρου και της Αριστεράς. Στα εκλογικά κέντρα που ψηφίζουν αστυνομικοί, στρατιωτικοί και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, η κατάσταση είναι απελπιστική. Επίσης, αναφέρονται ψηφίσαντες άνθρωποι ανύπαρκτοι ή αποθανόντες προ ετών. Επιπλέον, σημειώνονται διευθύνσεις ψηφοφόρων, όπου οι οικίες είναι ακατοίκητες. Παράλληλα θα προσπαθήσει ο Γεώργιος Παπανδρέου να αποφύγει να ταυτίσει με την αριστερά τον ανένδοτο ώστε να μην κατηγορηθεί για συνοδοιπορία.

Άρις Μπουλούκος: Μέσω του παλιού φίλου του πατέρα του, απόστρατου αντιστράτηγου Αλέξανδρου Χρηστέα (παλιό στέλεχος του ΙΔΕΑ “Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών” και κινηματίας του 1951), ο Μπουλούκος ήρθε σε επαφή με τον μετέπειτα «αόρατο δικτάτορα» Δημήτρη Ιωαννίδη, τότε στέλεχος των «νεοΙΔΕΑτών» αξιωματικών (οι οποίοι τότε έλεγχαν σε μεγάλο βαθμό τον Στρατό), στον οποίο εξέφρασε παράπονα για τις διώξεις που υφίσταντο οι «Γριβικοί» (από τον Γεώργιο Γρίβα (Διγενή) αξιωματικοί και ζήτησε την βοήθειά του. Ο Ιωαννίδης τον καθησύχασε και του είπε «είμαι και εγώ αντικαραμανλικός όπως εσύ» αλλά στη συνέχεια του εξήγησε ότι οι «νεοΙΔΕΑτες» προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην ΕΡΕ και τον Καραμανλή για να τοποθετούνται στις καλύτερες θέσεις, αλλά σκοπό έχουν την κατάληψη της εξουσίας και την διάλυση όλων των πολιτικών κομμάτων. Ο Ιωαννίδης σε εκείνη την φάση πράγματι βοήθησε τον Μπουλούκο και φρόντισε ώστε να σταματήσουν όλες οι έρευνες εις βάρος του, καθώς και να μετατεθεί στην Αθήνα. Χρόνια αργότερα, το 1973, ο Ιωαννίδης προσωπικά ξυλοκόπησε τον Μπουλούκο μέσα στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, λόγω της ενεργού συμμετοχής του στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, επίτιμος αντιστράτηγος του Στρατού Ξηράς. Ο Μπουλούκος όμως είναι κυρίως γνωστός για την προδικτατορική δράση του, όταν κατηγορήθηκε ως ο εμπνευστής και στρατιωτικός ηγέτης της υποτιθέμενης οργάνωσης ΑΣΠΙΔΑ, την οποία κατά το κατηγορητήριο είχαν δημιουργήσει αντιδεξιοί αξιωματικοί του Στρατού με πολιτικό καθοδηγητή τον Ανδρέα Παπανδρέου, με στόχο την ριζική αλλαγή της στρατιωτικοπολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα. Την διετία 1965-67 η «υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ» συγκλόνισε την Ελλάδα και αποτέλεσε βασικό στοιχείο της ανώμαλης περιόδου που οδήγησε στην επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών. Μεταπολιτευτικά, διατέλεσε βουλευτής Μεσσηνίας αρχικά με το ΠΑΣΟΚ και έπειτα με την Νέα Δημοκρατία, καθώς και πρόεδρος της Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων (ΕΒΟ) από το 1990 μέχρι το 1992, επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Γεώργιος Αθανασιάδης – Νόβας: Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας το 1926 με το κόμμα των Ελευθεροφρόνων του Ιωάννη Μεταξά. Συνέχισε να εκλέγεται βουλευτής από το 1932 έως το 1964 με το Προοδευτικό Κόμμα του Γεωργίου Καφαντάρη, με το κόμμα των Φιλελευθέρων και με την Ένωση Κέντρου. Στις 15 Ιουλίου 1965, μεσούσης της πολιτειακής κρίσης που προέκυψε κατά την λεγόμενη Αποστασία, όπου και ακολούθησε η γνωστή διαμάχη του Γεωργίου Παπανδρέου με τον Βασιλιά Κωνσταντίνο, όταν ο πρώτος επέμενε να αναλάβει το υπουργείο Άμυνας, παρά την διαφωνία του Βασιλιά, είτε επειδή ήθελε να ορίσει άτομο της εμπιστοσύνης του, είτε επειδή ο γιος του, Ανδρέας, φέρονταν αναμεμιγμένος στην υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, για την οποία η έρευνα δεν είχε ολοκληρωθεί.

Σχέδιο Ελικών: Ήταν, υποτίθεται, στρατηγικό συνωμοτικό σχέδιο δράσης καταρτισμένο από παπανδρεϊκούς αξιωματικούς που είχε στόχο την βίαιη κατάλυση των Αρχών του ελληνικού κράτους, τη σύλληψη ή δολοφονία πολιτικών προσώπων, ανωτάτων στρατιωτικών, ακόμα και του τότε Βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄ και την επιβολή φιλοσοβιετικής κομμουνιστικής δικτατορίας στην Ελλάδα. Το υποτιθέμενο σχέδιο ήταν από τα στηρίγματα της χουντικής προπαγάνδας την περίοδο 1967-1974, μαζί με την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ. Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας αποκαλύφθηκε ότι τέτοιο σχέδιο ουδέποτε υπήρξε, ο δε στρατιωτικός ανακριτής λοχαγός Νέττας που πρωταγωνίστησε στην «αποκάλυψη της παπανδρεϊκής συνωμοσίας» καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση για απάτη. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για υπόμνημα κάποιων στρατιωτικών στον Γεώργιο Παπανδρέου, που εξέφραζαν σ΄ αυτό τις ανησυχίες τους ως προς τις ακροδεξιές και αντιδημοκρατικές πεποιθήσεις κάποιων συναδέλφων τους που κατείχαν σοβαρές θέσεις. Είχε συνταχθεί το 1964, και δυστυχώς έμελλε να αποδειχθεί προφητικό, καθώς αρκετοί από τους κατονομαζόμενους ως ακροδεξιούς πράγματι εξελίχθηκαν σε πρωταγωνιστές της χούντας των συνταγματαρχών.

Υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ: Δύο εβδομάδες μετά τον ανασχηματισμό και την επιστροφή του Ανδρέα Παπανδρέου στην κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου ξέσπασε η “βόμβα” της υπόθεσης ΑΣΠΙΔΑ (Αξιωματικοί Σώσατε Πατρίδα, Ιδανικά, Δημοκρατία, Αξιοκρατία). Παράγοντες της Δεξιάς κατήγγειλαν ότι υπήρχε μέσα στο στρατό οργάνωση με τα αρχικά αυτά και με απόκλιση προς τα “αριστερά”, με πολιτικό αρχηγό το γιο του πρωθυπουργού. Από τα στοιχεία που αποκαλύφθηκαν αργότερα προέκυψε ότι ο Πέτρος Γαρουφαλιάς, ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας και ο στρατηγός Γεννηματάς είχαν ενημερωθεί για κάποιες “κινήσεις” για οργάνωση και “μυήσεις” σε ορισμένες στρατιωτικές μονάδες στην Κύπρο και στην Αθήνα, τουλάχιστον από τον Μάρτιο του 1965. Κάποια στιγμή ενημέρωσαν το βασιλιά, όχι όμως και τον πρωθυπουργό. Κεντρικό πρόσωπο στις κινήσεις αυτές παρουσιαζόταν ο λοχαγός Άρις Μπουλούκος, παλαιό μέλος της οργάνωσης Χ του Γρίβα, που είχε τοποθετηθεί στην ΚΥΠ, κατόπιν επιμονής του συμπατριώτη του υπουργού Εξωτερικών Σταύρου Κωστόπουλου, και είχε μετατεθεί στην Κύπρο, κατόπιν παρακλήσεως του ίδιου του Γρίβα.

Παναγιώτης Σφακιανάκης: Ήταν υποψήφιος και στις εκλογές του 1926 στο Λασίθι με την Ένωση Φιλελευθέρων, όπου έλαβε 1119 ψήφους, αλλά χωρίς να εκλεγεί. Στις 18 Μαΐου 1936 διορίστηκε υφυπουργός Γενικός Διοικητής Κρήτης στην κυβέρνηση του Μεταξά.

Γιώργος Κουρής: Η Αυριανή (εφημερίδα) ως επικοινωνιακά μέσα στήριξης στο ΠΑΣΟΚ, των σκληρών επιθέσεών της στον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, στην “Αποστασία του 1965” στήριξε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου. Κατά την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών κατηγορήθηκε ότι υποστήριζε τους δικτάτορες, με αντάλλαγμα την έγκριση και εκταμίευση δανείου 22 εκατομμυρίων δραχμών από την τότε χουντική διοίκηση της ΕΤΒΑ (Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως). Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δημιούργησε το “Κόμμα Νεοφιλελευθέρων” που εξέλεξε στις εκλογές του 1977 δυο βουλευτές, το καλοκαίρι του 1974, ο Κουρής συνεργάστηκε επιχειρηματικά με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στην δημιουργία της εταιρείας «Press Hellas»

 

 

 

Σωτήρης Χατζηγάκης:

Της Νέας Δημοκρατίας. Στις 14 Νοεμβρίου 2011 κατήγγειλε ότι στη Νέα Δημοκρατία υπάρχουν «ακροδεξιά σταγονίδια» που «κάτω από την ταμπέλα της λαϊκής δεξιάς επιχειρούν να αλλοιώσουν την ιδεολογική ταυτότητά της». Μετά τη δήλωσή του αυτή ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, τον διέγραψε από την κοινοβουλευτική ομάδα και τον παρέπεμψε στην επιτροπή δεοντολογίας για την οριστική διαγραφή του από μέλος του κόμματος. Την επομένη ο Χατζηγάκης διευκρίνισε ότι δεν αναφερόταν σε βουλευτές ή στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, αλλά σε συνεργάτες του Σαμαρά.

 

 

 

(Τα δήθεν ακροδεξιά… σταγονίδια Αθανάσιος Πλεύρης, Άδωνις Γεωργιάδης, Μάκης Βορίδης. Δίχως αλλαγή είναι κακό και επικίνδυνο.)

Στο κόμμα των ΑΝΕΛ ή (Νεολαία Ανεξαρτήτων Ελλήνων (Ν.Α.ΕΛ.) μετά, ψηφίστηκαν οι αλλαγές… και καθορίστηκε ο ιδεολογικός πολιτικός προσανατολισμός, πριν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ…

Παναγιώτης Σγουρίδης: Του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υφυπουργός στις κυβερνήσεις του Αλέξη Τσίπρα… τον αντικατέστησε η Μαρίνα Χρυσοβελώνη. Σήμερα είναι των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.

Κώστας Ζουράρις: Εξελέγη με το κόμμα των ΑΝΕΛ, και με το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πρώην μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος…

Ραχήλ Μακρή: Πρώην βουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της Λαϊκής Ενότητας, με την Πλεύση Ελευθερίας, και με τη συνεργασία του κόμματος, με το κόμμα Ελεύθεροι Άνθρωποι του Γιώργου Τράγκα.

Γιάννης Ν. Δημαράς: Μαζί με τον Βασίλη Οικονόμου -που ανακοινώθηκε η προσχώρησή του στη Νέα Δημοκρατία- το κόμμα Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών με τη συνεργασία των ΑΝΕΛ.

Τάκης Μπαλτάκος: Με ΑΝΕΛ, Εθνική Ενότητα, Νέα Δημοκρατία… Με τον πρώην βουλευτή των ΑΝΕΛ, Δημήτρη Καμμένο… το όνομα του κόμματος είναι Δύναμη Ελληνισμού.

 

 

 

Γεώργιος Α. Βλάχος: Η Καθημερινή, είναι εφημερίδα που για την περίοδο του εθνικού διχασμού υποστήριξε την Ηνωμένη Αντιπολίτευση του Γούναρη και το Λαϊκό Κόμμα του Π.Τσαλδάρη, και αργότερα τη δικτατορία του Μεταξά.

 

 

 

Παναγιώτης Δεμέστιχας, Γεώργιος Σπυρίδης, Γρηγόριος Παζιώνης, Γεώργιος Μπάκος, Σωτήριος Μουτούσης, Έκτωρ Τσιρονίκος, μαζί με τους Γερμανούς της Ναζιστικής Γερμανίας κατά την Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944.

Γιάννης Καλομοίρης: Η διοίκηση της Γ.Σ.Ε.Ε. υπό τον Καλομοίρη, μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα (Απρίλιος 1941), απέστειλε ευχαριστήριο τηλεγράφημα στον Χίτλερ, ύψωσε τη γερμανική σημαία στο κτίριο της Γ.Σ.Ε.Ε. και έστειλε τα συγχαρητήριά της στην κυβέρνηση Τσολάκογλου.

Γεώργιος Πούλος: Ενώ το 1935 ως αντισυνταγματάρχης συμμετείχε στο Βενιζελικό κίνημα… και ως αρχηγός του σωματείου “Εθνική Ένωσις Ελλάς” (ΕΕΕ) κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής της Ελλάδας ήταν συνεργάτης των Γερμανικών ναζιστικών δυνάμεων.

Ιωάννης Καραμάνος: Εξελέγη βουλευτής Λέσβου το 1936 με το Κόμμα Φιλελευθέρων (Κόμμα Φιλελευθέρων (Ελλάδα). Στην κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου (Γεώργιος Τσολάκογλου) διορίστηκε υπουργός Γεωργίας και Επισιτισμού από το 1941 έως το 1942.

Αναστάσιος Ταβουλάρης: Κατά την περίοδο της Ναζιστικής Κατοχής απέκτησε πολλές εξουσίες και φρόντισε να επανδρώσει την Ειδική Ασφάλεια με άτομα του υποκόσμου και κακοποιούς, οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν ως χωροφύλακες “άνευ θητείας”. Φανατικός φίλος των Γερμανών, ο Ταβουλάρης απολάμβανε της εμπιστοσύνης του αντιστράτηγου των Ες Ες και αρχηγού της Γερμανικής Αστυνομίας στην Ελλάδα, Βάλτερ Σιμάνα και του διοικητή της Υπηρεσίας Ασφάλειας (SIPO-SD), συνταγματάρχη Βάλτερ Μπλούμε. Στην κατοχική κυβέρνηση Λογοθετόπουλου ήταν υπουργός Εσωτερικών από τις 2 Δεκεμβρίου 1942 ως τις 7 Απριλίου 1943 και ξανά στην διορισμένη από τους Γερμανούς κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη από τις 7 Απριλίου 1943 έως τις 12 Οκτωβρίου 1944. Το 1932 με το Κόμμα Φιλελευθέρων. Το 1936 επανεκλέχθηκε βουλευτής με το κόμμα των Φιλελευθέρων.

Εμμανουήλ Λουλακάκης: Στην κατοχική κυβέρνηση του Λογοθετόπουλου παραιτήθηκε από Γενικός Διοικητής Κρήτης στις 26 Ιανουαρίου 1943. Συνελήφθη από τους Ναζί για την αντιστασιακή του δράση το φθινόπωρο του 1943 και καταδικάστηκε σε θάνατο από γερμανικό στρατοδικείο, όμως απελευθερώθηκε το 1944 και παραπέμφθηκε σε δικαστήριο δωσιλόγων, όπου αθωώθηκε, καθώς απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες, λόγω της εθνικής του δράσης.Πολιτικό κόμμα/Κίνημα, Δημοκρατική Ένωσις, Ένωσις Κέντρου, και με το Κόμμα Φιλελευθέρων.

Όπως… Ιωάννης Γρηγοράκης σε συνεργασία με το Κόμμα Φιλελευθέρων, όταν ήταν συνταγματάρχης, 1925 διορίστηκε υφυπουργός Συγκοινωνίας στην κυβέρνηση Πάγκαλου (Κυβέρνηση Θεόδωρου Πάγκαλου 1925). Υπήρξε επίσης υπουργός Εργασίας στην κατοχική κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη από τις 7 Απριλίου 1943 όπου και παραιτήθηκε στις 5 Ιουλίου του 1943.

Λεωνίδας Τσιριγώτης: Το 1935 και το 1936 με το Λαϊκό Κόμμα. Στην κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου διορίστηκε υφυπουργός…

Αντώνιος Λιβιεράτος: Επανεξελέγη βουλευτής Αττικοβοιωτίας με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1935… αλλά και συνεργάτης των Ναζί.

 

 

 

Κωνσταντίνος Καλκάνης:

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Πρέβεζας-Άρτας το 1926 με το Κόμμα Ελευθεροφρόνων. Μαχητικός αλλά μετριοπαθής απέναντι στους αντιπάλους του, αγωνίστηκε για την τήρηση των συνταγματικών αρχών και την υπεράσπιση των θεσμών. Ήταν υπέρμαχος της ελευθερίας του Τύπου, της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης, του δικαιώματος του συνδικαλισμού και της απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων. Στράφηκε κατά της δημιουργίας των τραστ και πρώτος αυτός έφερε στη Βουλή, ήδη από το 1927, το θέμα του “πόθεν έσχες”. Αντιστάθηκε σε κάθε εξωκοινοβουλευτική ενέργεια, με έντονη δράση κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Ιωάννη Μεταξά, ενώ ένθερμος, πάντα, υποστηρικτής της γαλήνευσης της χώρας, ζήτησε τη χορήγηση αμνηστίας για τους διωκόμενους αριστερούς πολίτες, όταν τότε ελάχιστοι τολμούσαν να αναφερθούν σε αυτό το θέμα. Ήταν μέλος του Λαϊκού Κόμματος (Λαϊκόν Κόμμα) σχεδόν από την ίδρυσή του από τον Δημήτριο Γούναρη έως τη διάλυσή του το 1958.

 

Ναπολέων Ζέρβας:

Ήταν Έλληνας στρατιωτικός, κινηματίας, ιδρυτής του ΕΔΕΣ (Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος (οι αντάρτικες ομάδες του ΕΔΕΣ) και πολιτικός. Ήταν μετά στο Κόμμα Φιλελευθέρων. Τον Μάρτιο του 1945 αποστρατεύεται με αίτησή του για να κατέλθει στην πολιτική και ιδρύει το κεντροδεξιό Εθνικό Κόμμα Ελλάδος ή Εθνικόν Κόμμα Ελλάδος.

 

 

 

Θεόδωρος Τουρκοβασίλης: Στην μακρόχρονη πολιτική του σταδιοδρομία συνεργάστηκε με διάφορους πολιτικούς ηγέτες, από τον Ιωάννη Μεταξά μέχρι τον Γεώργιο Παπανδρέου. Από νωρίς ασχολήθηκε με την πολιτική και πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής Αρκαδίας το 1920 με το Λαϊκό Κόμμα του Δημητρίου Γούναρη. Στη συνέχεια προσχώρησε στο Κόμμα των Ελευθεροφρόνων του Ιωάννη Μεταξά. Στις 29 Αυγούστου του 1940 ο Ιωάννης Μεταξάς διέταξε τη σύλληψη και την εξορία του Θ. Τουρκοβασίλη, όταν διαπιστώθηκε η συμμετοχή του σε συνωμοτική κίνηση ανατροπής του καθεστώτος. Το 1961 συνεργάστηκε με τον Γεώργιο Παπανδρέου (όπως και αρκετοί άλλοι αντικαραμανλικοί δεξιοί) και συμμετείχε στην ίδρυση της Ένωσης Κέντρου, αλλά απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής Αρκαδίας.

Φαίδων Γκιζίκης: Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα, κάλεσε σε διάσκεψη πολιτικούς της πριν την επιβολή της δικτατορίας, όπως τον

Παναγιώτη Κανελλόπουλο, τον Γεώργιο Μαύρο και τον Ευάγγελο Αβέρωφ, για να τους παραδώσει εν λευκώ την εξουσία. Εκεί συμφωνήθηκε η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

 

Πέτρος Γαρουφαλιάς: Υπήρξε στενός φίλος, συνεργάτης και βασικός χρηματοδότης του κουμπάρου του Γεωργίου Παπανδρέου, που τον είχε παντρέψει με τη χήρα του μεγαλοβιομήχανου Ιωάννη Φιξ. Μεταπολιτευτικά υπήρξε ηγέτης ακροδεξιού φιλοχουντικού κόμματος.

 

 

 

Ιωάννης Λαδάς: Κατηγορήθηκε για τον ξυλοδαρμό, εντός του γραφείου του, των δημοσιογράφων του περιοδικού

«Εικόνες» (ιδιοκτησίας της Ελένης Βλάχου) Κ. Ψύχα και Τάκη Λαμπρία οι οποίοι είχαν συλληφθεί με αφορμή ένα άρθρο τους στο περιοδικό σχετικά με την ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα.

 

Ενώ ο Σαλαζάρ (Αντόνιο ντι Ολιβέιρα Σαλαζάρ) ήταν πρωθυπουργός, η Αμάλια Ροντρίγκες (Amália Rodrigues) υποστήριζε οικονομικά το Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας. Παράλληλα, είχε περιστασιακά εκφράσει κάποιο θαυμασμό για τον ίδιο τον Σαλαζάρ και φέρεται ότι του έγραψε ερωτικές επιστολές όταν νοσηλεύτηκε το 1968.

Σπύρος Μελάς: Ξεκινώντας από σοσιαλιστής στα νιάτα του, θα περάσει μετά στο στρατόπεδο των αντιβενιζελικών, των βενιζελικών ύστερα και θα υποστηρίξει το μεταξικό καθεστώς. Το αποκορύφωμα όλων είναι η στάση του στην Κατοχή όταν σε ένα άρθρο του καλεί τον Ελληνικό λαό, να συνεργαστεί ειλικρινά και ενεργητικά με τον κατακτητή.

Ευάγγελος Γαρουφαλιάς: Το 1910 εξελέγη ξανά βουλευτής με το κόμμα του Γεωργίου Θεοτόκη και με το Κόμμα Φιλελευθέρων. Συνέχισε να εκλέγεται βουλευτής το 1915 με τον ενιαίο κυβερνητικό συνδυασμό και το 1920 με το Λαϊκό Κόμμα. Απέτυχε να επανεκλεγεί στις εκλογές του 1926 και του 1928 με το Κόμμα των Ελευθεροφρόνων.

Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος: Ήταν ότι ο ίδιος… ξυλοκόπησε κι βασάνισε συνάδελφούς του αξιωματικούς, όπως

ο στρατηγός Καλαμάκης (Παντελής Καλαμάκης είχε συνταχθεί με το αντιπραξικόπημα… Κωνσταντίνο Β΄ της Ελλάδας), ο ναύαρχος Εγκολφόπουλος, ο ηρωικός ταγματάρχης Σπύρος Μουστακλής – Σπύρος Μουστακλής ο ήρωας της δεξιάς, ανήκε στους άλλους- και ο Γιάννης Παπαδονικολάκης, ο Αλέξανδρος Παπαδόγγονας κ.α.

 

Νικόλαος Χατζηζήσης: Ο οποίος υπήρξε ηγετικό στέλεχος της χούντας των συνταγματαρχών και διατέλεσε διοικητής του ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου ξυλοκόπησε και βασάνισε αντιστασιακούς.

Ο ίδιος προσωπικά ξυλοκόπησε και βασάνισε εκατοντάδες πολίτες, ενώ δεν δίστασε να ξυλοκοπήσει και συναδέλφους του αξιωματικούς, και μεταξύ των οποίων τους Άρις Μπουλούκος, Σπύρο Μουστακλή (ο οποίος έμεινε παράλυτος από τα βασανιστήρια) Γιάννη Αλεξάκη, Αλέξανδρο Παπαδόγγονα, Παντελή Καλαμάκη, Μιχάλη Βαρδάνη, Δημήτρη Αποστολάκη κ.α. Ακόμη, ξυλοκόπησε άγρια τον κορυφαίο υπουργό Ευάγγελο Αβέρωφ, καθώς και τους φοιτητές Γιώργο Βερνίκο, Στέφανο Τζουμάκα κ.α. (Όπως o Διονύσης Μπουλούκος από την ΕΑΤ/ΕΣΑ.)

 

Γεώργιος Βαρβούτης: Εξελέγη πληρεξούσιος (βουλευτής) Κοζάνης για πρώτη φορά στις εκλογές του 1920 με τους ανεξάρτητους του Γεωργίου Μπούσιου (αντιβενιζελικός). Στη συνέχεια επανεξελέγη με το “Κόμμα Ελευθεροφρόνων” στις εκλογές του 1926 και με το “Κόμμα Φιλελευθέρων” στις εκλογές του 1932, του 1933 και του 1936.

Ιωάννης Πολίτης (υπουργός): Το 1936 επί κυβερνήσεως Ιωάννη Μεταξά ανέλαβε πληρεξούσιος υπουργός α΄ και τον ίδιο χρόνο τοποθετήθηκε πρέσβης στη Βιέννη και στη συνέχεια στη Στοκχόλμη (1938) στη Ρώμη (1940) όπου και παρέμεινε μέχρι την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου του 1940. Στη διάρκεια της παραμονής του στη Ρώμη ο Ιωάννης Πολίτης είχε αναπτύξει ένα ευρύτατο δίκτυο συλλογής πληροφοριών. Ο Ι. Πολίτης ήταν επίσης εκείνος που συνέταξε τη λεγόμενη “Λευκή Βίβλο” για τον πόλεμο του 1940. Στη συνέχεια μετά την απελευθέρωση υπήρξε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του Αγ. Φραγκίσκου, και διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών στην Κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη το 1945, (και για 2 μήνες) στην Κυβέρνηση του Δαμασκηνού το 1945. Στις επόμενες εκλογές εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών με το “κόμμα των Φιλελευθέρων” όπου και ανέλαβε για ένα μήνα υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, στην κυβέρνηση του Δ. Μαξίμου Εθνικής Οικονομίας και στην κυβέρνηση του Θ. Σοφούλη υφυπουργός και αργότερα υπουργός των Εξωτερικών.

 

 

 

Δεν σταματούν οι αποκαλύψεις για το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και σύμβουλο του υπουργού της Δικαιοσύνης, Πάνο Λάμπρου, ο οποίος φέρεται να κατονομάστηκε από τον Γιάννη Πανούση στην κατάθεσή του στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου ως ένα από τα πρόσωπα που σχετίζεται με τρομοκράτες. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Πανούσης παρέδωσε στην Εισαγγελέα, συνομιλίες μελών των “Πυρήνων της Φωτιάς” με πολιτικά στελέχη της Κουμουνδούρου.

Revolutionary Organization 17 November ή Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη: Ωστόσο, μετά τη σύλληψη 17Ν μελών, η μόνη σχέση μεταξύ της τρομοκρατικής οργάνωσης και του ΠΑΣΟΚ ήταν το γεγονός ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας ήταν μέλος του ΠΑΜΚ (Πανελλήνια Αγωνιστική Μαθητική Κίνηση, Πανελλήνιο Μαχητικό Κίνημα Μαθητών) η μαχητική οργάνωση μαθητών Λυκείου του ΠΑΣΟΚ) και θαυμαστής του Ανδρέα Παπανδρέου στα τέλη της εφηβείας του… για το “Σκάνδαλο Κοσκωτά”.

 

 

 

Βαρδής Βαρδινογιάννης: Τον Νοέμβριο του 1990 πραγματοποιήθηκε επίθεση με τρεις ρουκέτες εις βάρος του, από την τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη. Οι ρουκέτες βρήκαν στόχο το αυτοκίνητο που επέβαινε. Ο ίδιος, σε συνομιλία που είχε αμέσως μετά με τον στενό φίλο του Αντώνη Λιβάνη (τότε διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Ανδρέα Παπανδρέου) είπε ψύχραιμα: «..σούταρε πέναλτι ο Σαραβάκος και βρήκε το δοκάρι…».

 

 

 

 

Velvet Revolution:

 

Από τις 17 Νοεμβρίου 1989 στις διαδηλώσεις -Οι ιδρυτές του “Public Against Violence” περιλάμβαναν τον ηθοποιό Milan Kňažko, τον αντιφρονούντα Ján Budaj και τον κοινωνιολόγο Fedor Gál, ήταν ο καθολικός αντιφρονών Ján Čarnogurský, František Mikloško και Miroslav Kusy, Vladimír Mečiar, και ο πρώην ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος κατά την “Prague Spring” Alexander Dubček. Το “Civic Forum” με Václav Klaus και Václav Havel- από αντιφρονούντες εναντίον της κυβέρνησης στο τότε Κομμουνιστικό Κόμμα της Τσεχοσλοβακίας.

 

Τον Σεπτέμβριο του 2015, από συνομιλίες με τον Jens Stoltenberg, ο Andrej Babiš δήλωσε ότι «το ΝΑΤΟ δεν ενδιαφέρεται για πρόσφυγες, αν και η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, είναι η πύλη εισόδου στην Ευρώπη και οι λαθρέμποροι λειτουργούν στην τουρκική επικράτεια». Βγήκαν 23 Ιουνίου 2019, ξανά στους δρόμους για τα σχέδια της κυβέρνησης σε ένδειξη διαμαρτυρίας, θέλοντας να δείξουν φοβούμενοι… και ενάντια στην αντιδημοκρατική τους κυβέρνηση και εναντίον του ολοκληρωτισμού. Ο Andrej Babiš στο Communist Party of Slovakia, ο Andrej Babiš δήλωσε αλλαγή στο ANO 2011. Η πολιτική θέση στο ANO 2011… συζητείται μεταξύ πολιτικών και πολιτικών επιστημόνων. Οι δεξιοί πολιτικοί και οι ειδήμονες τοποθετούν… ANO 2011 στα αριστερά, ενώ οι πολιτικοί επιστήμονες το τοποθετούν ως επί το πλείστον στο κέντρο. Ο Andrej Babiš δήλωσε σε μια συνέντευξη ότι το ANO 2011 είναι “ένα δεξί κόμμα με κοινωνική ενσυναίσθηση”.

 

María Corina Machado:

Είναι ένας από τους ηγέτες διαμαρτυριών στο Come Venezuela «Vente Venezuela». Αντιτάσσεται στο καθεστώς του προέδρου της Βενεζουέλας Nicolás Maduro, για να αντιμετωπίσει τον Chavismo ( Hugo Chávez). Το 2014, ξεκίνησε μια σειρά διαμαρτυριών, κατά της αστικής βίας που είχαν σχεδόν 4.000 συλλήψεις και 43 θανάτους, απέναντι στη σκληρή αστυνομία της διαμαρτυρίας τους. «2014 Venezuelan protests».

 

Καζίμιες Μοτσάρσκι:

Συμμετείχε στην αντίσταση κατά των Ναζί εισβολέων με ηγετικό ρόλο, καθ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής της χώρας του (1939 – 1945). Διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέγερση του Γκέτο της Βαρσοβίας τον Απρίλιο του 1943, ως υπεύθυνος μέσων μαζικής επικοινωνίας (Τύπος, Ραδιόφωνο). Μετά την απελευθέρωση της Πολωνίας συνελήφθη από τις Σοβιετικές αρχές για αντικαθεστωτική δράση και φυλακίσθηκε επί 11 έτη, έως τις 24 Απριλίου 1956, ενώ η φήμη του αποκαταστάθηκε έξι μήνες αργότερα.

 

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε… οι πολιτικοί Yury Zacharanka – United Civic Party και Viktar Hanchar, Hienadź Karpienka, πιθανολογείται ότι απήχθησαν και δολοφονήθηκαν, κ.α. Αφού δεν ήταν όπως μας έλεγε… για τις δυτικές κυρώσεις και τον Αλεξάντερ Λουκασένκο που ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα, που επαίνεσε τον Αδόλφο Χίτλερ… το 1999 ο Λουκασένκο πρότεινε στον πρόεδρο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς να ενταχτεί στην Ένωση Ρωσίας και Λευκορωσίας…

 

Süleyman Demirel:

Στις 22 Μαρτίου 1963, ο φυλακισμένος πρώην πρόεδρος Celâl Bayar αφέθηκε ελεύθερος υπό όρους, προκαλώντας διαμαρτυρίες μπροστά στα κεντρικά γραφεία του Κόμματος Δικαιοσύνης. Ο Demirel, ο οποίος ήταν στο εκτελεστικό συμβούλιο του Κόμματος Δικαιοσύνης, στη συνέχεια παραιτήθηκε από τη θέση του, ισχυριζόμενος ότι δεν θα υπήρχε δημοκρατία σε αυτή τη χώρα. Παραιτήθηκε μετά το στρατιωτικό μνημόνιο της 12ης Μαρτίου 1971, που είχε προκληθεί από μια διαφωνία μεταξύ κυβέρνησης και στρατού για την Κυπριακή διαμάχη, μια κλιμάκωση της έντασης με την Ελλάδα και την αυξανόμενη πολιτική βία. Κατηγορήθηκε επίσης για παρέκκλιση από τις αρχές του Mustafa Kemal Atatürk, τις οποίες αρνήθηκε. Η πρωθυπουργία του έληξε μετά το τουρκικό πραξικόπημα του 1971 (1971 Turkish military memorandum) -τα σπίτια των καθηγητών πανεπιστημίου που επικρίνουν την κυβέρνηση βομβαρδίστηκαν από νεοφασίστες αγωνιστές- μετά τον ξαφνικό θάνατο του εν ενεργεία Προέδρου Turgut Özal.

 

Turgut Özal:

Επέζησε από απόπειρα δολοφονίας κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου του κόμματος το 1988. Η εξωτερική πολιτική του Özal επικεντρώθηκε στην αποτροπή του πολέμου με την Ελλάδα μετά το περιστατικό Σιμσεκ και επέτρεψε προσωρινά στους Βούλγαρους Τούρκους να μεταναστεύσουν στην Τουρκία. Για τον θάνατό του, θάνατος ή δολοφονία;…

 

 

 

Τούρκος δημοσιογράφος και αναλυτής Μουσταφά Ιλκέρ Γιουτζέλ…

Youth Union of Turkey: Kemalism, Αντισιωνισμός, αντιτίθεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και έχει στενό δεσμό με το Patriotic Party (Turkey)… Μια δήλωση λέγοντας: «Οι σάκοι που βάλαμε πάνω από τους Αμερικανούς στρατιώτες είναι για τα έθνη της Παλαιστίνης στη Συρία». Uğur Aytaç δήλωσε για τη βίαιη επίθεση: “Περήφανος που κρατήθηκα για τέτοιο λόγο”. Φώναζαν «Η Παλαιστίνη δεν είναι μόνη στα εγκλήματα κατά του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών». Τα επόμενα χρόνια παρακολούθησε τη τεχνική που αντιτίθεται σε αυτό που αποκαλεί «αμερικανικό ιμπεριαλισμό».

Τον Νοέμβριο του 2016, ο Naftali Bennett είπε ότι η εκλογή του Donald Trump ως Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών του έδωσε ελπίδα ότι η λύση των δύο κρατών δεν θα θεωρείται πλέον βιώσιμη, υποστηρίζοντας: «Η εποχή του παλαιστινιακού κράτους έχει τελειώσει».