Η δημιουργία του ανθρώπου έστειλε την ψυχή της ικανοποίησης, για την υπενθύμιση της ελευθερίας…
Άρθρο του Σωτήρη Τσατταλιού
Η δημιουργία του ανθρώπου έστειλε την ψυχή της ικανοποίησης, για την υπενθύμιση της ελευθερίας, για να κινείται ελεύθερα, σκόπιμα/άσκοπα στα συναισθήματα, η καρδιά μας στο σώμα και το μυαλό και το βάρος στις κατάλληλες αποστολές σας στην αγαπητική αγκαλιά…
Για να φέρνουμε αναμεταξύ μας την ειρήνη και την αγάπη, στην περίοδο που θα δυσκολεύουν τις ηρεμίες της ζωής οι μιζέριες, που πρέπει ν’ αντιμετωπίζουμε αναμεταξύ μας. Ήταν η απελευθέρωση των εφαρμογών της ζωής, για να μας βοηθήσει ν’ αναπτυχθούμε και ν’ αλλάζει την προσέγγισή μας στις δύσκολες στιγμές και τους άλλους που θα εκτιμάτε. Έτσι θα βλέπω μόνο, τι μένει όταν θα φοβερίζουν την ψυχή σου, στη βούληση, στη θέληση… στη σύγκριση της ηρεμίας στον οποιοδήποτε από τους περισσότερους ειρηνοποιούς προς στον εαυτό σας και στον χρόνο του ύπνου. Θα ‘ναι η φωνή που θα επικοινωνεί με την αρμονία όταν δε θα έχεις το πνευματικό κατόρθωμα για τον εαυτό σου, έστω το πιο απλό, θα ‘ναι το σημάδι στον εαυτό σου. Στην αρχή θα φαίνεται της καλής χαράς σου, αλλά ίσως θα γυρίζει η θορυβώδης σύγχυση της δυσαρέσκειας.
Είναι το μεγαλύτερο δώρο τα όνειρα ως την απέραντη αναγνώριση, της εκπλήρωσης και της ματαίωσης, σαν να ψάχνεις το νόημα της κάθε λέξης, θα δεις ότι στο μισό απαύγασμα σε οδηγούν οι λέξεις. Να διδαχτείτε από τα διατηρημένα πάθη της ψυχής στη φιληδονία των ενεργειών της απεξάρτησης, και ακόμα μου συνεισφέρει ό,τι θα ονειρεύεσαι, για να βιώνουμε στο παρόν… απαλλάσσοντας τη βόλτα σου δίχως την υπονόμευση. Είναι πάντοτε μία από τις καλύτερες επιλογές, να μη μοιάζει η ζωή -διότι η ζωή δυστυχώς, είναι το σύνολο της ολοκληρίας- ακριβώς όπως την θέλετε. Να είστε ικανοποιημένοι με ένα άλλο όμορφο ζήτημα της εντρύφησης, και της εξάσκησης για το μεγαλύτερο δώρο στη χαρά κοιτάζοντας προς τα μέσα μας.
Στην αναλογία η απουσία των πράξεων στο στάδιο των χρόνων ηλικιακά, συνήθως οδηγεί στη διαταραχή της ευημερίας, η ψυχαναγκαστική φοβία όταν γίνεται αναπόφευκτη, συνήθως οδηγεί στην παραφροσύνη της αντίδρασης. Αυτές οι απουσίες συνήθως θα κλονίζουν τους χαρακτήρες με τον κάθε τρόπο, δίχως να είναι απαραίτητο στην παραστατική γλαφυρότητα του παρόντος. Από διακριτικές ευκαιρίες και ας είναι λίγο ανάμικτες, καθώς η προσωπικότητα δε θα χάνει το παρόν και το μέλλον με τις στιγμές του αρνητισμού στα κενά των πράξεων. Το αναπόφευκτο άγχος της πίεσης που μας δημιουργούν άλλοι, συνήθως οδηγεί στη δυσφορία της ψυχοπαθολογίας και το καλό θα ‘ναι στον αγχολυτικό. Όλα αυτά θα ‘ναι τα χαρακτηριστικά των ακούσιων ή των εκούσιων συμπεριφορών της ιδεοληψίας και του ψυχαναγκασμού, γι’ αυτό καλό θα ‘ναι να προσέχουμε, να φροντίζουμε, όσο θα μπορούμε την έννοια του φιλελευθερισμού στην ελευθερία των δικαιωμάτων, και των κοσμοπολιτών.
Πιθανόν, θα πρέπει να παγιώνουμε τις προτεραιότητες ισχυροποιώντας τους σκοπούς, στις επιθυμίες, στις ανησυχίες της
ζωής μας και των εντυπώσεων, των συγχωρέσεων και για τη σκέψη, στις λανθασμένες αντιπαλότητες, για το ήρεμο νεύρο της ζωντάνιας, της ενεργητικότητας, της ψυχραιμίας. Στο συνολικό επίπεδο για τον ερχομό της γαλήνης -της επαναφόρτισης- στο πνεύμα, στον διαλογισμό και στον οργανισμό, στους περίγυρους ή ακόμα και στις ψυχοσωματικές παθήσεις.
Ο ανεφοδιασμός της ψυχής αναπληρώνει αδιάκοπα την ελευθερία που θα συμπράττει στην κοντινή ανθρώπινη τάση, αποκαλύπτοντας τις αρθρώσεις της ανεξαρτησίας στη λευτεριά. Η ελευθερία έχει τη σημασία… κρατώντας το κεφάλι ψηλά, αν θα κοιτάζεις την καθυστερημένη δεοντολογία της καταστολής των ακατανόητων για την υποδούλωση, ν’ αναστατώνει την κοινή γνώμη, κυνηγώντας τη ρητορική μεταξύ των κοινοτήτων, τους σωστούς δημοσιογράφους στο δημόσιο αγαθό και της επαγγελματικής δεοντολογίας, στην κατακραυγή της αντιπαρατήρησης και της δικαιοσύνης. Τα συναισθήματα στην επίπονη υπενθύμιση στο σύνολο των ζωών, για τη σηματοδότηση στα χρόνια της στέρησης των καταπιεσμένων από τις συμμορίες… στην πολιτιστική υπηρεσία, για να βιώνουν τον σεβασμό στις αναμνήσεις.
Δίχως τον εφησυχασμό στις ημέρες της ευφορίας, ως την αγωνία της δυστυχούς διαγραφής λογοκρίνοντας τους ανθρώπους, από τη στιγμή της παράλογης εξάρτησης, και τόσα άλλα σχετικά με τους καλλιτέχνες. Αυτό το παράλογο μίσος θα κατασκευάζει τις ανεπίτρεπτες απειλές στις πλατφόρμες των επιθέσεων ως στις εκφράσεις. Δίχως να προμηθεύει το πρότυπο που θα κινδυνεύει από την κατάχρηση και τον σφετερισμό.
Από τον εκφοβισμό (μπούλινγκ) και τη σοβαρή θυματοποίηση, από την επιθετική αλλοίωση της εφηβείας ή της ενηλικίωσης, στις περιόδους της εξέλιξης στη συμμετοχή της ζωής στην ανθρωπιά, και με τη θετικότητα πάντοτε στη νίκη και στην ήττα της αναθεώρησης. Από την εξαιρετική ανθεκτική εξάπλωση, στη δική μας σύγχρονη ορολογία, ν’ αγνοεί τις φωνές της περιφρόνησης των ανέγνωρων, θα ‘ναι το σύνεργο που πρέπει να χρησιμοποιηθεί με την ισχύ. Η φτώχεια του μυαλού θα χλευάζει κακοποιώντας, -τη φτώχεια και καλή καρδιά, στη σημασία της- φέρνοντας τον πόνο, το άλγος της ζωής και ό,τι θα έχουμε επιθυμήσει στη σημασία της. Ο ανθρωποειδής που διαρκώς θα κατακρίνει θα κρίνεται, ο άνθρωπος θα μηδενίζει υπαρξιακά όσους θα τον εκμηδενίζουν… θα ‘ναι απλά σαν να μας δίνει το θέμα της εργασίας στο μηδέν, θα ‘ναι απλά το θέμα των ανώνυμων, για τους ανώνυμους.
Στη ζωή, περισσότερο εκπληρωμένοι θα είστε… γεμάτοι αφθονία, θα βελτιώσει το επίπεδο της εκπλήρωσης, και θα είστε ευχαριστημένοι με αυτό που θα είστε. Οι άλλοι επιτυχόντες θα κατορθώνουν καλύτερα τον θυμό της θυμηδίας, για τ’ ανέφικτα σημαντικά ζητήματα. Με τους επιβλαβείς αυτό το θέμα, θα μπορεί να έχει τους αντίκτυπους… με ό,τι θα έχουν στην αξία των ανθρώπων και της αυτοεκτίμησής τους, στο ταξίδι των τρόπων που ζεις στη ζωή σου. Νομίζω, θα ‘ναι το καλύτερο επίτευγμα της επιτυχίας στη ζωή σου, πάντα ο αδέσμευτος στις διαδικασίες τους.
