Στην αναίμακτη ζωή σου

 

 

Ένα κοινό πλήθος, όνομα χαιρετώ,

με τον μαρκαδόρο θα στο πω,

ορθή κρίση του νήματος κατάρτι,

στην αγχίνοια αγωγιμότητα του αδραχτιού σου,

δε θα διασχίζει άλλο έτσι τις οδούς σου,

ορθή κρίση του νήματος κατάρτι,

στο δίκτυο του άξονα σ’ αγαπώ,

και στις οδούς σε χαιρετώ.

Στην αναίμακτη ζωή σου,

το περίσσιο της ψυχής σου,

κρατά, μια αχτίδα της στοργής,

τα ολάνοιχτα στον κόσμο τεφτέρια,

με τα γλυκά ταλαιπωρημένα χέρια,

κρατά, μια αχτίδα της στοργής,

λυγερή και όμορφη μες στη βροχή,

η ρέμβη που κυλά από το μάτι της χαραυγής.

 

 

Ποίημα του Σωτήρη Τσατταλιού.