Το απέραντο σώμα σου

 

 

Για να δηλώνει ανεπάρκεια…

θα σημάνει η νοσταλγία,

που σε άλλα χέρια καθυστερεί,

και στα μακάρια βράδια θα χαθεί,

και να ζητάνε πακέτα οι στιγμές

με ό,τι θέλουν στις αμμουδιές.

–

Εκτός του δρόμου,

στα μάτια μου βαλαντώνει,

και η σφοδρή ανασφάλεια

παντοτινά να βεβηλώνει,

της γυναίκας η αγάπη

πάντοτε θα σε ακεραιώνει.

–

Οι εναργείς με την αγάπη ξημερώνονται

και οι ομιχλώδεις σε μια καρδιά νυχτώνονται,

μια γραμμή να σκάβει τη γυροβολιά,

όταν τριγυρίζει να γλεντάει η αντηλιά,

αθέατη στα ουράνια να ξανοίγει,

για να σε πάρει αγκαλιά, να σε τυλίγει.

–

Το απέραντο σώμα σου

ο ρυθμός που ενσαρκώνει,

το πνεύμα σου αντιλαμβάνονται

παντοτινά να εμψυχώνει,

της γυναίκας η αγάπη

πάντοτε θα σε ακεραιώνει.

 

Ποίημα του Σωτήρη Τσατταλιού.