“Σαν λουλούδι στο βράχο”
Χέρι με χέρι πάει το τραγούδι
Στόμα με στόμα
Καρδιά με καρδιά
Γίνεται χώμα και βροχή
Γίνεται αγκαλιά
Και ανθίζει σαν λουλούδι στο βράχο..
Στόμα με στόμα πάει το τραγούδι
Μες στην καρδιά του, του κόσμου το φως
Της νύχτας αντέχει τα μαύρα φιλιά
Δαυλός αναμμένος του αοράτου
Γέλιο ξανθό του Απόλλωνα ή ενός παιδιού
μέσα στα μούτρα του θανάτου
Φεύγουν ποτάμια οι καιροί
Μένει εδώ το τραγούδι μονάχο
σαν λουλούδι στο βράχο
Φεύγουν ποτάμια οι καιροί
Μένει εδώ το τραγούδι μονάχο
σαν λουλούδι στο βράχο
Τραγούδησε ο Πάνος Κατσιμίχας
Δίκαιο δικαίωμα
Η ζωή θα ‘ναι συχνά στην ξύστρα του μολυβιού,
ό,τι έκανες… ζωή θα ‘ναι στα πανομοιότυπα,
κάτω κοίταξε καθώς αγόγγυστα ν’ αντέχει,
να χτενίζει την καρδούλα της, λιλά του μαβιού,
στο αθώο σώμα της, κλαριά για τα στιγμιότυπα,
στην ευδαιμονία η απόδοση σας να διατρέχει.
–
Μα δε θα κατανοείται δίπλα στην ανηφοριά,
στην ανηφοριά να γίνεται η άρρητη στιχουργική,
που στου ψόγου τον δροσόπαγο θα κελαηδά τον έπαινο,
νοιάζεται, και μες στους αφρικανικούς ρυθμούς σειριά,
και στο τραπεζάκι της συνέχισε, αλάλητη αλκή,
στην αγάπη που θα χάνεται μες στο αξιέπαινο.
–
(Δίκαιο δικαίωμα μες στις μονάδες να κρατάς,
στις πληθυσμιακές μας διεργασίες της περιόδου,
η ταλάντωση στις εύρωστες μας τις ανασκοπήσεις,
οι σαΐτες έντυπα για τον τερματισμό μεριάς,
στις πληθυσμιακές μας διεργασίες της περιόδου,
η ταλάντωση στις εύρωστες μας τις ανασκοπήσεις.)
–
Τάχα, ο λαθρεπιβάτης που απέρριπταν στη στρώση,
νιώθοντας τον οίκτο στον εκλεπτυσμένο μύθο,
για την τέλεια θέση τα ορόσημα παρακινεί,
και στο έπακρο, σαν ν’ αναβλύζουν οι εξώσεις,
και θα συμβιβάζονται, για να χρονοτριβούν στον λίθο,
μες στα καταχωνιασμένα τα φανάρια οι φτηνοί.
–
Στ’ απαιτητικά παπλώματα βαλσάμωσαν και τον δεσμό,
ξύνοντας και την αδιέξοδη σκληρή στενότητα,
στα μετανιωμένα λόγια, λόγια της σοδειάς τους,
στην αυτοματοποιημένη καθημερινότητα κενό,
με στα πληκτροφόρα παρεμβατικά… γλισχρότητα,
και οι απολογητές αστείρευτοι, μα της κοψιάς τους.
–
(Δίκαιο δικαίωμα μες στις μονάδες να κρατάς,
στις πληθυσμιακές μας διεργασίες της περιόδου,
η ταλάντωση στις εύρωστες μας τις ανασκοπήσεις,
οι σαΐτες έντυπα για τον τερματισμό μεριάς,
στις πληθυσμιακές μας διεργασίες της περιόδου,
η ταλάντωση στις εύρωστες μας τις ανασκοπήσεις.)
Ποίημα του Σωτήρη Τσατταλιού.
