Τ’ ασύρματα των ευρυζωνικών

 

 

Ρυμουλκώ τον δρόμο, στον αυτόνομο κόμβο,

τα τροχοφόρα στην μπασιά, στον τεράστιο βόμβο,

το απόκτημα ν’ ανιχνεύουν, τους εφιάλτες ν’ αλαργεύουν,

τ’ ασύρματα των ευρυζωνικών θα νυχτερεύουν,

αφήνοντας τη ζεύξη, τον μπούσουλα να επιλέξει,

ανάμεσα στα εμβληματικά, στα επιγραμματικά να ξεμπλέξει.

Εγκλωβισμένοι στους κακότυχους δρόμους,

τώρα θ’ αποσυρόμαστε με τους ταχυδρόμους,

γιατί τραβάει ο σατανάς… το ζόρι του αζωικό,

και ο σκονοδιάβολος κυνηγός στο κυνηγητό,

και εμείς στις ροκιές, ξεχειμωνιάζουμε στα ξενυχτάδικα,

οι ανάσκητοι της ακολουθίας τους, στα μουσικά σιδεράδικα.

Όλοι στα πραματευτάδικα, με Τζαζ, Μπλουζ, Χιπ χοπ, Ποπ μουσική,

και ο άμουσος, ο άφατος… θα ‘ναι η πρεμιέρα αιτητική,

ενώ οι πόρπες θα ‘ναι κολποκοιλιακές ανάμεσα στη διάσταση,

στις μαρμάρινες διασταυρώσεις η συμπαράσταση,

στα υποθαλάσσια οι κολποκοιλιακές των εγκοσμίων,

περιδιαβαίνοντας τους επίγειους των αισθητηρίων.

Ο θυμόσοφος λαϊκός, με τις επιγραφές δωρεάν,

απαρτμάν γίνεται, τους ταλαίπωρους ν’ ακολουθάν,

ο αρμόδιος του αρτοποιείου και των δεματίων,

βρίσκεται πάντοτε σιμά του κλιμακίου και των δημοσίων,

ο άυλος της ύλης με τους άμεμπτους αμαρτωλούς,

στις αδιάλειπτες κινήσεις της γης με τους άτακτους αγανούς.

 

Ποίημα του Σωτήρη Τσατταλιού.