Από την αγαπημένη έννοια της αυτοσυγκράτησης στην πεποίθηση της προορισμένης στάσης, ενώ ταυτίζει τις συμβατικές έννοιες ως μη αναρχικές
Άρθρο του Σωτήρη Τσατταλιού
Τέλεια, η υπομονή για την ενδοτικότητα, γιορτάζοντας τόσα χρόνια σωστά, σωστά θα ‘ναι πάλι και θα ταιριάζει παντού, γιατί μας έκαναν το μαύρο άσπρο, και τον βίο αβίωτο, έτσι και εμείς είπαμε να γιορτάσουμε αντίθετα, σε μια άλλη φυσιολογικότητα, σε αυτό το άρθρο που εμείς θ’ ανήκουμε από εδώ και πέρα, δίχως ν’ αλλάζει κάτι…
Τα στοιχεία των πράξεων μπορούν να κατορθώσουν τις διαπροσωπικές σχέσεις της αλληλεγγύης, εννοείται στα θέματα της κατανόησης μεταξύ των ανθρώπων, και τις εξιστορήσεις στο υποσυνείδητο για την αντιμετώπιση των συναισθημάτων. Είναι, για να κατανοηθεί ο χώρος μέσα από την ενσυναίσθηση, στους ορίζοντες των οραμάτων εκπληρώνοντας τους βαθιούς εδραιωμένους ρόλους. Σε μια θέση της αποδοχής στην αποστολή μιας άλλης νοοτροπίας, που δε συνδέεται με το κινητικό ανήσυχο πνεύμα του αναρχισμού, στην κοινή κατεύθυνση των παραγόντων στην ανεξαρτησία. Και αυτά έχουν διαμορφωθεί στις νοηματικές αποχρώσεις της διαφορετικότητας, στην αντιδραστική ηπιότητα της συμπεριφοράς στα πολιτικά θέματα. Μπορεί να είναι της ενέργειας για τη σημασία της απόδοσης, απλά για τη σύλληψη από μια ιστοσελίδα, στην απόδοση της σκέψης, να δώσει με αυτόν τον τρόπο την αντικατάσταση των δραστηριοτήτων, την αντίληψη στην παραγωγική μορφή της εξατομίκευσης της στις ανθρώπινες δυνατότητες. Η επικοινωνία αποτελεί τη βάση στις προσεγγίσεις του προορισμού, διατηρώντας με αυτές τις αναφορές στα δοκίμιά της την άποψη της συλλογικότητας, από την αγαπημένη έννοια της αυτοσυγκράτησης στην πεποίθηση της προορισμένης στάσης, ενώ ταυτίζει τις συμβατικές έννοιες ως μη αναρχικές.
Σου φαίνεται ασήμαντο αλλά είναι το πραγματικό σημαντικό δημιούργημα, να παρατηρείς την αντίθεση στο ουσιαστικό
σενάριο, σύμφωνα με μια περίπλοκη υπόθεση του τέρατος, για να καλλιεργείς την καλύτερη κατανόηση του νου σου, συμβάλλοντας ενεργά με τα αισθητά σημεία στους ανθρώπους και σ’ εμάς. Με την εξής απορία, αν το γλέντι αναζητάει την επαλήθευση από το σώμα ή τη διάλυση στους λησμονημένους; Για εμένα είναι πιο δύσκολος ο τρόπος που σκέφτεσαι από αυτό που ζεις, για τη συγκρότηση αναλύοντας στις ευρείες φασματικές σκέψεις, αιτιολογώντας τις πρακτικές στις καταστάσεις που επηρεάζουν, για το παράδειγμα τουλάχιστον στη διαδρομή του μεγάλου κενού μέσα μας. Για μας φάνταζε να υιοθετείς τη βίωση αυτών των θεμάτων, για τις απαιτήσεις που θα συναντήσουμε στη σύγχρονη πραγματικότητα, δεν είναι όμως όλα η αντιμετώπιση της σύγχρονης πραγματικότητας, όπως η σκέψη, ίσως είναι η σκέψη στις συγκροτήσεις της σύγχρονης πραγματικότητας, για να δημιουργήσουμε κάτι μέσα από τους ρόλους της. Γιατί, πρέπει να φοβόμαστε μια κακή μέρα που έχει φύγει; Τώρα θα μου πεις, είναι όπως η σκέψη που επαναλαμβάνεται σαν την υπενθύμιση.
Όμως, οι υπερβατικές εμπειρίες είναι συχνά εμπνευσμένες από τις αντιληπτές, είναι η αναγνώριση της συγκεκριμένης στιγμής στο αυτεπίστροφο του νου, παρομοιάζοντας κάποια άλλη στιγμή με τον ίδιο φόβο, σαν κάτι να μας χαλάει τη μέρα, σαν τις εκστατικές παραφορές των απεχθών στις γενικές ιδιότητες των αποσπασμάτων. Η εργασία θα πραγματεύεται τους ρόλους στους προσδιορισμούς, ενώ ανοίγεται στις σχέσεις όπου ανήκει με τα αισθήματα της ενότητάς της στις υπερβατικές αξίες των φιλελεύθερων. Και πολλά άλλα θέματα είναι παρόμοια με ένα άλλο στιλ σαν να παραβλέπουν, για το παράδειγμα όπως σε πολλά ντοκιμαντέρ μιλάνε οι ίδιοι ή οι ήρωες τους, ενώ οι ίδιοι φανερώνουν τις υπερβατικές απαντήσεις. Όπως και σε κάθε στροφή έχουν τους τρόπους στις αναγνωρίσεις, που υπερβαίνει τα όρια της εμπειρίας στις υπερβατικές ιστορίες, δίχως την ενοχή της ανθρωπότητας με την αντικατάσταση στις δομές. Δεν είμαστε μόνοι μας στις αιτίες με αφορμή την πολυπλοκότητα, όπως και για κάποιες αντίστοιχες δικές μας ανάγκες, με τον διαφορετικό τρόπο ακόμα και στις προτεραιότητες, όπως πρέπει να μιλάμε και για την παθολογική αιτία, που ξεπερνούν τους περιορισμούς στον αυτοέλεγχο της προσωπικότητας μας, ακόμα και της οικονομίας.
Χάνοντας τα όρια της πλήρους συναίσθησης για το παράδειγμα στον μηχανισμό του ολέθρου, θα ξεπερνά τη κάθε φαντασία ενώ δε θα αφήνει πολλά περιθώρια στο νεύρο του ματιού που βρίσκεται στη φρίκη, για μια σταλιά του ερεθισμού στην έκλυση του ανθρωπισμού. Έτσι, η ανυποταξία δεν πρέπει να βρίσκεται στον βυθό της διαπραγμάτευσης του μεγαλύτερου ωκεανού. Δεν είναι καθόλου καλό ν’ αναρωτιόμαστε ή να λέμε, ποια είναι η νέα έκθεση στο γεγονός του πολέμου προς το τέλος της ζωής, μπροστά στην αναγνωριστική έκθεση της διαζευκτικής επιλογής των ειρηνικών συλλογισμών. Μην ξεχνάτε ότι πολλοί από αυτούς τους δημιουργούς, βασίζονται στην αντιγνωμία του εαυτού τους, κατά μήκος του ενός ποδιού τους, ενώ είναι εξουσιαστές, και εμείς κατσαδιάζουμε απερίσκεπτα έναν απλό άνθρωπο,
τουλάχιστον θα λέμε το όνομα του. Ενώ πολλοί άνθρωποι δημιουργούν αυτές τις αλλαγές στη ζωή τους, για να λύνουν ειρηνικά τις διαφορές τους, δεν μπορούν στη σειρά της παραγωγής κάποιοι κυβερνήτες, ενώ θα επιχειρούνε οι προβλέψεις των καταπατητών συμφεροντολόγων τους ακόμα και στον κόσμο τους.
Πάντοτε θα είμαστε στην αναζήτηση των πληροφοριών, μέσα από το αποτέλεσμα της λήψης, να δουλεύουν στη μορφή της εικόνας από την πράξη στη σκέψη, να κυμαίνονται με τις ανάλογες παρέες, στις ιδιαιτερότητες των τεχνών. Να γνωρίζουν τη συνάντηση των εμψυχωτών που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη των ρητορικών ιστοριών, και όσο γίνεται στη δυναμική της εποπτείας. Με τον τρόπο αυτό της επαφής, να ξεκλειδώσει την ανάδυση του εισαγωγικού στην προσέγγιση της σκυτάλης που αναφέρθηκαν να οικοδομήσουν. Αν, θα βρεθούμε στην κατάσταση της βιτρίνας, θα μας βοηθήσει η εντολή της επανεκκίνησης, στην επαναφορά της αποδοτικότητας, στη δυνατότητα της εστίασης μες στην ίδια διαδικασία. Και ας μιλάμε συχνά, για το σύστημα της προώθησης που θέλουμε βλέποντας να επακολουθεί, την εξαιρετική γλώσσα της στήριξης του αντιφασιστικού φιλελευθερισμού, απλά στην αντίθεση της ρητορικής και της κατασκευής του. Σίγουρα, θα δούμε τ’ αποτελέσματα να ξετυλίγονται μέσα από τις ιστοσελίδες σε αυτόν τον καθοριστικό ρόλο.
