Μέσα μου θαμπώνουν

 

 

Μέσα μου θαμπώνουν όλα,

θλιβερό να ξεκινάω

με τα χέρια μου ροβόλα,

τώρα τον σκοπό ζουλάω,

της ζωής μας τη γλαδιόλα

κάποιες ώρες να λυγάω,

βάρος λες της διαπνοής μου,

το χαράμι της αλκής μου.

–

Κοίταξα ψηλά στις μέρες,

χτίσαμε το κουαρτέτο,

έπεσε μες στις εσπέρες

σαν φωτιά για το πικέτο,

πελιδνό για τις πρεμιέρες

να τινάζεται σαν νέτο,

πάντα γνώριζες τα πάντα,

κρύφια για εμένα, γιάντα.

Ποίημα του Σωτήρη Τσατταλιού.