Antifa of liberalism… Είναι ένας ο δρόμος για τα δημιουργικά κοκτέιλ των διαδρομών, μαζί στις εκούσιες θελήσεις και της βουλησιαρχίας, στον φεμινισμό, στα δικαιώματα, στα δικαιώματα των γυναικών.

 

Άρθρο του Σωτήρη Τσατταλιού

 

 

Είναι ένας ο δρόμος για τα δημιουργικά κοκτέιλ των διαδρομών, στα βάθη της κάθε εποχής βγαίνοντας στην επιφάνεια, να μεταφέρονται όπως οι ήχοι του περιβάλλοντος, πάντοτε μες στα τοπία των διαφορετικών χρωμάτων που θα συνοδεύονται από τις προθέσεις μας, πάντοτε απολαυστικά στις προϋποθέσεις του συνόλου στο αρμονικό σώμα, γιατί τα ευμεγέθη ή τα πιο ευρέα μας έχουν άλλες προθέσεις, στις επιτεύξεις του ίδιου σκοπού.
Δεν πρέπει να είσαι ειρωνικά ο συγκριτικός στους πολιτισμούς, ταυτόχρονα σημαίνει ότι είσαι το αντίθετο με την ενεργοποίηση του καθρέφτη ή χωρίς… στην τόνωση της αηδίας των ξιπασμένων αυταρχικών της απολυταρχίας ή των αρπαγμένων, ίσως θα χρειαστεί η επιστήμη της ηλεκτροδότησης για να βλέπεις, και άλλες επιστήμες που χρειάζονται με βεβαιότητα. Πρέπει να είσαι ο συγκριτικός στα στοιχεία που φταίνε για ένα πολιτιστικό κράτος, το ήρεμο, το ταπεινό μυαλό, είναι πιο σκεπτόμενο, πιο εξεταστικό, όσο μπορείς ή σου αρέσει, αυτά είναι και από τους λόγιους των πολιτισμών μας, όλοι μαζί και όλες οι χώρες συνεισφέρανε για αυτό και για τις εξελίξεις. Ο αυταρχικός δε θα υπολογίζει τις διαφορετικές απόψεις, ή θα ενεργεί πάντοτε δίχως κανέναν κανόνα και θα ‘ναι στις επιλύσεις ο αδιάλλακτος της τζαναμπετιάς, ενώ πρέπει να συμβιβάζονται όλοι μαζί του και οι διαφορετικά ασυμβίβαστοι. Όπως φέρνει τη δυσλειτουργία η ανοργάνωτη συστηματική καχυποψία και χαλάει ψυχές αυτή η ανωμαλία, που είναι για κάθε κίνηση, όπως η κακοζηλία ακόμα και στις ανυποψίαστες ψυχές, δίχως να μπορούν παράλληλα να είναι λίγο πιο συγκεντρωμένοι ή μαζεμένοι, με το αποτέλεσμα να φέρνει τον φόβο και την καταστροφή… και ταυτόχρονα το κόλλημα με την τηλεκατευθυνόμενη λειτουργία.

Όπως η σωστή αντιπολίτευση είναι της μελέτης και εξετάζει τα συγκεντρωμένα στοιχεία, για τις καλύτερες εξελίξεις των θεμάτων, και να πάνε πιο σωστά ή να συμπληρώνει πάντοτε για τ’ απαραίτητα και για τ’ αφθονότερα των πολιτών, πάντοτε στο κέντρο αναλόγως τη δύναμη τους. Και έτσι προχωράνε πάντοτε φανερώνοντας το μοντέλο τους ή και τα συμπληρωματικά τους μες στις προδιαγραφές για τους πολίτες, μαζί και τα όνειρα τους. Έτσι φτάνουνε κερδίζοντας στο προσκήνιο με τη σειρά τους, δίχως να φωνάζουνε ότι πρέπει να φεύγουν όλοι οι άλλοι από τη μέση στις επιλογές των πολιτών, δίχως την όψη των πολιτικάντηδων για την καρέκλα οι πολιτικοί, γιατί είναι αναλόγως τη δύναμη τους και θ’ αντιστρέψει. Ο κάκιστος ή ο κακόψυχος του αξιώματος είναι ο χαμένος της ουσίας, ο δυσάρεστος της ανίχνευσης, είναι ο παραπλανητικός που θα διαφθείρει για τους εαυτούς του, είναι ο ελλειμματικός που θα ‘ναι πάντα με τις κρυμμένες προσωπικές συνθήκες της εγκυρότητας, έτσι το κύρος του γυρίζει μόνο για να επιβάλλει αφήνοντας τον κόσμο αδιαμόρφωτο.

Τονίζοντας και υπογραμμίζοντας τον αντιμιλιταρισμό αντίθετα σε κάθε είδος του μιλιταρισμού, δηλαδή της στρατοκρατίας οι άσημοι, του συντάγματος,

επικίνδυνα σημαδιακοί μέχρι τη σύγχρονη εποχή, και στην ενθύμηση να βλέπεις, ανυποχώρητα σταθερά στην ελευθερία του στοχασμού, της σκέψης και του νοερού, αντίθετα σε κάθε είδος του αντιδιανοητισμού. Ο αντιδιανοητικός φασιστικός παραλογισμός είναι ο επικίνδυνος, σε κάθε είδος του φασισμού, και δε δέχεται από κάθε άλλο είδος κριτικάρισμα, πολλές φορές και από τους ίδιους, ενώ κάνει συνεχώς το κακόπιστο κριτικάρισμα της εξαπάτησης, και συνεχώς είναι ο βασισμένος στην επιθετικότητα της εξοργισμένης πολιτικής απειλής, της ψυχικής καταπόνησης και της ενόχλησης. Πάντοτε ο βασισμένος στη δολιοφθορά, περιφρονώντας τα πάντα ακόμα και αυτούς που ευεργετούν, ακόμα και η εκπαίδευση είναι προσαρμοσμένη για τους επαίνους τους.

Το ηθικό κακό “Moral evil” δημιουργεί παρακινώντας συνειδητά το κακό πολλές φορές φανερά, πολλές φορές μυστικά, ακόμα και τη γενοκτονία, το ολοκαύτωμα, είναι μαζί και ο δράστης, το αντίθετο είναι το φυσικό κακό “Natural evil” πάντοτε ως τα θύματα, και ότι πρέπει ν’ αμύνεσαι ή αποκρούοντας ν’ αμύνεσαι, και πάντοτε ο λόγος που θα φέρνει τις θλίψεις. Όπως το αριστερό χέρι είναι το κακό ή ανώφελο, είναι άλλη η αριστεροδέξια ή κεντροαριστερά δεν είμαστε, είμαστε ενωμένοι, ή το καλό και το κακό “Good and evil”, με το δεξιό είναι για καλό ή ωφέλιμο, και η γνήσια δεξιά έχει αριστερό χέρι, η γνήσια μόνο χέρι, είναι όμως στη δεξιά, και ξεκινάει ο κακός για το καλό, άκακη αλλά ανώφελη ζωή, ή δίχως την πλήρη ηθική, την ολοκληρωμένη, πρέπει να είναι λίγο πάνω από τη μέση λύση για τους κανόνες. Κάπως έτσι είναι και το “Left-hand path and right-hand path”, για την καλοπροαίρετη μαγεία και την κακοπροαίρετη μαγεία ή ο διαφορετικός σατανάς. Για τους χριστιανούς, τους αθεϊστές, στον αθεϊστή δεν είναι απαραίτητη η σκληρή προσφορά στη μορφή που ανήκει, ο χριστιανός είναι κανονικά ο κανόνας του ομαλού, όλα συναρμόζουν στις δικές μας μορφές, οι ανεπαρκείς, οι μιξαρισμένοι, έτσι με το δικαίωμα και την ελευθερία για κάθε θρησκεία και της αρνησιθρησκίας, επίσης φύλακες και ελευθερωτές του έξυπνου δαιμόνιου είναι και οι διαφορετικοί εωσφορικοί που είναι ο “Luciferianism” δίχως τα υπέρμετρα.

Το κάκιστο αξίωμα για κάθε είδος, θα ‘ναι πάντοτε για την προσωπική του μόνο υποστήριξη ή για το αξίωμα που υποστηρίζει στην ουσία ανυποστήρικτο, των ισχύων της ανίσχυρης εγκυρότητας με το κύρος που επιβάλλει ψάχνοντας τον λόγο.
Ο γνήσιος ήρωας τους, για κάθε φασιστικό καθεστώς φτάνει με τον μισογυνισμό στη δική του τη μισανδρία, στη διαστροφή του συγκρητισμού του, μες στη φύση του αφύσικου, ο φεμινισμός τους πρέπει να δέχεται τους κανόνες τους ή ο αντιφεμινισμός τους. Όλα θα ‘ναι δίχως τη διάσταση της διαφωνίας ή την ασυμφωνία, μαζί θα ‘ναι η διαφωνία του εχθρικού μίσους τους πάνω ή αναφορικά στους ανθρώπους, όλα θα ‘ναι ντεμοντέ των απαρχαιωμένων… μπορεί έτσι και στις νέες διαστάσεις τους. Μες στην εποχή που συνοδεύει μερικές ή συνολικές επιλογές, έτσι πρέπει να προτιμήσουμε της ειρήνης τα ειρηνοφόρα δίχως τις επιθέσεις και τον ανταγωνισμό που θα κατασπαράζει, ή με την παραμικρή αφορμή στις αντεπιθέσεις. Με το χάρισμα του λόγου, δίχως τη βιαιότητα του λόγου, των αντιπαρατάξεων στην πάλη μας, και ποτέ δεν υποδεχόμαστε αυτούς που μας έχουν σαν τους καταδικασμένους στην απλότητα για μια ολόκληρη ζωή, θα ‘ναι πάντοτε στους χειρισμούς της ειρηνικής αντιπολίτευσης στη μικρή μας τη ζωή.

Με την απώλεια στην εξακρίβωση της ταυτότητας που κρατά, αυτός ο προβοκάτορας άρχισε να εργάζεται, για την επίτευξη στις διεισδύσεις του παιχνιδιού του, και στα τεχνάσματα των αντιπαλοτήτων για ν’ ακούγεται, καταγγέλλοντας τους ως ψεύτες ο ψευδής, κλασικά στον τρόπο του χαμηλότερα από το ήμισυ για τις αλήθειες του να δελεάζουν. Έτσι θα ‘ναι πάντα, θα εκφράζει τη γενικότερη έννοια δίχως να είναι, στη χαρακτηριστική περίπτωση για τις συγκεκριμένες κοινότητες, έτσι είναι εκεί με τη δική του την αιτιαρχία ή την αιτιοκρατία, αλλά στην πράξη του πάλι θα κραυγάζει με τον ντετερμινισμό. Δεν εξέφρασε πότε του την επιπλέον καταστροφική οικονομία, μόνο αιτίες στο κουσούρι των υποσχέσεων και των δωροδοκιών. Θα έχει το έρεισμα στη χοντρική του “κίτρινου τύπου”, εκεί που εκτυπώνουνε τις ψευτοφυλλάδες, για να πουλάνε τον κόσμο των επαρκών, των ικανοποιητικών, καθώς οι ιδιοκτήτες τους θα εμφανίζουνε παντού τους διαφορετικούς τους προφήτες.

Και για τις διάφορες μειώσεις του πληθυσμού τους μες στις κριτικές, για τον περιορισμό των κινήσεων στις πρωτοβουλίες, στις κυκλοφορίες, εξαιτίας του ύπνου της συναίσθησης. Και για τις διάφορες μειώσεις στις αγορές εξαιτίας των εξαγωγών και της δοσοληψίας, θα ‘ναι πάντοτε στις αντιφάσεις για την οπισθοδρόμηση, στη δική του “πάλη των τάξεων” με τα χειρότερα εμπορικά εμβλήματα. Στον έλεγχο της σκέψης για τον περιορισμό του συλλογισμού, των συμπερασμάτων, των σκέψεων, με τη δική τους ερμηνεία στη σκέψη, μειώνοντας τους πραγματικούς παράγοντες στα μέσα της κοινωνικής δικτύωσης, της μαζικής ενημέρωσης, έτσι μετατρέπονται όλα δίχως τα καλλιεργημένα πρότυπα όλων των μορφών ή ακόμα και με τα μέσα των νομοσχεδίων. Στην ευνομούμενη πολιτεία υποστηρίζεται η δεδηλωμένη αρχή, δεν υποστηρίζεται η απολυταρχία, που ο προσελκυσμός της είναι στις τρεις εξουσίες, η δικαστική, η νομοθετική και η εκτελεστική, για ν’ αποφασίζει στον έλεγχο μόνο ένας… ο κυρίαρχος. Στον περιορισμό των εξουσιών, για τον εξαναγκασμό της εξουσίας τους. Να πάμε τώρα στη στάση του ορθολογισμού μόνο για την όραση της τελικής ανάλυσης, και στον εμπειρισμό των επιθυμιών και των συναισθημάτων, έτσι εκ νέου θα είμαστε αντίθετοι στο μονοπώλιο της ύπουλης χειραγώγησης. Όπως και στα πλήρη ίσα δικαιώματα των γυναικών στο σύνολο της ζωής, προς όλες τις πλευρές με τους ευνοούμενους τόνους, και τις διαβαθμίσεις στις εκούσιες θελήσεις και της βουλησιαρχίας στον φεμινισμό (Feminism ή Liberal feminism). Όπως η σαγηνευτική γυναίκα στην ιστορία “Phyllis and Aristotle” για τη γοητεία της γυναίκας καβαλώντας να τον υπερνικάει όπως η “Power of Women” και “Women in philosophy”.

Όπως είπε η Mary Shelley:

I do not wish women to have power over men; but over themselves. – Mary Shelley

Μετάφραση – Δεν επιθυμώ οι γυναίκες να έχουν εξουσία επί των ανδρών. – Mary Shelley

Όπως είπε ο Aristotle:

What difference does it make whether the women rule or the rulers are ruled by the women? – Aristotle

Μετάφραση – Τι διαφορά έχει αν οι γυναίκες κυβερνούν ή οι κυβερνώντες κυβερνώνται από τις γυναίκες; – Aristotle

Όπως είπε ο Plato:

If women are expected to do the same work as men, we must teach them the same things. – Plato

Μετάφραση – Εάν αναμένεται από τις γυναίκες να κάνουν την ίδια δουλειά με τους άνδρες, πρέπει να τους διδάξουμε τα ίδια πράγματα. – Plato

Όπως είπε ο John Locke:

The reason why men enter into society is the preservation of their property. – John Locke

Μετάφραση – Ο λόγος που οι άνδρες μπαίνουν στην κοινωνία είναι η διατήρηση της περιουσίας τους. – John Locke

Έτσι θα πάμε στα δικαιώματα των γυναικών. Όπως η Ingibjörg H. Bjarnason στο Conservative Party (Iceland) και στα δικαιώματα των γυναικών, των παιδιών, στο Women’s liberation movement. Η Signe Swensson του Conservative Party (Norway) και η πρόεδρος της Norwegian Association for Women’s Rights, στα δικαιώματα των γυναικών, όπως και η Anna Hvoslef, η Grethe Værnø, ο Francis Hagerup, η Aadel Lampe, και της αντίστασης η Karen Platou. Emmeline Pankhurst, από το Independent Labour Party, στο Women’s Party (UK) και αργότερα στο Conservative Party (UK) και ο Representation of the People (Equal Franchise) Act 1928, ο νόμος της εκλογικής ισότητας, η Dame Wendy Mitchell, η Evelyn Emmet, Baroness Emmet of Amberley. Η Louise Weiss στα δικαιώματα των γυναικών, και της αντίστασης στο Rally for the Republic, Françoise Giroud στην Union for French Democracy. Στα δικαιώματα των γυναικών, ήταν και η Kerstin Hesselgren, η Elisabeth Tamm, και η Valborg Olander. Όπως η Ethel Kennedy, ο υπέρμαχος των ανθρώπινων δικαιωμάτων, στη μείωση της φτώχειας, στην προστασία του περιβάλλοντος, βοήθησε στην εκστρατεία του John F. Kennedy που αργότερα δολοφόνησαν, όπως έγινε και στον άνδρα της, μετά τη δολοφονία του άνδρα της ίδρυσε το κέντρο Robert F. Kennedy Human Rights, χρόνια αργότερα υποστήριζε και τον Barack Obama. Η αλλαγή της φεμινίστριας Gloria Steinem στο National Women’s Political Caucus, εκφράζοντας και για τον Bill Clinton, τον Barack Obama, τον John McCain, εκφράζοντας και στον φεμινισμό τους, υποστήριζε την Hillary Clinton, η Hillary Clinton είναι και ως φεμινίστρια, η Gloria Steinem ήταν η ομιλήτρια της πορείας κατά του Donald Trump “2017 Women’s March” όπως και η Scarlett Johansson που πριν υποστήριζε τον Barack Obama.

Όπως είπε η Michelle Obama:

Education is the single-most important civil rights issue that we face today. – Michelle Obama

Μετάφραση – Η εκπαίδευση είναι το πιο σημαντικό ζήτημα πολιτικών δικαιωμάτων που αντιμετωπίζουμε σήμερα. – Michelle Obama

Όπως είπε η Cindy McCain:

The strength of women and women’s rights around the world are especially important because that affects children and families. And the cascade effect is remarkable. – Cindy McCain

Μετάφραση – Η δύναμη των γυναικών και τα δικαιώματα των γυναικών σε όλο τον κόσμο είναι ιδιαίτερα σημαντικά γιατί αυτό επηρεάζει τα παιδιά και τις οικογένειες. Και το φαινόμενο του καταρράκτη είναι αξιοσημείωτο. – Cindy McCain