Εκεί, στη συγκεκριμένη εκδήλωση

 

Άρθρο του Σωτήρη Τσατταλιού

 

 

Εκεί, στη συγκεκριμένη εκδήλωση είναι η φανέρωση των απαντήσεων, δίχως την επιλογή στις κατηγορίες, και μερικά διπλοφουρνιστά μπισκότα για τις συμβουλές από τις εμπειρίες της ικανοποίησης τους, είναι εκεί που κάποιοι προχωρώντας κατά πάνω σου, θα ζητάνε την εξομολόγηση ή θα σου λένε ό,τι είσαι το ανεπιθύμητο ον με τη σπουδαιοφανή έμφαση στο ύφος, δίχως να σε ξέρουνε ή δίχως να έχεις κάνει κάτι, γιατί είναι οι πρωταγωνιστές στην ταινία της φαντασιοπληξίας τους. Έτσι βοηθάνε τα προσωπικά βιβλία, με τους πλούσιους μπινέδες της ύβρης και της μπαγαμποντιάς, και τους φτωχούς τους στα μωσαϊκά αθέατα πορτρέτα. Να μην πεις τίποτα για αυτά τα σπάνια βιβλία με τα γουρλωτά μάτια -τι φωνάζεις μωρέ; Εντάξει… άμα θες μουρμούρισε για την ανώτερη βαθμίδα στην ταινία της αναβαθμίδας -τι φωνάζεις μωρέ; Σαν τη μελαχρινή Αλίκη, μπερδέψαμε τη μελαχρινή στις αλυσίδες και τσαντίστηκε, εντάξει, να, πάρε αυτή. Έλα, έλα να με χαϊδέψει, να κάψουμε τις τρίχες, έλα, έλα να πάρουμε σβάρνα τη φωτόλυση.

Mη μας λες ότι σε αλυσοδέσαμε κιόλας και είσαι στη δυστυχία, γιατί εμένα με πικραίνουν τα προσωπικά βραχιόλια της εισόδου και της αναγνώρισης των ψυχών, είναι εντελώς απαλλαγμένοι από τον κανόνα της μαρμελάδας προς την έκβαση. Όταν από την πρώτη κατεύθυνση θα συναντάει τις καλύτερες παρέες, με την πασαλειμμένη θετική συγκίνηση, έτσι μετά με το ταλέντο, με το απόλυτο στιλάκι έρχεται η πιο σημαντική κίνηση, αφού έχει μείνει η μισή στο πρόσωπο. Αποφεύγουν πάντοτε τέτοια αποτελέσματα, από τα τρυφερά μας χρόνια, πόσο τυχεροί είμαστε τελικά! Από την οπτική που ερωτεύομαι τη ζωή, μέσα στη νύχτα με την καινούργια πραγματικότητα, και έτσι μέσω της διαχείρισης οι ήχοι με τα μαργαριτάρια θα ηχογραφούνται παντοτινά στον ηχητικό κήπο.

Η αμφιβολία κάποιες φορές είναι άθικτες σελίδες ή και μαζί με τις εχέμυθες, άρα είναι ο ανούσιος τρόπος, όμως είναι άλλη μια επιτυχημένη μορφή, απ’ τους φλύαρους και καλά, όλως τυχαίως, το άπαξ λεγόμενον, άσχετο, σταματάω σταματάω, απ’ τους φλύαρους και καλά τους σωστούς ανθρώπους.

Ξέρω, ξέρω, πάλι αποφεύγεις να μου μιλήσεις, πάλι θέλεις να δικαιολογήσεις όσου ψεύτικα σου θύμωσαν, και για τις συνθήκες… Ξέρω, ξέρω, έτσι πρέπει να είναι, συμφωνώ, συμφωνώ, αλλά μόλις ακούω, ακούω… εντάξει, τα συγκεκριμένα ονόματα, ξέρω ότι πάλι θα κρύβεις τη λύπη σου, τουτέστιν, δηλονότι, δηλαδή αυτούς.

Πρόσεχε! Το κάθε πάθος σου, πού να το εκδηλώνεις; Γιατί θα σε κάνουν του νεροκαμένου οι νεροκαμένοι, θα σου δείξουν τις βρύσες αλλά το νερό δε θα έρχεται, για αυτόν τον λόγο ν’ απομαγνητίζεις τον εαυτό σου, και στους γρίφους τους να γίνεις το ποτάμι, και να γράψεις ότι στερούνται ή στερούν τ’ απαραίτητα…

Τους βλέπεις να μπαίνουν από την είσοδο, σαν τα μπιζέλια μόλις βγαίνουν από το τσόφλι τους και χύνονται κάτω κυλώντας στην επιφάνεια. Ξέρω, ξέρω, δε θα σκάσουν από τη στεναχώρια ρε φίλε, τα καλαμπόκια όταν σκάνε τρώγονται ρε φίλε, σιγά ρε φίλε, άντε τώρα να πέσει εκεί νερό, θα μας κάνουν τα φλαμίνγκα ρε φίλε, ρε φίλε, βλέπεις φοινικόπτερα στο ένα πόδι, λες και αυτοτιμωρούνται ρε φίλε, ρε φίλε, και έξω η τροφή από τον πάτο, θα είναι το θέμα στην ιχνηλάτηση. Ξέρω, ξέρω, κάπου είχε ανοίξει η αυλαία και ήταν ένα μόνο του ταξιδεύοντας πάνω σε ένα βόδι, από τη φλασιά των ειδήσεων, μάθαμε ότι εκεί, εκεί έγινε το επεισόδιο στην ενεργή καρτέλα των ειδήσεων, μάθαμε ότι εκεί τσατίστηκε το βόδι. Σε αυτή την προσπάθεια του νέου θέματος, για την επανεκκίνηση του αποτυπώματος στον διπλό ρόλο, της πιο σημαντικής σειράς με άλλα δεδομένα στους μηχανισμούς της προσαρμογής. Εκεί θα είναι και τα συγκεκριμένα φουσκωτά πρόσωπα, λένε ότι απαιτούν συνεχώς τις χειροπιαστές τρόμπες τους, γιατί έχουν την ίδια αμετάβλητη νοημοσύνη, όλα τα σκεπτόμενα τους είναι για τη γυμναστική. Έτσι ποζάρουν μπροστά στον κόσμο διαφημίζοντας βρακιά με σοκολάτα κρέμα, μην έχετε ποτέ την εμπιστοσύνη σας σε αυτά τα πράγματα ή τη σοκολάτα τους σε σπρέι.

Για τις μορφές που μπουσουλίζουν σε κάθε ευχάριστη στιγμή, και καταλήγουν στην κακή αδιέξοδη μεριά εγκλωβισμένοι, εκεί ως γνωστό θα συμβούν αναγκαστικά οι μεγαλύτερες πομπές, των παθητικών περιστάσεων στις ευρείες εκφωνήσεις. Ξέρετε εσείς, έχετε φάει με το κουτάλι τη σημερινή ανθρώπινη ποσότητα, και πρέπει με αυτόν τον τρόπο ν’ αρχίσουμε τις αφαιρέσεις στα σκότη των κακοτράχαλων τρόπων στα ενδότερα μας, γιατί μας στερούν το φως, ενώ στη διαχείριση των προσώπων θα έχει πάντοτε την ηλιοφάνεια. Και αφού καταφέρουν τους λόγους, ξαναρχίζουν εφαρμόζοντας τον νόμο των μετεωρολογικών σταθμών, για να υλοποιούνται οι πρωτοβουλίες της αράχνης στις αραχνιές. Αλλιώς, θα είναι στην παρασυρτική ροή του κύματος, για ν’ απομακρύνονται από τις διαταραχές της ψυχής, είναι της μεγάλης τάξης στους βαθμούς των άθλιων οι έρημοι για αυτά τα θέματα. Σαν να λέμε: Τον βασικό ρόλο για τον λίβα, και για τον ηγετικό ρόλο του σχεδίου ενάντια στην ισορροπία για τα ηλιοθερμικά συστήματα έπαιξαν οι άνεμοι του τύπου ευραπηλιώτη. Πάντοτε θα νιώθουν στα προκαταρκτικά τα πλεονεκτήματα όπως και στις ευχαριστίες μόνο ως καταναλωτές, όπως στις δοκιμασίες της συμμετοχής στην καταπόνηση, γράφοντας τον δεύτερο εφεδρικό τόμο με τις άνοστες τεχνητές μουχλιασμένες τσίχλες, που έχουν ξαφνικά το αναπάντεχο υποσύνολο.

Έτσι είναι αυτά τα θέματα, πώς είναι κάποιες φορές όταν μπαίνεις μέσα σε μια κλειστή εκδήλωση; Πρώτα σου έρχεται η μίξη των δυνατών ανέφικτων

αρωμάτων, μαζί με τη ζαλάδα, και μετά στον μπουφέ με τα ποτά. Αφού πρώτα βέβαια, έχεις αρπάξει τα χίλια βλέμματα, λες και σε έχουν στο τσεπάκι τους, έχεις ακούσει τ’ απίστευτα στην πλήρη σίγηση -γιατί βγήκες από το σπίτι; Γιατί; Σε χρειάζονται στα κλειστά… Ξέρεις, αυτός είναι ο κανόνας τους, ακόμα και το ντύσιμο στην έξοδο τους είναι όλη η ουσία τους, η σπουδαιότητα, ακόμα και ο χαβαλές των αστείων τους είναι για τον τόνο της ουσίας τους, γελώντας επιδεικτικά εις βάρος άλλων, μη νομίζεις ότι εσύ που γελάς θ’ απουσιάζεις, είναι συνειδητά “κιτς” στους κακόγουστους χαρακτήρες. Δίχως τους ύπουλους, τους βλαπτικούς εχθρούς, η ελευθερία απλώνεται ζωντανή, θα νιώθεις, θέλεις να νιώθεις τα πάντα, αλλιώς η ελευθερία απλώνεται ζωντανή, θα νιώθεις, αλλά δε θέλεις να νιώθεις τα πάντα, και δε θέλεις να νιώθεις πάντα. Οι πραγματικοί εχθροί με το νόημα του εχθρού δεν είναι όπως αρθρώνουν πολλοί επιτήδειοι για τους συμμετέχοντες τους στο κόλπο, είναι ενοχλητικοί, και δεν είναι της επιθυμίας μας, αν εσύ δηλώνεις ο ανίκανος ή βγάζεις τους κάλους στα αυλάκια του νου σου, τραβήξου στ’ ακατοίκητα βουνά σου, μακριά από τους ταπεινούς, έχουμε πολλά να ζήσουμε.