Τα πρότυπα μου αλλάξανε

 

 

Τα πρότυπα μου αλλάξανε

και τράβηξα νυστέρι,

όλα τα είδα μα ποτέ δεν έγινα

σαν το δικό σου το τεφτέρι,

το ρετουσάρισμα

στο τέλος της ημέρας,

γιατί δούλευε αδιάκοπα

ο δικός μας ο αέρας,

και της άγνωστης

επιτυχημένης χρονιάς,

της τρίτης μέρας

τα όργανα ν’ αγρυπνάς,

αν είσαι κάνε

την κατάλληλη εποχή,

να έρθει τελικά

η διακριτική αλλαγή.

–

Όσα και να είναι στα μάτια μου

θα κλείσουνε τα λόγια,

και θ’ ανοίξουνε του δρόμου οι νύχτες ολάκερες

και της μοναξιάς των ανερμάτιστων τα λόγια…

–

Την ημέρα που έμαθα

την ατμόσφαιρα του μήνα,

του Σεπτεμβρίου ήταν

για τη γλυκιά μας κασετίνα,

όπως κάνεις κέφι

τις εκτιμήσεις,

μάθαινε καλύτερα

τις νέες ερωτήσεις,

τη νέα μας απόφαση

χρόνια θα τηρούμε,

και την αλλαγή μας στα μούτρα σου

χρόνια να ζούμε,

σταθερότητα, απόφαση

και αφοσίωση σαν τα πρωτόνια,

τώρα να καίει η φλόγα…

όπως πριν από πολλά χρόνια,

δες τα δικά σου

και μη γέρνεις το βαλτονέρι,

πόσα λεφτά βγάζεις

και τράβηξες μαχαίρι.

–

Όσα και να είναι στα μάτια μου

θα κλείσουνε τα λόγια,

και θ’ ανοίξουνε του δρόμου οι νύχτες ολάκερες

και της μοναξιάς των ανερμάτιστων τα λόγια…

 

Ποίημα του Σωτήρη Τσατταλιού.