Στην οργή του χάους τα σχοινιά

 

 

Απ’ την ορμή των ακροάσεων πετούν πτηνά

κοιτάξτε μακριά, σαν κουνιστά σχοινιά οι αστραπές

σαν χορδές, θεοί που παίζουν μουσική στους θεατές,

με δύναμη δίνουν τον ρυθμό τους, με απλοχεριά

της νύχτας κιμωλία σε όλη της την πλευρά,

βήματα στις εικόνες των ονείρων οι γραφές

απ’ την ορμή των ακροάσεων πετούν πτηνά,

κοιτάξτε μακριά, σαν κουνιστά σχοινιά οι αστραπές

μυστηριώδες φως, σκισμένος ουρανός να απαντά,

στους ανάποδους θεούς οι τυφλωμένοι στις βιτσιές

στα σχοινιά που κρέμονται, δεμένοι για τις εντολές

των δακτύλων τους κουνήματα, για ν’ ακροπατά,

απ’ την ορμή των ακροάσεων πετούν πτηνά.

 

–

 

Παίρνουν φωτιά στην οργή του χάους τα σχοινιά

να καταρρεύσουν των δαχτύλων τις εντολές,

καίγονται στ’ ουρανού την πυρκαγιά για αρετές

στην άκρη, στον δρόμο των δακρύων σαν αθρακιά,

καίγονται στο Kapp Putsch, Freikorps, Waldemar Pabst βαθιά,

ο Friedrich Ebert στο “Ebert–Groener pact”, W. Groener γραμμές,

παίρνουν φωτιά στην οργή του χάους τα σχοινιά

να καταρρεύσουν των δαχτύλων τις εντολές,

περνάν το “Abdication of Wilhelm II” τ’ αμυντικά

Manfred Gerlach, Joseph Wirth, κι άλλοι αγωνιστές

βλέπω Erich Mende, Thomas Dehler, τις αισθαντικές

κι εσύ αδερφέ τον Thomas Mann, λέω γι’ απαρνησιά,

παίρνουν φωτιά στην οργή του χάους τα σχοινιά.

 

Ποίημα του Σωτήρη Τσατταλιού.

 

Από το βιβλίο… Ο ανήλιαγος της πόλης.