Τα παιδιά

 

Τα παιδιά… μιας κόρης γέννα,

βιώνουν μέσα στη σελήνη,

στις παγίδες αηδιασμένα,

στην ισχυρογνωμοσύνη,

τριγυρίζουν τρομαγμένα,

μέχρι σήμερα καμίνι,

των συγκρούσεων το κτήνος,

των λευκών σας ο μπαμπουίνος.

–

Λέγεται ο αναρμόδιος,

στις ελευθεροφροσύνες,

σαν να ήταν υποπόδιο,

λες για τις αλλοφροσύνες,

πλάτος για το ηλεκτρόδιο,

οι μεγαλορρημοσύνες,

το υπέροχο κομμάτι,

στον μαλάκα… καταπάτι.

 

Ποίημα του Σωτήρη Τσατταλιού.