Προσδιορισμένη μας ελπίδα

 

 

Προσδιορισμένη μας ελπίδα, έχεις πια γεράσει,
τυχαία έχεις χάσει, τις χαρές μες στο κυνήγι,
να φέρει βόλτα τις φοβέρες που ταράσσει,
να δέχεται τα πράγματα κενά σαν τα ξανοίγει.
–
Aβάκιο στο ζενίθ, ο αισθηματισμός ν’ αμβλύνει,
μολύνει μες στο άντρο του, φαιδρό που θ’ αργοσβήνει,
αβάκιο στο ζενίθ, να νιώσεις άσπιλε στη ζώνη,
αβάκιο στο ζενίθ, απελευθέρωσε ν’ αγριώνει.
–
Δηλώνει ποινικός, λεπιδωτός, αγκυλωτός,
τον λόγο υπερέντασης, στ’ αμόνι να οξύνω,
σημάδια χρόνια γδύνω, αναμένω ν’ αντιτείνω,
διά βίου θ’ αντιτείνω, κρίνω κι αλυσιδωτός.
–
Η εγκατάλειψη, στη μακρινή μας νοσταλγία,
στις κορυφές, τους πόθους μας ακούς φοβία,
να φέρει βόλτα τις φοβέρες που ταράσσει,
προσδιορισμένη μας ελπίδα, έχεις πια γεράσει.

 

Ποίημα του Σωτήρη Τσατταλιού.