Εύκολη νιότη

 

 

Λάθη που πάντα μπορούσα να τα σταματήσω μπροστά μου,

νύχια που τώρα ισχύ, γδέρνουν για κάποιον σιμά μου.

–

Μάτια της μάνας τα χέρια ν’ αρπάζουν την πνοή που πονούσε,

νιώθουμε πρώτα γι’ αυτό, ξέσπα την άνοιξη ποιούσε.

–

Διάπλατο ήρθε στενό σ’ εκδοχές τις προτάσεις βροντάει,

όλα τα λάθη ξανά, σφάλμα για να συχωράει.

–

Ν’ αποφασίζουν εκείνοι σ’ εσένα καλή μου πλανάσαι,

θα τα περάσεις μπορείς, ώσπου πια να μη βρυχάσαι.

–

Τα ξωτικά που σε κοίταζαν ξωτικό μου θλιμμένα,

βγαίνει για ‘σένα ματιά, βλέμματος νύχια βγαλμένα.

–

Εύκολη νιότη που βρέθηκε δύναμη όλη δική της,

εύκολο πέρασμα βρες, όλα πια για την αβρή της.

 

Ποίημα του Σωτήρη Τσατταλιού.